Het leuke aan een nieuwjaarsbrief die je aan jezelf schrijft, is dat alles erin mag komen. Je hoeft hem niet eens als flinke dochter voor te lezen. Zelfs mocht je hem verbranden, zouden je goeie voornemens nog uitkomen. Een frisse start dus. Het goeie van 2015 neem ik mee, in het slechte breng ik verandering. En die begint bij mezelf.

Woorden vind ik belangrijk, ze worden daden en die bepalen mijn integriteit. Da’s het enige dat we hebben. Ga maar na : vandaag de dag is niets meer origineel. Tenzij je integriteit. Het is je backbone, je ruggengraat.

Ik wil mijn filter veranderen. Mijn perceptie. Mijn point of view. Kortom, ik wil anders gaan kijken. Als iets tegensteekt, gewoon denken : “That’s not interesting !” Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik vergeet mijn nieuwe filter vaker dan dat ik mijn Delhaize-zakken thuis laat liggen.

Ik wil zo vaak mogelijk onder een umbrella of kindness leven. De grootsheid zien in het doodgewone. De schoonheid in het onvolmaakte. En minder de waaromvraag stellen. Why is common sense not that common ? vraag ik me soms af. Ik wil die ergernissen kunnen weglachen, hopend dat mijn lach aanstekelijk werkt.

“Met al die miserie in de wereld, in je buurt !… moet je dankbaar zijn voor wat je hebt”, hoor je vaak. Maar ik wil niet enkel dankbaar zijn, maar mijn gat opheffen en de eerste stap zetten om er iets aan te doen.

Master your time, master your life, zeggen ze.

In plaats van met mijn vinger over mijn smartphone te swipen, ga ik voortaan nieuwsgieriger en aandachtiger rondkijken. Misschien zelfs staren. Wie weet wordt dat het begin van een conversatie… zoals in de goeie ouwe tijd.

Ik ga verder dan mezelf denken en verder dan mijn grenzen. En op mijn bek gaan als dat de enige manier is om er iets uit te leren.

Ik ga goeie muziek beluisteren, goeie boeken lezen, goeie films en documentaires bekijken. Mezelf blijven choqueren, uitdagen en doen bijleren. Impulsief blijven. Ik ga minder individualistisch denken, maar de juiste kudde opzoeken.

Mijn todolijstje niet langer laten worden, maar beginnen schrappen, zodat ik hier volgend jaar niet opnieuw sta met gerecycleerde voornemens. En eigenlijk neem ik me voor om geen jaarlijkse, maar dagelijkse voornemens te maken. Opgekleed of in pyjama. Ik en mijn backbone.

Ik neem me ten slotte nog voor om zorgelozer te spelen, zoals mijn achtjarige ik dat deed. Om te relativeren zoals ik zou doen op mijn tachtigste.

Zo wordt 2016 ongetwijfeld een jaar met 366 goeie dagen, ook al regent het op 200 van die dagen.

Liefs,

Elise

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content