Applaus in ontvangst nemen is verschrikkelijk moeilijk. Ik word er onzeker van. Ik kom uit een arbeidersfamilie en kwam stapje voor stapje in het academische en zakelijke milieu terecht. Ik vraag me nog altijd af : voldoe ik wel ? Het heeft ook te maken met mijn kerkelijke opvoeding. Voor mij draait christen zijn in hoge mate om nederigheid.
Ik heb veel geluk gehad met mijn Bijbelse dorpsschooltje. Mijn onderwijzers zagen het als hun persoonlijke missie om ons, Groningse plattelandskinderen, alle kansen te bieden. Managers zouden er goed aan doen onderwijsliteratuur te lezen. Die bewijst dat diegene die voor de klas staat de grootste impact heeft op leerlingen. Teamleiders moeten zich realiseren dat ze een enorme invloed hebben op hun collega’s, zowel wat prestaties betreft als de sfeer die er onderling heerst.
Klagen over iets waar je geen grip op hebt, is volstrekt nutteloos. Die les kreeg ik van managementgoeroe Stephen Covey. Hij is een meester in het vereenvoudigen. Dat is ook mijn werk. Covey liet me inzien dat er veel is wat je niet kunt beïnvloeden – het gedrag van je collega’s, het weer – en dat je moet focussen op wat je wel kunt sturen. Hoe je op iets reageert bijvoorbeeld. In plaats van dingen te verlangen die niet kunnen, zouden leidinggevenden iedere keer moeten denken : ‘Wat kan mijn team wél realiseren ?’
Met wilskracht alleen kom je er niet. We praten, ook in bedrijven, vaak erg lang over mooie dromen, maar er komt heel weinig van de grond. Die enorme zelfoverschatting is een van de grote problemen van de mens. Dat je iets wilt, zegt nog helemaal niets. Je moet de technieken kennen om iets wezenlijk te veranderen. Wil je gezonder gaan eten ? Dan moet je de prikkels in je omgeving aanpakken, veel meer dan je motivatie. Gedrag en verandering hebben me altijd geboeid. Ik ben er in 2010 ook op gepromoveerd.
Elke schrijver is in zekere mate een controlefreak. In zijn eigen kleine wereld kiest hij iedere letter en zet hij het laatste punt. Dat vind ik erg bevredigend. Al van in de middelbare school was het mijn ambitie om te leven van mijn pen.
Als je dingen op hun beloop laat, gaan ze naar de kloten. Mensen die niet oprecht proberen er iets van te maken of die geloven dat ze het voor elkaar hebben – denk maar aan zelfingenomen bedrijven of kerken -, dat is het begin van het einde. Ook menselijke relaties zijn nooit klaar. Ingrid en ik zijn 29 jaar samen en we vinden het leuk om dingen uit te proberen : een nieuwe studie, een nieuw boek, een jaar met ons gezin in Amerika gaan wonen. We beleven plezier aan elkaar stimuleren.
Ik zeg mijn vier dochters hoe ze moeten stralen : niet door de anderen kleiner te maken, maar door zelf groter te worden. Het leven is al zo broos en kwetsbaar. Daar was ik al van doordrongen op het moment dat mijn moeder stierf. Ik was 23. Maar ik ben helemaal niet negatief. Als je ziet hoe de Duitse bevolking nu hard rent om vluchtelingen op te vangen : dat is een sprankje hoop. Ik geloof absoluut in de goede afloop.
Ben Tiggelaar (45) geniet faam als schrijver, trainer en onderzoeker over leiderschap en verandering. Zijn groots opgezette seminar ‘MBA in één dag’ had al meer dan 16. 000 deelnemers. Op dinsdag 13 oktober vindt het plaats in Brugge. Deze week verschijnt ‘De kleine Covey’, dat Tiggelaar schreef samen met Jan Kuipers. Info : www.tiggelaar.nl.
KATRIEN STEYAERT & FOTO FRED DEBROCK
“Zelfoverschatting is een van de grote problemen van de mens”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
