Being George Clooney

19.000 ! Zoveel erotische fantasieën heeft Brett Kahr in zijn hoofd. Gelukkig niet allemaal zelf verzonnen : van zijn vak is Brett, een doorgeleerd product van Oxford en Yale, namelijk psychotherapeut. Sex and the psyche heet het boek waarin hij het imaginaire seksleven van Groot-Brittannië in kaart brengt, netjes alfabetisch gerangschikt, waarbij B voor bondage staat en C voor coprofilie en Cherie Blair. En nee, ik ga hier niet uit de doeken doen wat coprofilie is, zoekt u dat zelf maar even op. The Observer, nochtans een keurige krant, wijdde twee volle bladzijden aan de intiemste angsten en verlangens van over het Kanaal, en holy mackrel, van de legendarische stiff upper lip geen spoor. Wel van woest gekronkel op de keukentafel, bij voorkeur met een schoonzus of een pronte deerne uit Eastenders en – I kid you not – exotische taferelen waar Her Majesty, Baroness Thatcher en een set plastic wasknijpers aan te pas komen. Freud wist het al : bij elke seksuele daad zijn minstens vier personen betrokken, twee in bed en twee tussen de oren. En ja, in sommige gevallen kunnen we ronduit van volksspelen gewagen.

Niet dat iemand er eigenlijk zaken mee heeft, maar daarmee vergeleken zijn mijn eigen erotische spielereien pure klasse. Alleen is het met denkbeeldige lovers zoals met oorbellen of gebakjes : ik kan moeilijk kiezen. En misschien ga ik ook wel iets te vaak naar de film.

Een tijdlang had ik het zwaar vlaggen van Viggo Mortensen, Aragorn in The Lord of the Rings. Die ogen, die concave wangen, die viriele stoppelbaard ! Met deze dappere krijger wilde ik beslist door Middle Earth galopperen, al mocht hij zijn haar wel eens wat vaker wassen. Helaas, in werkelijkheid heeft Viggo een zwak voor hermetische poëzie en voelt hij zich vooral aangetrokken tot bomen.

Exit Viggo, enter George Clooney, intelligent, links én goed gekleed, zo vind je ze niet naast de deur. Ach, met George in een autokoffer opgesloten zijn zoals Jennifer Lopez in Out of Sight. Maar dan liever in zijn auto, want in mijn koffer liggen een paar slijklaarzen en een zak aanmaakhout. Of wacht, nog beter. Hebt u Being John Malkovich soms gezien ? Die film waarin onder andere Cameron Diaz via een simpele kantoordeur en een slijkerig gangetje in het hoofd van John Malkovich terechtkomt. Geweldige prent, al kun je je natuurlijk afvragen wie er bij John Malkovich naar binnen wil. Kijkt een beetje raar uit zijn ogen toch, en uit The Sheltering Sky heb ik onthouden dat hij een plat gat heeft. Nee, dan George, geweldige derrière en niks slijkerig gangetje, die is vast ook van binnen heel schoon op zichzelf. Sinds Max, zijn Vietnamees hangbuikzwijn, in december overleed, voelt hij zich een tikkeltje eenzaam, weet ik uit de vakpers. Vooral omdat hij zonder Martini nergens binnen mag. Daar moeten we dan dringend werk van maken. Zou het ook iets lékkers mogen zijn ?

Linda Asselbergs