Beestenboel

Je zult het altijd zien : net heb je een mals varkenslapje achter de kiezen of daar verschijnt de kop van Michel Vandenbosch op het scherm. Gevolgd door het achterste van een varken waar een niet nader geidentificeerd individu zonder pardon het mes in zet. Om er een spaarvarken van te maken ? Nee, om het te castreren. Met de hand en zonder verdoving. Op ambachtelijke wijze heet zoiets in het koelvak van de supermarkt. Maar dan zonder ambachtelijke berenlucht, want die wordt door de consument ‘als onaangenaam ervaren’. Vertel dat aan die big als de beul van dienst er met zijn wijsvinger de testikels uitwipt. Wedden dat dat beest dat ook als onaangenaam ervaart ? Het krijsen ging in elk geval door merg en been ; in mijn maag maakte het varkenslapje van de weeromstuit een achterwaartse salto.

Hebben dieren recht op een eigen politieke partij was de hamvraag in een recente Pro&Contra van Knack. En zo ja, wie moet daar dan de voorzitter van worden : Jean-Marie Dedecker ? In Antwerpen krijgen we in elk geval een schepen voor dierenwelzijn. Logisch, want er lopen hier veel varkens rond. Of er toch geen dringender problemen aangepakt dienen te worden ? Tuurlijk wel, maar die Bungeneers is een geweldige beestenzot. Laat die mens van zijn hobby zijn job maken, zal Patrick gedacht hebben, ik moet de blauwen toch iéts gunnen.

In afwachting heb ik mij alvast in de porcologie verdiept. Blijkt dat varkens ten onrechte voor zwijnen versleten worden. In de realiteit zijn ze namelijk intelligent, gemakkelijk in de omgang en proper op hun eigen. Wie daar alles van weet, is Dafne Westerhof van de stichting Varkens in Nood. Een Nederlandse Brigitte Bardot, zeg maar, en naar de foto’s op haar website te oordelen niet eens zo verlebberd. Maar wat moet zo’n vrouw wel niet geleden hebben om zich tot de varkensliefde te bekeren. Want Dafne méént het : met de Blije Beestenbus haalt ze noodlijdende beren en zeugen naar Het Beloofde Varkensland, waar ze hen op een beurt in het Varkensmassagesalon trakteert en ter geruststelling een paar nachten met hen in het hooi doorbrengt. “Iedere keer sta ik weer versteld hoe gevoelig en fijnbesnaard deze dieren toch zijn”, verzucht Dafne na een body to body met Billie Bofkont of Lady Lolita. “En hoe schaamteloos deze unieke persoonlijkheden zich overgeven.”

Mijn God, ik mag hopen dat het hier om meerderjarige dieren gaat. En dat Het Beloofde Varkensland ook in een meldpunt voor ongewenste intimiteiten voorziet. Maar het kan nog straffer, want op weer een andere varkenssite vind ik reclame voor de MS Reflexator, “een vibrator voor varkens die het voor zeugen prettiger maakt om kunstmatige inseminatie te ondergaan”. Dat stemde mij pas echt tot nadenken. Zou het kunnen dat in grote delen van de wereld vrouwen er alleen maar kunnen van dromen om als Hollandse varkens behandeld te worden ?

Linda Asselbergs