Mij zul je niet horen beweren dat het leven op een lifestyleredactie saai is. Neem nu vorige dinsdag. Ik was nog aan mijn eerste plastic bekertje koffie toe – of het twijfelachtige vocht uit de automaat dat daar moet voor doorgaan – en kijk, er struinen al twee frisse jongelingen de lokalen binnen. Witte badjas over blote bast, blote voeten in badstoffen slippers. Collega’s die de avond tevoren de laatste trein niet haalden ? Nee, promojongens voor Kneipp, een merk van badverzorgingsproducten. Ik vermoed dat er ergere manieren zijn om je boterham te verdienen, zeker als je jong en rank bent en er halfbloot niet overdreven onnozel uitziet tussen mensen met kleren, sokken en schoenen aan.

Naast de gebruikelijke staaltjes verspreidden de propere jongens ook de resultaten van een grootschalige enquĆŖte over het badgedrag van de Belg, iets waar ik als fervente fan van kuipen vol warm, welriekend water wel oren naar had. Is er iets troostenders dan je in momenten van stress of latent verdriet in de splendid isolation van een aangedampte badkamer terug te trekken met een goed boek of je eigen diepe gedachten ? Onwillekeurig doemt voor mijn geestesoog een beeld uit Aanrijding in Moscou op. Het tienermeisje dat vraagt of moeder in bad zit en het antwoord van een doffe, door het leven geteisterde Barbara Sarafian, tot aan haar kin in het water : “Nee, ik laat mij masseren door een grote negerrr”, met die fantastische rollende Gentse r. Nu, Matty uit Ledeberg en ik zijn niet de enigen die zich in momenten van existentiĆ«le sores in de badkuip verschansen. Liefst 21 procent van de mensheid trekt er zich terug om te dromen, te filosoferen of te fantaseren. En Ć©Ć©n op de tien vrouwen neemt een bad of douche om even helemaal weg te zijn van man, kinderen en ouders.

Bad of douche, voor mij maakt dat een groot verschil. Mensen die snel even onder de douche springen om schoon te zijn, zijn de pragmatici, de nuchtere doeners, de mannen en vrouwen van stavast. Zij die zich als het even kan in romig schuim wentelen, zijn de sensuele levensgenieters, de badkamerfilosofen, de levensbeschouwelijke lanterfanters waartoe ik mijzelf reken.

Interessant wordt de enquĆŖte pas echt als het om goed bewaarde badkamergeheimen gaat. Net boven de waterlijn zakelijke telefoontjes plegen, om maar iets te noemen. Bij voorkeur zonder klotsen, opdat de golfslag niet tot de oren van de baas doordringt. Vrijen in bad hoort volgens mij in dezelfde categorie thuis als vrijen in een vliegtuigtoilet : spannend om over te fantaseren, maar in de realiteit redelijk onpraktisch. Bovendien spreekt de top drie van de BV’s met wie de doorsnee Vlaamse vrouw een robbertje zeeslag wil spelen mij niet meteen aan. Als ik toch al met mijn achterste op het afvoerputje moet zitten, dan wil ik niet ook nog de scherpe elleboog van Koen Wauters in mijn ribben. Doe mij maar Koen De Graeve ; die neemt misschien wat meer plek in, maar sinds De helaasheid weet ik tenminste welk vlees ik daarmee in de kuip heb. Ronduit choquerend : bij zo’n 3 procent van de Walen mag het huisdier mee in het bad ! Landgenoten die hun cavia in het sop de rugslag laten doen : als dat geen argument is om vaart te zetten achter de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.

Linda Asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content