Michael Van Peel: ‘Antwerpen wordt heraangelegd om er een soort Brugge van te maken’

'De foyer van de Bourla op de eerste verdieping werd mooi gerenoveerd. Alex Agnew en ik spreken er af om te brainstormen.' © Wouter Van Vaerenbergh

Michael Van Peel, een naar eigen zeggen aangespoelde Antwerpenaar uit Kalmthout, sloot 2018 af met een laatste eindejaarsconference. Na tien jaar wou hij terug naar zijn roots: stand-up in de kleine zaaltjes van het Antwerpse met in zijn kielzog een bende jong Antwerps comedygeweld. Hij houdt van ’t Stad, maar niet als openluchtmuseum.

Hoe loopt het met Van Peel & The Young Ones?

‘Na de conferences wilde ik terug het kleine circuit in, naar de jeugdhuizen en parochiezalen. In een line-up met aanstormend talent, wat typisch comedy is. Steven Mahieu deed hetzelfde in Gent, met op de affiche hij op z’n moto en The Young Ones op hun fiets. Ik wou dat idee van een motorbende doortrekken naar een Antwerpse afdeling. Ik vroeg aan mensen uit het circuit wie volgens hen de zes jonge honden waren die ik moest meenemen. De namen overlapten, maar ik had er slechts twee zien spelen. Op 15 september was de kick-off en eerlijk: ik ga nog uit mijn pijp mogen komen. Op vrijdag 20 december komt het tot een face-off comedy battle tussen de rivaliserende bendes, op de grens tussen Antwerpen en Oost-Vlaanderen, in een klein zaaltje in Hingene.’

Als Antwerpenaren elkaar erdoor sleuren, is dat een teken van affectie of liefkozing.

Je maakt humor over wat je kwaad maakt. Wat maakt je kwaad in Antwerpen?

‘Een vroege frustratie dateert nog van onder Patrick Janssens. Ik stoorde me enorm aan de hypocrisie. Dat was een rechts beleid onder een linkse vlag: gasboetes, daklozen wegsturen van de Groenplaats, de drang om alles plastiekerig op te kuisen. Alles in Antwerpen wordt heraangelegd om er een soort Brugge van te maken, een openluchtmuseum. Het autovrij maken van de Grote Markt en de Suikerrui doet het menselijke verdwijnen uit de stad. Er rijden geen auto’s meer, er is geen ‘passage’, de dynamiek gaat eruit. Overdag loopt het er vol met toeristen tussen nieuwe, hippe horeca. Een foto van Antwerpen was vroeger: de kasseien van de kaaien met een paar grassprietjes tussen, de industrie op de achtergrond en die majestueuze, half afgewerkte kathedraal. Dat is nog het mooiste symbool: de schoonste kathedraal van de wereld, volgens de Antwerpenaar, is er een die niet af is. Die is niet mooi opgeblonken en perfect symmetrisch. Nog een ergernis: de hypocrisie rond de lage-emissiezone. Er werd al meer dan 25,5 miljoen euro aan boetes geïnd, bij mensen die zich van geen kwaad bewust waren. Je rijdt echt niet voorbij een camera met de gedachte: ik mag niet binnen maar ga het toch proberen, wie weet zien ze me niet. Je zou ook vooraf de nummerplaat kunnen scannen en dan waarschuwen dat die auto niet binnen mag. Het is een hypocriete manier om die business te laten draaien, want de hoofdopbrengst van die boetes gaat naar het onderhoud van het systeem. Dat soort onrecht vind ik gruwelijk omdat mensen met een oudere wagen vaak iets minder bemiddelde mensen zijn en zij ervoor betalen. Daar word ik gek van: van hypocrisie. En van plastic.’

Ben je geboren en getogen Antwerpenaar?

‘Ik ben geboren in Ekeren, opgegroeid in Kalmthout, deed mijn middelbaar en universiteitsopleiding in Antwerpen en heb er dan nog tien jaar gewoond. Daarna woonden we op een leegstaand kasteeldomein in Brasschaat, 400.000 vierkante meter bos met vossen en herten, een antileegstandproject met een opzegtermijn van twee weken. Dat tijdelijke heeft tien jaar geduurd. Ik kwam altijd heel graag naar ’t Stad, maar er zit ook een groot stuk Kalmthoutenaar in mij dat houdt van oud bos, bomen die er al langer zijn dan wij, met een kruin die een verhaal vertelt. Toen we uiteindelijk een grote-mensen-huis kochten, was het kiezen tussen centrum Antwerpen en de oude bomen. Ik werk thuis, als ik niet op een podium sta. Bovendien kon ik niet zonder garage, want ik had te veel Vespa’s verzameld. Dus werd het Schoten. Ik ben nu ‘nen aangespoelde’, in het Antwerps.’

'Mijn favoriete plekken verdwijnen een beetje, zoals de toog van café De Salamander, waarin mijn ellenboog was uitgesleten. Het café The Joker, van Alex Agnew en zijn vrouw, is nu mijn nieuwe uitvalsbasis geworden; elke zondag is er comedy.'
‘Mijn favoriete plekken verdwijnen een beetje, zoals de toog van café De Salamander, waarin mijn ellenboog was uitgesleten. Het café The Joker, van Alex Agnew en zijn vrouw, is nu mijn nieuwe uitvalsbasis geworden; elke zondag is er comedy.’© WOUTER VAN VAERENBERGH

Wat mis je van Antwerpen als je elders bent?

‘Dingen die ik letterlijk mis, en die ik na een Erasmus-traject opnieuw dag ben gaan zeggen, zijn de Schelde, de Blauwe Steen, de kathedraal en Maria van Frituur nr1. Er zijn hoeken in de stad waar je het echte Antwerpen nog voelt, ook al is de weg er heraangelegd. De hoerenbuurt, de bocht van de Schelde, Sint Anna- beach. En er zijn de zaken waar niemand ter wereld beter in is: bier, vlees, brood en frieten. Maar ook caféverlichting; in zuiderse landen hebben cafés tl-verlichting, zeer vreemd. De cafécultuur, die gezelligheid, het discussiëren aan de toog tot ’s morgens vroeg en een paar zatlappen op straat: dat is iets wat in Antwerpen lang heeft geleefd. Het nachtleven is nu wat op z’n retour, sinds de intrede van de overlastcultuur.’

Kan je je vinden in het Antwerpse chauvinisme?

‘Je moet dat altijd opnieuw uitleggen aan mensen van buiten de ring: dat chauvinisme is maar om te lachen. Ik voelde dat voor het eerst toen ik een jaar in Leuven studeerde, want ik wist niet dat wij arrogant waren. Als Antwerpenaren elkaar erdoor sleuren, is dat een teken van affectie. Je scheldt iemand uit als een soort van liefkozing. Maar in Leuven waren ze dus echt gekwetst. Idem met: ‘We gaan naar ’t Stad’. Ik dacht dat ook mensen van buiten Gent dat zeiden, doelend op hun provinciestad. Niet dus. Als mensen je uitdagen met die arrogantie, moet je trouwens dubbel zo hard terugkomen, alleen wij mogen kakken op Antwerpen. Sarcasme en ironie zijn niet duidelijk als je ze niet hard genoeg brengt. Hetzelfde geldt voor Antwerpenaren: we moeten dubbel zo arrogant zijn om duidelijk te maken dat het maar om te lachen is.’

De favoriete plekken van Michael Van Peel

Anverness

‘Ik ben een online shopper. Dat kan niet met whisky, daarom ging ik naar deze whiskyzaak die er jammer genoeg mee stopt. Ze kennen hun aanbod, hebben het geproefd, kunnen erover praten. Je blijft er minstens drie kwartier binnen. Dat heeft zin. Maar een kledingwinkel met een jobstudent achter de kassa, dat ligt mij niet.’

Grotesteenweg 74

I famosi

‘Een heel goeie Italiaan, maar ik bestel altijd hetzelfde. Sowieso de carpaccio. De pasta met truffel is echt heel goed, en de cotoletta alla milanese ook. Ik ben een biefstuk-friet-man die altijd hetzelfde bestelt uit angst voor food-fomo.’

De Burburestraat 6-8

Frituur nr 1

‘Ze is ondertussen waarschijnlijk met pensioen, maar ik ging al eens naar Frituur nr 1 voor een zwans met Maria, de iconische koningin van de nacht. Er stond vroeger altijd wel een auto half op het trottoir geparkeerd om 2 uur ’s nachts. Niemand stoorde zich daaraan, er stond zelfs een combi achter met agenten die ook iets kwamen halen.’

Hoogstraat 1

Onze-Lieve-Vrouwekathedraal

De beste plek om ze te zien is vanop de Chicagoblokken op Linkeroever, daar heb je het mooiste uitzicht op de stad. Er is zelfs een blok met bovenop een huis met tuin. Dat lijkt me een topappartement: een huis met tuin met zicht op de stad.’

Groenplaats 21

De Muze

‘Ik hou van oudere zaken, zo blijft De Muze wel iets hebben, of Den Engel, ’t Ultimatum en De Pelgrim. Allemaal cafés van vroeger. Alles wat niet heraangelegd is. (lacht) Ik klink echt als een oude conservatief, vreselijk.’

Melkmarkt 15

Meerpaal 256 aan de Blauwe Steen

‘Ik heb er veel gevierd en gehuild, maar nu staat er een afrastering en een cruiseterminal, ik denk niet dat je er nog geraakt zonder je pas en vingerafdrukken af te geven. Maar in een bocht van de Schelde aan het Noordkasteel heb je nog een klein stukje ongerept Antwerpen zonder verkeersborden, camera’s of gasboetes.’

Noordkasteel Zuid

Gringo’s Cantina

‘Heel lekker eten en de beste caipirinha’s van ’t stad. Ze zijn wat anti-commercieel en no nonsense: ze aanvaarden geen groepen en bij mooi weer hangen ze een briefje met ‘Wij zijn naar de zee, olé’. ‘

Ernest van Dijckkaai 24

De hoerenbuurt

‘Vroeger, voor ze autovrij was. Als we ons verveelden gingen we er samen in de file staan. Er was altijd file, en niemand claxonneerde omdat de wagen vooraan zijn vier pinkers op had en ergens binnen was. De rest bleef rustig zitten, praten met de maten en wat rondkijken.’

Schipperstraat

Michael Van Peel (41)

– Geboren in Ekeren op 16 september 1978.

– In 2005 op het podium getrokken door stand-upcomedian Nigel Williams.

– Daarna komt hij, via verschillende kleine en grotere podia en comedyprijzen, in 2009 voor het eerst op het podium van de Arenbergschouwburg terecht.

– In 2019 sluit hij 10 jaar aan eindejaarsconferences af met Van Peel overleeft 2018.

– Van Peel & The Young Ones trekt nog tot en met vrijdag 20 december door Vlaanderen, programma via michaelvanpeel.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content