ART NOUVEAU

Deze kanjer (1 meter hoog) van een vaas draagt de signatuur van Gallé. Mijn vader kreeg haar veertig jaar geleden van een rijke familie. Is hij autentiek en waardevol ?

Het is inderdaad een vaas van formaat. Zo groot kom je ze zelden tegen. Het lijkt bovendien om een autentiek stuk te gaan. Tegenwoordig is ook dat niet meer vanzelfsprekend. Sinds het enorme sukses van het Franse art-nouveauglas, eind jaren tachtig, wordt er nogal wat namaak op de markt gegooid. Vooral glas van Gallé wordt vervalst. Naar het schijnt, komen de meeste vervalsingen uit Oost-Europa. Je moet echt al heel wat vazen hebben kunnen bekijken, om het verschil goed te zien. Sommige vervalsingen zijn immers van behoorlijke kwaliteit.

Deze vaas komt dus uit de fabriek van Emile Gallé. De grote Franse glaskunstenaar bracht verschillende kwaliteiten op de markt. De topkwaliteit, die vooral manueel werd afgewerkt, is nog steeds onbetaalbaar en zeldzaam. Het meeste glaswerk van Gallé dat je in de antiekhandel vindt, behoort tot de industriële produktie. Net zoals deze vaas. Het is een mooi serieprodukt. Dat glas werd destijds flink overgewaardeerd en is nu behoorlijk gedaald in waarde. We schatten de waarde van deze vaas op 80.000 à 100.000 fr. Vroeger was ze beslist meer waard.

JONG

Dit fijn gepenseeld tableau (60 x 40 cm) is jammer genoeg niet gesigneerd. Misschien kan de meester toch worden achterhaald.

We moeten u teleurstellen, maar de auteur is onmogelijk terug te vinden. Volgens konservator Norbert Hostyn is dit bloemenstilleven afkomstig uit Zuid-Frankrijk of Spanje. Dergelijke stereotiepe stillevens zijn zelden gesigneerd. Vaak zien ze er ouder uit dan ze in werkelijkheid zijn. Het gaat immers om produkten die destijds direkt voor de handel in “oude” kunst werden gemaakt. Het schilderij heeft dus louter een dekoratieve waarde. De konservator schat de waarde op ongeveer 30.000 fr.

WAARDE

Omdat verschillende lezers vragen stellen over het begrip “waarde”, geven we hier wat uitleg.

Als we het hebben over “waarde”, betreft het meestal de financiële waarde van een antiek stuk. Sommige lezers vinden onze estimaties aan de lage kant, vergeleken met de prijs die je in de antiekhandel betaalt. Dit is logisch, want we publiceren geen verkoopprijzen. Dat laten we over aan de handel. In onze rubriek bepalen we de venale waarde : het bedrag dat de antiquair min of meer betaalt. Iedereen weet dat wie verkoopt een stuk minder ontvangt dan de antiekhandelaar zelf. Nogal wiedes. In het pas uitgegeven boek “Wat zijn antieke meubelen waard ? ” (uitgeverij Snoeck-Ducaju, Gent) wordt precies uitgelegd wat hiermee wordt bedoeld. De inleiding vermeldt dat de antiquair de helft betaalt van zijn uiteindelijke verkoopprijs, minus restauratiekosten (die erg hoog kunnen zijn). Deze marge is nodig om na aftrek van omzetbelasting, vaste lasten, transportkosten en renteverlies door een vaak lange investering een reële winst over te houden. Dat is de nagel op de kop. Het is alleen jammer dat de prijzen in dit boekje, overdreven hoog zijn (ongeveer tweemaal de courante verkoopprijs). Komt dit misschien doordat de opstellers zelf handelaren zijn ?

Terloops wijzen we erop dat antiek kopen een hobby moet zijn. Neem er tijd voor. Wie bij de eerste de beste handelaar binnenstapt, betaalt vanzelfsprekend te veel. Speurneuzen doen nog steeds koopjes. Het kan dus best dat een kast bij de ene handelaar tweemaal zo duur is dan bij zijn gebuur. Ga ook kijken op veilingen. En hoedt u voor modetrends. Tegenwoordig zijn bijvoorbeeld mahoniehouten meubels prijziger dan eik.

PIET SWIMBERGHE