Becky Peck en David Ross hebben een heel bijzondere relatie met elkaar. Becky Peck is een Amerikaanse bedrijfsleidster van rond de veertig. Tijdens haar huwelijk met Bill kreeg ze drie kinderen: Brandon (15) en de tweeling Lindsey en Jeremy (12). Bill is niet de biologische vader van haar kinderen. Ze werden verwekt met sperma van twee verschillende anonieme donors. Een van die donors heeft inmiddels een naam en een gezicht gekregen: David Ross, 38 jaar en gehuwd.

“Anoniem of niet, de relatie tussen een donor en de vrouw die zijn kind ter wereld heeft gebracht, is uniek”, luidde het onlangs in de door de BBC uitgezonden documentaire Test Tube Dads. “Sommige vrouwen voelen zich ontrouw of in ieder geval ongemakkelijk bij het feit dat ze niet het kind van hun echtgenoot maar van een andere man dragen.”

Ook Becky liep er enige tijd over te dubben, maar dat Bill en zij na de geboorte van de tweeling uit elkaar gingen, was volgens haar te wijten aan andere spanningen. “Het donorschap zorgde enkel voor bijkomende stress.”

De kinderen wisten dat Bill niet hun biologische vader was. Naarmate ze ouder werden en meer vragen over hun achtergrond gingen stellen, vond Becky dat het tijd werd om op zoek te gaan naar de identiteit van de donors. “Ik kon op hun vragen geen antwoord geven. Ik kon alleen maar luisteren.”

Een woordvoerder van de Xytex-spermabank in Atlanta legt in de documentaire uit dat bij hen een zeer open beleid gevoerd wordt. Er zal nooit informatie over de donor verstrekt worden als die zich daartegen verzet, maar als er vragen komen, spelen ze die door. De donor beslist zelf of hij op die vragen ingaat.

Toen de biologische vader van Becky’s oudste zoon Brandon een lijst met vragen toegestuurd kreeg (waar woon je? welk werk doe je? wat zijn je hobby’s? heb je gezondheidsproblemen?) beantwoordde hij die, maar hij schreef tegelijk dat hij liever geen contact wou met Brandon. Als Brandon het daar erg moeilijk mee had, wou hij er nog eens over nadenken. Maar Brandon lag er niet wakker van.

Zijn zusje Lindsey was ondertussen wel jaloers geworden: “Ik wil ook zo’n brief.” Samen met haar tweelingbroer Jeremy en haar moeder stelde ze een vragenlijst op. David Ross schrok zich een aap toen hij die samen met een foto van de kinderen ontving. Hij hoopte dat het een nachtmerrie was waaruit hij gauw zou ontwaken. Maar toen hij op televisie de emotionele oproep van Lindsey zag, besloot hij de vragen toch maar te beantwoorden.

Er volgde een telefoongesprek. David was ontroerd door de hartelijkheid van Lindsey, en Jeremy’s verlegenheid begreep hij want zo was hijzelf ook. Vooral Lindsey drong aan op méér. Uiteindelijk stelde David voor om de kinderen te ontmoeten. Hij zou een paar dagen komen logeren.

Becky was inmiddels hertrouwd met Michael en die vond het best dat de tweeling David zou leren kennen. Alleen Brandon zag het bezoek niet zo zitten: “Ik heb in mijn leven al zoveel soorten vaders zien passeren dat ik er ziek van word. Ik wil niet dat er in ons gezin nog iets verandert.”

De homevideo laat zien dat de logeerpartij van David een feest werd, ook voor Brandon. “Het had niet beter kunnen verlopen”, zei David achteraf. “Het was heel aangenaam om de kinderen in hun dagelijkse leven bezig te zien en we gaan een nieuwe afspraak maken. Ik verwacht nochtans niet dat ze me papa noemen, dat zou niet realistisch zijn.”

En Becky? Becky vond David een heel mooie man met een prachtige persoonlijkheid. Bovendien had hij gekookt. “Lang geleden dat ik nog hulp heb gehad in de keuken.” En toen de kinderen in bed lagen, hadden zij beiden nog wat nagepraat.

Becky’s man was tijdens het bezoek uit de buurt gebleven. Achteraf vond hij dat ze toch wel wat ver waren gegaan. “Waarschijnlijk had hij verwacht dat er enkel wat informatie en foto’s zouden worden uitgewisseld, maar het ging allemaal vanzelf”, zegt Becky. “Ik voel dat het goed zit. Iedereen lijkt er beter van te worden.”

Op het einde van de film wordt gemeld dat Becky en de kinderen inmiddels bij David thuis op bezoek zijn geweest en dat Becky en Michael uit elkaar zijn.

In het programma kwam ook een volwassen Britse vrouw aan het woord, boos en verdrietig omdat zij pas onlangs – na aandringen – van haar moeder te weten was gekomen dat ook zij met zaad van een anonieme donor was verwekt. Dat niemand haar kon en wou vertellen wie of waar haar biologische vader was, noemde ze schandalig.

In eigen land is deze materie niet wettelijk geregeld, wel garanderen fertiliteitsklinieken de anonimiteit van de donor. Ouders die een beroep doen op de spermabank moeten een contract ondertekenen waarin zij beloven de donor niet te zullen opsporen. Anonimiteit is hier een sine qua non. Nochtans kwamen in de documentaire een paar (Amerikaanse) mannen aan het woord die niet afkerig stonden tegenover een mogelijke ontmoeting met door hun zaad verwekte kinderen. Het voorbeeld van Becky en David maakt in ieder geval duidelijk dat zoiets kan.

Jo Blommaert / Tekening Sandra Schrevens