Als adolescent dreef mijn nieuwsgierigheid me naar alle hoeken van de wereld. Ik nam de bus naar Engeland om exposities te bezoeken en ging uit in Studio 54 in New York. Ik merk dat mijn kinderen de wereld meer virtueel beleven, maar ik ben blij met die ervaringen, want ik besef nu hoeveel ze me hebben bijgebracht.

Ik was vroeg rijp en zeer avant-garde. Zo sprong ik ’s nachts al eens binnen in de bioscoop van een vriend in Gent. Tegen drie uur ’s ochtends had ik dan drie films gezien die nog niet voor het grote publiek bestemd waren. Als eerste op de hoogte zijn, daar ging het mij om.

Mezelf vooraan zetten ligt niet in mijn aard. Ik zou een retrospectieve kunnen organiseren rond het tienjarige bestaan van mijn collectie. Maar voor wie ? Ik ben niet egocentrisch genoeg om mezelf te vieren. Als iemand me erom zou vragen, zou ik het nog overwegen.

In 1989 ben ik met mijn collectie gestopt. Ik schaamde me omdat ik nooit tijd had voor de kinderen. Nadien ben ik modeadviseur en docente geworden, maar ik miste een zekere diepgang in mijn leven. Die frustratie werkte uiteindelijk in mijn voordeel, want die zorgde ervoor dat ik met een gigantisch enthousiasme de draad van het ontwerpen weer opnam. Met de financiƫle hulp van mijn broer bracht ik in 1998 opnieuw een eigen collectie uit.

Met een zee van tijd zou ik niet kunnen omgaan. Ik kan me niet voorstellen dat ik op een dag zou denken dat ik mijn doel in het leven bereikt heb en op rust zou gaan. Wellicht zal ik werken tot mijn laatste dag.

Ik bewonder anticonformistische vrouwen. Vrouwen die zichzelf een grote intellectuele vrijheid veroorloven, zoals de Franse schrijfster FranƧoise Sagan. Zij was niet bang om tegen de stroom in te gaan.

Ik wil van het etiket ’tricotlabel’ af, omdat ik ook andere leuke stukken maak. Ik hoor vaak dat ik veel gemeen heb met Sonia Rykiel. Zij staat ook bekend om haar tricot en heeft net als ik plaatsgemaakt in haar leven voor de kinderen. Toch boeit haar carriĆØre me niet. Ik voel me eerder aangetrokken tot mijn tegenpolen.

Ik ben zeer tribaal. Hoewel ik tussen mijn drie broers en twee zussen een beetje uit de boot val, ben ik heel gebonden aan mijn familie. Ik heb lang geprobeerd te bewijzen dat ik niet zo traditioneel ben, maar nu heb ik door dat ik familiefeestjes voor geen geld wil missen.

Ik voel me een man in een vrouwenlichaam. Ik ben heel vastberaden en heb geen angst om risico’s te nemen. In een onaangename confrontatie met iemand zal ik niet rond de pot draaien, maar opteren voor een assertieve aanpak.

Ontspannende literatuur is niets voor mij. Ik lees alleen boeken die inspanning vergen, dat voedt mij, net als exposities. Dan heb ik pas het gevoel dat ik mijn reserves oplaad.

Er schuilt een schuchter meisje in mij. Als er op een feest iemand me aankijkt of aanspreekt, versteen ik vanbinnen. Het kost me moeite om sociaal te zijn, al probeer ik mezelf steeds over die drempel te tillen. Ik wil niet laten merken dat ik op dat vlak minder begaafd ben.

Annemie Verbeke (56) viert dit jaar het tienjarige bestaan van haar collectie. Info : 02 511 21 71, www.annemieverbeke.be

Door Britt Guetens / Foto Ann VallƩ

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content