Isabelle Adjani, Sophie Marceau en Philippe Starck hebben alvast dit gemeen : ze lopen alledrie op Heschung. Het zeventig jaar oude schoenenhuis, dat oorspronkelijk stevige stap- en skischoenen produceerde, herpakte zich zo’n tien jaar geleden met een fris-chique heren- en dameslijn.

:: www.heschung.com

Het Franse huis Heschung heeft zijn naam niet mee. Vandaar waarschijnlijk meteen de dubbele rechtzetting in de base line : chaussures françaises, fabriquées en Alsace depuis 1934 pour l’homme et la femme. Laat er met andere woorden geen twijfel over bestaan : de merknaam mag dan wel Duits aandoen, deze schoenen zijn door en door Frans. En dat waren ze al in 1934. Meer nog, ze zijn geproduceerd in het artisanaal sterke, maar tegelijk trendy en chique uithoekje van Frankrijk : de Elzas. Dat de streek al sinds mensenheugenis op de wip zit tussen Duitsland en Frankrijk, is met deze klankverwarring eens te meer bewezen. Volbloed Alsacien dus.

En wat zijn ze fier op hun streek, bij Heschung. Op weg naar de ontwerp- en administratieafdeling in Dettwiller, nabij Straatsburg, wordt ontwerper Jean-Marc Vogt zowaar lyrisch over het landelijke schoon en betoogt vurig dat de kalveren in Frankrijk, en zeker in de Elzas, veel hoogwaardiger leer leveren dan de Italiaanse. “Beter en mooier leer, tout court. Zelfs veel Italiaanse bedrijven komen hier de ruwe huiden inkopen. Dat kan elke specialist ter zake bevestigen. Niet onlogisch dat we in de Elzas over twee wereldberoemde leerlooierijen beschikken : Haas en Degermann. Modehuizen als Hermès of Vuitton zijn er trouwe klanten.”

Vogt tekende bij Mephisto en later bij Adidas, voor hij vijf jaar geleden het ontwerp van de Heschung-schoenen voor zijn rekening nam. En Vogt doet dat naar eigen zeggen nooit zonder richtingaanwijzing van zaakvoerder Pierre Heschung zelf. “Het kleinste detail, de meest minutieuze afwerking : Pierre heeft er het laatste woord over. Hij is op alle vlakken de bezieler van het bedrijf.” Een gesprek met de man zelf bewijst dat dit niet overdreven is. De prille veertiger leeft zichtbaar op als hij een schoen in zijn handen krijgt, houdt alles nauwlettend in de gaten en blijkt oprecht gebeten door het metier. De manier alleen al waarop hij onder het eten het leer van de menukaart minutieus onderzoekt en dan licht ontgoocheld zucht : “Jammerlijk slechte kwaliteit”, spreekt boekdelen.

Op en neer, en weer op

Het is Pierres grootvader Eugène Heschung Steinbourg, kortweg E.H. S., die in 1934 het bedrijf opricht De fabriek maakt stevige rijglaarzen en stapschoenen, artisanaal vervaardigd met de kenmerkende Noorse naaitechniek. Eind de jaren veertig begint het bedrijf dan de eerste leren skischoenen te produceren voor de skiërs die vanaf dan met zijn allen de Vogezen afglijden. Een belangrijke specialisatie, want een decennium later besluit de zoon van de oprichter, Robert Heschung, om het volledig over die boeg te gooien : het bedrijf spitst zich toe op de productie van professionele wedstrijdskischoenen. Heschung wordt een autoriteit op het vlak : in 1968 is het merk de officiële leverancier van de Franse skiploeg. En vier jaar later krijgt het een oscar voor export. Heschung is op dat moment aanwezig op de belangrijkste buitenlandse markten, onder meer in de Ver-enigde Staten en Japan.

Maar na zeven vette, komen zeven magere jaren. Halfweg de jaren zeventig komen de eerste kunstof skischoenen eraan en Heschung kan alleen maar toekijken hoe de nieuwkomers hun leren voorgangers onomkeerbaar de loef afsteken. De periode die volgt, willen ze bij Heschung duidelijk liever een wazig hoofdstuk houden. Pierre Heschung vat de situatie samen als een tijd ” où l’entreprise s’oriente vers d’autres savoir-faire… ” Concreet : het merk Heschung komt in Duitse handen en de fabriek produceert vanaf dan voor een handvol andere merken.

Hergeboorte

In de jaren tachtig neemt Pierre Heschung het roer van vader over en een klein decennium later gooit hij dat volledig om : hij koopt het merk terug en de Heschung-schoen reïncarneert als een elegante en luxueuze heren- of damesschoen : stads of outdoor, casual chic of regelrecht haut de gamme. Het repertoire omvat onder meer klassieke heren- en damesschoenen, sandalen, elegante laarzen, korte bottines en mocassins. Leuk is de recente mocassin drive : de zool bestaat uit rubberen eilandjes die een opvallende soepelheid garanderen, speciaal ontworpen voor een comfortabele autorijhouding van de voet.

Met de hergeboorte van het merk komt ook het authentieke savoir-faire van de Noorse naaitechniek opnieuw boven. Het basismodel dat de naam Ginko kreeg – naar de enige boom die Hiro-shima overleefde – bevat zichtbare echo’s uit de succesvolle beginjaren van Heschung, zoals inderdaad de typisch Noorse naaitechniek. Vanwaar Noors ? Vogt haalt de schouders op. “Weet ik niet. Daar uitgevonden waarschijnlijk. Je herkent ze meteen aan het leren, doorgestikte randje dat met de hand rondom de schoen werd vastgemaakt. Het is een specifieke techniek die een opvallende stevigheid en waterdichtheid garandeert. Logisch dat die gebruikt werd bij de eerste Heschung-schoenen, die uiteindelijk als robuuste stappers bedoeld waren. Nu passen we de techniek ook toe voor onze outdoor-collectie. Voor onze meer stadse lijn verkiezen we iets minder opvallende naaitechnieken.”

Geen piepjonge arbeiders

Die artisanale sfeer van handwerk en originele vakkennis koestert Pierre Heschung. “Ik wil het oorspronkelijke Heschung laten herleven. Het is een authentiek merk dat steunt op de kennis en ervaring van mensen – mannen en vrouwen – die al van enkele generaties ver in ons atelier werken. De fabriek telt een honderdtal werknemers, stuk voor stuk ervaren en beslagen. Er heerst daardoor ook een leuke, familiale sfeer. En die wil ik niet kwijt.”

Even klinkt het als een uitgehold marketingverhaal, maar een blik in de Heschung-fabriek ondersteunt wel wat hij zegt. Het is een bescheiden gebouw in de ‘achtertuin’ van zijn ouders, waar Pierre Heschung elke dag langskomt. Aandoenlijk bijna hoe hij even binnenpiept of zijn ouders thuis zijn, voor we het atelier binnenstappen. Daar zijn inderdaad geen bitterjonge arbeiders in de weer, de gemiddelde leeftijd is 43. Geen computers of lopende band bovendien. Zoals het een echte manufacture betaamt, gebeurt het gros van de bewerkingen met de hand : leer snijden, naaien, de schacht op de leest nagelen of de schoenen poetsen en opblinken… Dat laatste is bijzonder arbeidsintensief en gebeurt voor de haut de gamme-schoenen zelfs in drie fases. Na elke laag die aangebracht wordt, is er een rustpauze, soms een nacht lang. Geen flitsend tempo in het Heschung-atelier. Liever nauwkeurig, tijdrovend en dus best wel prijzig vakwerk.

Sinds 1999 richt het bedrijf ook de eerste Heschung-boetieks in. Vorig jaar ging de vijfde open, in Straatsburg, na Lyon, Aix-en-Provence en twee in Parijs. In België verdelen intussen een dertigtal verkooppunten de Heschung-collectie. Het valt op, Heschung heeft iets met België : een Belgische architect voor de boetieks, een Belgisch pr-bureau en binnenkort misschien de eerste buitenlandse Heschung-boetiek in ons land, wellicht in Brussel. “Belgen zijn belangrijke klanten. Ze zijn opmerkelijk fijngevoelig voor kwaliteit en waarderen authenticiteit”, zegt Pierre Heschung nog. Opvallend ernstig trouwens.

Tekst Guinevere Claeys