Aruba is een van de populairste vakantiebestemmingen van het Caribisch gebied. Wereldberoemd om de witte zandstranden en de wuivende palmbomen, het hele jaar door een magneet voor zonaanbidders, want het temperatuurverschil tussen dag en nacht, tussen zomer en winter bedraagt amper twee graden. En het regent er bijna nooit.
Mijn kerk, wijst Ricardo. Hij stopt even met nerveus op zijn stuur te tokkelen en mee te fluiten met de hits uit de jaren zestig en zeventig die uit de speakers schallen. Ricardo Croes heeft zijn eigen radioprogramma : Croes Control, iedere zondag van elf tot één op 94.1 FM, en zoals elke Arubaan spreekt hij alle talen door elkaar : Nederlands, Engels, Spaans, Papiaments – een mengtaal van Portugees, Nederlands en negertalen. “In die kerk, Maria Immaculata, ben ik gedoopt, gevormd, getrouwd. Dát huis daar is van mijn vader, dát van mijn oom, dát van mijn oma, mijn neef… En daar, daar woon ik. Voor de deur staat mijn lieve kleine autootje.”
Gisteren, we kenden elkaar nog geen uur, heeft hij er al een foto van laten zien : “Mijn oogappeltje. Mijn witte MG uit 1976. Ik heb hem gekocht van mijn vriend Ewald Biemans. Hij heeft nu een Rolls uit 1946.”
Ricardo geilt niet alleen op auto’s, maar ook op de vrouwen die zijn pad kruisen. Als ze de moeite lonen naar zijn persoonlijke, maar voor de hand liggende criteria – borsten, billen en benen in ruime maten – kent hij dames punten toe, te beginnen bij vijf tot maximaal negenenhalf. De tien is voorbehouden aan Miss Venezuela, die hij minstens één keer per dag uit zijn portefeuille tovert en aan zijn hart en zijn lippen drukt : op die foto staat hijzelf, een trotse Ricardo die één arm om Miss Tien legt, en zijn andere om haar eerste eredame. Maar we zijn op weg naar Bucuti, waar Ricardo’s vriend Ewald ons ongeduldig staat op te wachten. Zijn Beach Resort wordt gerekend tot de top tien van de mooiste huwelijksreisbestemmingen, en de notities in het gastenboek liegen er niet om. Perfect honeymoon ! Romantic ! Romantic ! Romantic ! Met dikke hoofdletters en vette uitroeptekens. Ondertekend : Lloyd en Maria Kent, Massachusetts.
ROZENGEUR EN MANESCHIJN
Ewald Biemans is apetrots op ‘zijn’ zonsondergang en spoort ons aan tot spoed : “De zon wacht niet”, zegt hij. En met dat spektakel als decor vindt op het poederzachte strand een eenvoudige ceremonie plaats – van dichterbij bekeken zijn bruid en bruidegom ook niet aan hun proefstuk toe. Een gedrapeerd prieeltje op het strand, een paadje erheen met zes boeketten kunstbloemen, een tafel met een turkooizen taart die prachtig kleurt bij de zee. Voor die ceremonie, champagne en een fotograaf betaal je duizend dollar. Maar sommige trouwlustigen wensen een banket met twintig tot vijftig genodigden, en ze willen dansen onder het uitspansel, gegarandeerd een sterrenspektakel.
Janice uit Jamaica, de mooie dienster die champagneglazen ronddraagt en bijvult, heeft een fontein van kroezelkrullen op haar hoofd die wiebelt als ze lacht. “Nee, hoor. Wij hebben zeker niet alleen bruidsparen te gast. We hebben ook veel trouwe klanten die vaak terugkomen.”
Ook vaste klanten van Bucuti, in feite van de hele kuststrook van Eagle Beach, Machebo Beach, Eagle Beach, Palm Beach en Malmok Beach, zijn reuzenschildpadden. Zij keren terug naar hun geboortegrond om hun eieren te leggen. Ze droppen twee tot zestien exemplaren als tennisballen zo groot, in een kuil in het strand. Na gedane arbeid schept moeder schildpad de kuil weer dicht en verdwijnt met de noorderzon, weer in zee, zonder om te kijken. Het uitbroeden laat ze over aan de zon, die op Aruba toch altijd overvloedig schijnt. En inderdaad : na ongeveer honderddertig dagen kruipen de kersverse reptieltjes, amper tachtig gram zwaar, uit hun ei en beginnen aan hun wedren naar de zee. Ze worden door de volle maan naar zee gelokt – de volle maan die op Aruba oogt als een goedlachse, doorvoede baby, met kuiltjes in zijn wangen. Maar helaas wordt het gebroed in deze tijden verblind en gedesoriënteerd door elektrische verlichting, en in hun verwarring spurten ze de verkeerde kant uit, weg van de zee en de maneschijn.
CHOCOLADEN STAD
De volgende ochtend rijden we met de immer vrolijke Ricardo Croes langs Eagle Beach : “Een van de drie mooiste stranden ter wereld”, volgens Ricardo. Kilometers hagelwit zand, waar de watapana ofte dividivi, die ook wel eens waaiboom wordt genoemd, hét symbool van het eiland, tot op het strand groeit. Door de aanhoudende noordoostpassaat buigen álle dividivi’s zich gracieus naar het zuidwesten en hebben ze een platte horizontale kruin. Op andere Caribische eilanden zijn die passaatwinden niet meer dan een briesje, maar op Aruba is het een constante wind van 24 knopen, die je zomerjurk opwaait, je kapsel verfomfaait en het lezen van een krant op het strand onmogelijk maakt. Aruba zelf is totaal orkaanvrij, maar áls er in de regio een orkaan in de maak is, zuigt die de wind naar zich toe en is het op Aruba windstil.
Door die passaat – die bovendien voorspelbaar is : redelijk kalm in voormiddag, sterker naarmate de dag vordert – is het eiland een paradijs voor surfers die hier sinds 1986 hun hartje ophalen, en voor het toenemend aantal kitesurfers die hier tot 45 kilometer per uur over het water scheren en luchtsprongen maken tot dertien meter hoog, zegt Ricardo, zonder Abba een toontje lager te doen zingen.
Op het eind van de kustweg zwoegt een groepje wielrenners zich op de Hudishibanaheuvel naar boven, naar de California vuurtoren. “Wij oefenen voor de Ronde van Curaçao”, zegt een parels zwetende jongeman in een glitterpakje en met een spiegelende zonnebril. “Uit België ? Het land van Tom Boonen ! Hij won ooit in Curaçao !”
De zuid- en zuidwestkust van Aruba bestaat vooral uit meer dan honderd kilometer witte, ongerepte stranden, met een blauwe, kalme, heldere zee die dieptezichten biedt tot dertig meter. Het noordoosten is onherbergzaam, ruig en vrijwel onbewoond, de kust zelf is steil en ruw. Maar daar, aan het andere eind van het eiland, ligt Sint Nicolaas, de grootste stad van het eiland. De stad barstte uit zijn voegen nadat er in 1924 een gigantische olieraffinaderij gevestigd werd, destijds de grootste ter wereld. Toen heette Sint Nicolaas in de volksmond Chocolate City, vanwege de arbeiders die massaal werden aangevoerd uit Tobago en Sint Eustatius, alle dertigduizend zo zwart als roet. Sint Nicolaas heeft als enige plaats op Aruba legale prostitutie om de veelal buitenlandse werknemers tevreden te stellen. Door de vooruitgang van de technologie is dat aantal arbeiders gereduceerd tot vijfduizend man, maar de hoeren zijn gebleven, en prostitutie is er nog steeds legaal. En nu er een nieuwe – kleurenblinde ? politiek correcte ? – wind door de Cariben waait, heet Sint Nicolaas Sunrise City omdat daar, in het oosten, de zon opkomt. Tja. Die Arubanen toch. Always look at the bright side of life.
HOERENHAP
En even happy gaat het eraan toe in Charlie’s Bar. Vandaag zwaait Charlie de Derde er de plak. Hij is de kleinzoon van Charles Brouns uit Dordrecht en zijn Marie die op 18 september 1941 ramen en deuren wijd openzetten voor arbeiders en zeelui aller landen. Charlie’s Bar, een gek, gezellig, propvol café werd zo gerenommeerd als verzamelplek van arbeiders, schrijvers en kunstenaars, dat koningin Juliana, tijdens een bezoek aan Aruba in 1977, Charlie de Tweede een benoeming in de Orde van Oranje Nassau heeft verleend. Naar verluidt zou Charlie de Tweede die vriendelijk in ontvangst genomen hebben, maar bescheiden gezegd hebben dat het goud eigenlijk zijn moeder Marie toekwam. Háár bekendste gerecht, de wijd en zijd geroemde ‘hoerenhap’, staat nog altijd op het menu : vette, verse gamba’s met veel knoflook. Of de openingsuren ook nog dezelfde zijn, is nog maar de vraag : keuken open halftwaalf tot halftien, ’s zondags en feestdagen gesloten. Dat is nog overzichtelijk. Maar de openingsuren van de bar zijn onvoorspelbaar. Meestal is dat tegen de middag, één enkele keer al om zeven uur ’s ochtends, en soms helemaal niet. Al naargelang de stand van de pet van Charlie de Derde.
DOOR GRIET SCHRAUWEN & FOTO’S JAN DIRKX
Als er in de regio een orkaan in de maak is, wordt het op Aruba windstil
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
