Een huis dat uit de rij springt : architect Zoltan Janko maakte van zijn woning annex kantoor een demonstratie van zijn kunnen. Pure vormen, hoogwaardige materialen en strakke lijnen smeedde hij om tot een fascinerend geheel.

:: Info : zoltan.janko@skynet.be, 03 887 93 12.

Wie langs de Provinciale Steenweg Hemiksem binnenrijdt, ziet het met- een, het lan- ge volume met een gevel in grote witte kalkzandstenen. Het steekt duidelijk af tegen de belendende huizen in jaren-vijftigstijl. “Wonen in een dicht bebouwde omgeving heeft zo zijn voordelen”, weet Zoltan Janko, die deze woning samen met zijn vrouw Linda Cortens, ook architect, heeft opgetrokken op een perceel van zeventien meter breed, waarop tevoren twee lelijke gebouwen stonden. “Je maakt deel uit van de straat, van de gemeenschap. Daar komt nog bij dat ons huis niet vlak tegen de rijweg staat, en zo kon ik vooraan een parkeerterrein aanleggen.” Met een grondoppervlakte van meer dan 200 vierkante meter en drie niveaus (plus de kelders) zou dit gebouw als viergevelwoning trouwens een veel zwaardere investering zijn geweest. Om te beginnen had het stuk grond dan al veel groter moeten zijn. En dat terwijl Janko nu net zo trots is op deze plek : “De Schelde stroomt op nauwelijks 500 meter hiervandaan. Vroeger kon je ze zeker zien van hieruit. En aan de achterkant grenst de tuin aan een gemeentelijke natuurzone. Bovendien ben ik geboren en getogen hier in Hemiksem.”

De voordeur, helemaal links, geeft al meteen een idee van de architecturale eigenheden van dit huis. Ze zit in een van de vele rechthoekige vlakken die de gevel ritme geven. De deur draait om haar as en geeft toegang tot een hal, van waaruit je dwars door de woning een uitzicht hebt op de tuin. Om het gevoel van transparantie nog te verhogen, is het plafond van de hal doorzichtig. De living lijkt reusachtig. Als we de keuken in het verlengde ervan meerekenen, bedraagt de oppervlakte maar liefst tachtig vierkante meter. De grote raampartij aan de kant van de tuin, enkel onderbroken door de open haard, en het bijna zes meter hoge plafond doen de plaats nog groter lijken dan ze is. Een open kantoortje op de tussenverdieping dat uitkijkt op de living, versterkt dat ruimtelijk gevoel nog. Van daaruit vertrekt er een galerij die langs de slaapkamers naar de eerste verdieping van de hal loopt. De rechtlijnigheid ervan wordt onderstreept door een witte balustrade in massief staal. “Mijn vader werkte in de metaalconstructie, hij leerde me houden van staal. En zin voor vakmanschap, dat heb ik ook van hem.” Metaal is er op alle verdiepingen, van de bekleding van de open haard tot de omlijsting van ramen aan de buitenzijde. Ook het profiel van de plafondlamp in de keuken (van het Belgische merk Delta Light) is van metaal.

De keuze van het meubilair in de living getuigt ook van raffinement. Weinig meubelontwerpers worden hier geduld. Wel een Eames bijvoorbeeld, met de beroemde lounge chair. Voorts vallen drie taboeretten in de vorm van een schaakpion op. Antonio Citterio is nog een ontwerper die hier binnen mag, met een sofa van B&B Italia en een schitterende console uitgebracht door XI L’Italia, een merk dat nu niet meer bestaat. Een grote zebrahuid als tapijt brengt afwisseling in de rechtlijnigheid ; dit koppel houdt van verre reizen. In de keuken staan witte Wire-stoelen ( Vitra) rond een prachtige hangende eettafel (ondersteund door een metalen staaf) waarvan het profiel volledig zichtbaar is. Alles werd hier tot in de kleinste details berekend en uitgetekend. Het kookgedeelte, dat iets breder is dan de rest van het huis, is gedeeltelijk gescheiden van de living door een wand waarin de trap verwerkt zit.

Tussen de sterren

Op de eerste verdieping vinden we dezelfde zin voor zuivere lijnen en fijne details. De dressing room die bij de grote slaapkamer hoort, is maagdelijk wit. De architect heeft zich hier laten verleiden door het spel van spiegels die het beeld tot in het oneindige herhalen. De aangrenzende badkamer werd, net zoals de rest van het huis trouwens, ingericht in samenwerking met binnenhuisarchitect Stef Paepen, vaste medewerker van Janko. Hier vinden we intrigerende materies, kleuren en vlakken, horizontale zowel als verticale. Met bijvoorbeeld ingelegde spiegels en lichtcassettes op de muren, en een rechthoekige wastafel van Antonio Lupi op een lang, donkerhouten tablet (wengé, zoals al het houtwerk in het huis). De kranen zijn van KWC X-trend. De douchewanden zijn opgetrokken uit kalkzandsteen.

De mogelijkheid om op drie niveaus te bouwen, was voor de architect een mooie kans om ook zijn kantoren hier onder te brengen. De tweede verdieping, vanuit de hal bereikbaar met de lift of met de trap, is dus de werkverdieping. Zoltan Janko zelf kan zich afzonderen in een glazen kantoor, maar de rest van de werkruimte is helemaal open. Twee elementen trekken de aandacht. Ten eerste de lange kast met opbergvakken die afgesloten worden met gekleurd glas, gewoon glas waarop een doorschijnende kleurfilm werd gekleefd. Ten tweede een trap met een structuur in roestvrij staal en treden in glas. “Van mijn vader erfde ik ook de manie om materialen te verzamelen die later ooit nog eens van pas zouden kunnen komen. Al vijftien jaar ben ik geïnteresseerd in glas en gebruik ik het ook, dus nog vóór Norman Foster“, zegt hij al lachend. “Het glas van deze traptreden en van de glazen vloer op de eerste verdieping van de hal komt van oude bankloketten. Het is 2,5 centimeter dik en enorm sterk.”

De trap in kwestie leidt naar het kersje op de taart, een fantasietje dat het geheel bekroont : een volledig glazen belvedère, bestemd voor werkvergaderingen, brainstormings met het hoofd in de sterren als het ware. Bij helder weer zie je zowat tien kilometer ver, met een gezichtshoek van 270 graden. Op het platte dak, bedekt met witte keien, staan onder meer de motoren en ventilatoren van de klimaatregeling die in een deel van het huis werd aangebracht. Dat is niet het enige technologische element in deze woning. Er zijn ook zonneblinden die zich autonoom openen en sluiten. Een ander voorbeeld is de intelligente programmering van het licht wanneer de bewoners niet thuis zijn. Het systeem is in staat het licht in het salon aan te steken op hetzelfde uur als de voorbije dagen. Kwestie van ongewenste bezoekers op het verkeerde spoor te zetten.

Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel

Overal in deze woning vinden we dezelfde zin voor zuivere lijnen en fijne details terug.

Vanuit de hal leiden een trap en een lift naar de tweede verdieping, waar zich de werkruimte bevindt.