Karen Damen, Kristel Verbeke en Kosje – nee, Josje – Huisman zijn bij het grote publiek beter bekend als ‘die van K3’. Maar dat maakt hun succes niet minder groot, of welverdiend overigens.

Bijna zestien is K3. Al wat ouder dan hun doelgroep, maar nog altijd razend populair bij kinderen. En bij hun ouders, zo blijkt. Sinds de ‘nieuwe blonde van K3’, Josje Huisman, vijf jaar geleden de vorige opvolgde, zouden de dames ook in de smaak vallen van een wat volwassener publiek. De cijfers liegen er alvast niet om : van hun nieuwe cd, Loko Le, hun dertiende studioalbum al, dat begin december werd gelanceerd, zijn er intussen zo’n 63.500 exemplaren verkocht. Goed voor goud in Nederland en een platina plaat bij ons.

Vorige week ging ook hun vijfde film, K3 Dierenhotel, in première. Later op het jaar komt er een nieuwe show én een nieuw televisieprogramma, K3 kan het, waarin ze de wensen van kinderen zullen vervullen. “Alles begint nochtans met een goed liedje”, zegt Karen. “Dat is het geheim van ons succes. Zonder dat liedje zouden we al die andere dingen niet kunnen doen. K3 is en blijft een popgroep, die muziek maakt voor kinderen. Of nee, onder andere voor kinderen.” “Daar krijgen we ook de meeste reacties op”, bevestigt Kristel. “Ouders komen ons vertellen dat hun dochter elke dag op onze muziek danst en zingt, niet dat ze elke dag naar de film kijkt.”

Jullie hebben intussen meer dan 5,5 miljoen singles en albums verkocht. Dat zijn er meer dan Clouseau. Er zijn weinig Nederlandstalige artiesten die jullie dat nadoen.

Kristel : Ik vind dat je succes moeilijk kunt uitdrukken in verkoopcijfers. Het zijn de reacties van de mensen in de straat die me zeggen of we goed bezig zijn.

Karen : Het blijft natuurlijk een immens cijfer. Zeker als je hoort wat de rest verkoopt.

Kristel : We zijn ook al vijftien jaar bezig.

Josje : Hadden we dat het afgelopen jaar verkocht, dat zou pas echt vet zijn. (lacht)

Ondanks die verkoopcijfers, worden jullie nauwelijks op de radio gedraaid. Wat vinden jullie ervan dat K3 niet altijd au sérieux wordt genomen ?

Kristel : Vind jij dat ? Dat wij niet serieus worden genomen ? Dat zou ik toch heel erg vinden. En dat gevoel heb ik ook niet.

Josje : Nou, nu wel.

Karen : In het begin klopte dat wel. Maar nu we ook meer andere projecten aannemen, is dat veranderd.

Josje : Misschien worden we niet altijd serieus genomen door mensen die niet weten hoe het is om kinderen te hebben. Dan is het moeilijk om te begrijpen wat we doen, en dat kan ik dan ook weer volgen. Ik denk dat het veel met perceptie te maken heeft. Mensen zeggen nog altijd – en dat vind ik best raar, maar eens het in iemands hoofd is geslopen, zal het er niet meer uitgaan – dat ze me niet hadden herkend zonder staartjes en roze rokje. Maar wanneer heb ik dat nog aangehad ? Wij maken frisse, vrolijke muziek waar we geen vlieg mee kwaad doen en waar iedereen vrolijk van wordt, of je dat nu wilt of niet. En toch zijn er nog altijd mensen die ons in een hokje willen duwen.

Kristel : Die staartjes, dat was toen in de mode. Nu is dat een hoge staart, maar als wij dat dragen, vinden sommige dat kinderachtig en als een ontwerper het doet, is het trendsettend.

Josje : Het belangrijkste is dat we doen waar we goed in zijn. Het moet ook niet serieuzer worden genomen dan het is. Wij vermaken ons wel, van de rest lig ik niet echt wakker.

K3 is binnenkort ‘special guest’ op het Schlagerfestival. Gaan jullie stilaan een andere richting uit ?

Kristel : We vinden het gewoon leuk om te doen. Zeker als je al die volwassenen onze nummers ziet meezingen.

Karen : Er gaan ook veel twintigers naartoe die onze liedjes nog kennen uit hun kindertijd. En dan zijn er de mensen die ze kennen omdat ze kinderen hebben.

Josje : Ik denk dat het vooral fans zijn die een zeker nostalgie koesteren. We gaan ons publiek dus niet verbreden, maar behouden.

Kristel : Er zijn altijd nummers voor ons geschreven die zowel jong als oud tof vinden. Als je op vakantie gaat met de auto en de kinderen willen altijd opnieuw naar dezelfde cd luisteren, dan moeten de ouders die cd ook leuk vinden, anders gaat die na één keer uit. Enfin, dat is bij ons toch zo. Er zijn echt cd’s waarvan ik na drie nummers moet zeggen : “Dit kan ik niet meer aan.” Dan vind ik onze muziek toch fijner om naar te luisteren. Het is misschien voor kinderen, maar het is tenminste een goeie muziek.

DIE VAN K3

Kunnen jullie nog gaan winkelen zonder dat er voortdurend kinderen aan jullie jas hangen ?

Karen : Dan doe je dat op een ochtend, als het school is (lacht). We zullen niet gauw samen gaan shoppen, met ons drieën, op een woensdagmiddag, in het shoppingcentrum, tijdens de solden, als het regent. Maar wie wel ? Ik vind dat het allemaal best meevalt, zeker als we niet samen op pad zijn. Het zijn meestal de ouders die ons opmerken en dan tegen hun kind zeggen : “Kijk eens wie daar is.” Kinderen kijken vaak niet eens op, want K3, die zijn met drieën, ze staan er niet bij stil dat wij niet altijd samen zijn.

Kristel : Ik vind dat we wel vaak herkend worden, maar dat ‘aan je jas hangen’ hoort er bijna nooit bij. Het is ongelooflijk tof om ineens een knuffel te krijgen van een kind. Ze zien me ook niet als een idool, eerder als een grote zus.

Karen : Ze denken ook niet : “Ah, nu zien we Karen eens in het echt.” Voor hen bestaat dat verschil niet.

Josje : Alles hangt ook af van de leeftijd van het kind. Ik stapte onlangs een frituur binnen en daar zat een klein meisje met haar ouders te eten. Toen ze klaar waren en iedereen al buiten was, kwam ze alleen terug binnen met een pen en papiertje om een handtekening te vragen. Dat vind ik zo cool. Veel cooler dan wanneer ze gepusht worden door hun ouders.

Karen : En dan zijn er de pubers.

Josje : Die worden pas hysterisch. Lastige kinderen, die zijn er bijna niet, maar eens ze een jaar of veertien zijn, dan beginnen ze gewoon te gillen.

Kristel : Dan denk je : “Zwijg toch, nu gaat iedereen kijken.”

De kinderen waar jullie in het begin voor zongen zijn nu meerderjarig.

Karen : Tijdens de Sinterklaasshow stond er zo eentje vooraan aan het podium, nu met haar dochter. En ik las nog deze week op Twitter : “Grappig, mijn dochter is fan van K3, ik ben dat ook geweest. Zo moeder, zo dochter.”

Is K3 ook opgegroeid ?

Kristel : Ik denk dat we mee zijn geëvolueerd met de tijdgeest : de kleren, de muziek,… Vroeger zongen we over sms’jes sturen, nu gaat het over Facebook. En we zijn er zelf wat geruster op geworden. Na vijftien jaar weet je waar je goed in bent.

Karen : Ik weet dat nog altijd niet.

Kristel : Ja, daar moeten we het nog eens over hebben.

Karen : Iemand ?

Kristel : Misschien dat we in de ogen van het publiek ook wat ‘menselijker’ geworden zijn dan pakweg tien jaar geleden. Toen zagen ze ons alleen tijdens theatershows en optredens, nu komen we ook op een andere manier in de media.

Josje : Het is wel zo dat je in programma’s als Hallo K3 duidelijk drie personages hebt. Het blijft natuurlijk altijd een rol die je speelt, een karakter dat je uitvergroot.

Is dat een rol, ‘die van K3’ zijn ?

Karen : Nee, ik loop thuis ook zo rond in een glitterjurk (lacht). De lijn tussen Karen van K3 en Karen Damen is heel dun. Om te beginnen omdat Karen ook mijn echte naam is. In het begin kwamen de mensen weleens vragen hoe ik echt heet.

Josje : Je wordt ook altijd zo aangekondigd, als “Josje van K3”. Terwijl ik ook nog een achternaam heb hoor. Maar ja, het is wel een rol. Want als je dat er niet van maakt, dan blijft het ook niet boeiend.

Kristel : Maar het is een rol die is gebaseerd op wie je echt bent. En die je ook zelf hebt gecreëerd. Het is niet zo dat iemand tegen jou heeft gezegd : “Josje, jij moet je nu zo en zo gedragen, want dat werkt het best.”

Karen : Ik blijf het vergelijken met Kabouter Plop. Walter De Donder is burgemeester van Affligem, maar als hij zijn muts en neus opzet, wordt hij Kabouter Plop. Wij kunnen geen neus opzetten, maar eigenlijk is het principe hetzelfde. Als wij alle drie hetzelfde aanhebben en op een podium staan, dan zijn wij K3.

Kristel : Maar als we gevraagd worden voor een programma als Café Corsari, dan zitten we daar toch vooral als onszelf. Want dan krijgen we ook persoonlijke vragen, die we niet kunnen beantwoorden vanuit een rol.

Josje : Dat is misschien het verschil met vroeger. Toen gebeurde dat soort interviews gewoon niet.

Kristel : Omdat ze het gewoon niet vroegen. “Wij krijgen daar niks uit”, zeggen ze dan, maar ze stellen ook geen goede vragen. Of ze gaan er niet dieper op in. Wij zijn heel goed om in een grote bocht ergens rond te praten. Als het over politiek gaat, zullen we ons bijvoorbeeld nooit uitlaten. Na al die jaren hebben we wel geleerd om alleen dingen te zeggen die we willen zeggen. Vroeger was er gewoon niemand geïnteresseerd in ons privéleven.

Karen : Nu zijn ze dat een beetje te veel.

Kristel : Dat is echt een evolutie in de media. Je moet al je huis laten zien, als je nog in een boekje wil komen.

Karen : Ik heb daar heel mijn leven van gedroomd. Als kind wilde ik als Madonna zijn en omsingeld worden door paparazzi. Maar als dat dan echt gebeurt, blijkt dat niet zo leuk te zijn als ik dacht. Mag ik dan klagen ? Ik heb het altijd zelf gewild. Er zijn natuurlijk grenzen : ik ga bijvoorbeeld niet mijn bevalling laten filmen. Je kiest wat je wilt laten zien en wat niet.

Kristel : Soms.

Josje : Schrijven doen ze toch. Ik probeer het toch gescheiden te houden. Het is al beklemmend dat iedereen weet wie je bent, laat staan dat ze ook weten wat je een hele dag loopt uit te vreten. Ook al is dat niet boeiend.

K3-CONDOOMS

Studio 100 verdient miljoenen aan K3-merchandising, van pennenzakken en T-shirts tot frituursnacks.

Josje : Echt ? Die had ik nog niet gehoord. De K3-chips zijn wel vet lekker.

Denken jullie nooit : “Waar gaan ze mijn gezicht nog opzetten ?”

Josje : Als het dat maar is…

Kristel : Ik vind het ook fijne producten, waarvan streng toegekeken wordt op de kwaliteit. We willen de mensen ook niet onnodig op kosten jagen. En een brooddoos hebben ze allemaal nodig.

Ze willen natuurlijk niet alleen die brooddoos.

Karen : Dan is het aan de ouders om dat te sturen.

Kristel : Als ik met mijn dochters naar de winkel ga, dan willen ze ook het nieuwste van het nieuwste. Dan moet ik ook zeggen dat ze maar één ding mogen kiezen.

Karen : Ik heb het liefst dat ze de cd kopen.

Worden jullie betrokken bij die merchandising ?

Karen : Wij weten he-le-maal van niks. (lacht)

Dat zou toch best kunnen.

Karen : Ja, dat is waar.

Josje : Wij moeten op de foto voor die producten, maar daar blijft het bij.

Karen : Ook omdat we er gerust op zijn dat ze geen…

Kristel : … onderbroeken maken. Ah, jawel. Fietsen dan. Oei. Slaapzakken ? (lacht)

Probeer eens iets te noemen wat nog niet bestaat.

Karen : Geen euh…

Kristel : Ja, noem eens iets.

Karen : Geen condooms ?

Josje : (lacht) Dat wordt een kop.

Kristel : We willen ook zo veel mogelijk K3-fans. Waarom zouden we dan condooms uitbrengen ?

Karen : Enfin, niet iets met geweld. Het moet veilig zijn.

Josje : Ja, dan moeten we die condooms misschien toch uitbrengen.

Karen : Ai, dit had ik beter niet gezegd.

Dragen jullie eigen kinderen spullen van K3 ?

Karen : Mijn zoon vindt de prinsessenjurk heel tof. Die roze jurk met de witte bolletjes.

Josje : Daar is toch niks mis mee ?

Karen : Zeker niet. Hij is in zijn roze fase, dat groeit er wel weer uit.

Kristel : De mijne zijn zeven en negen, die doe ik al lang niet meer aan wat ik zelf zou willen. Ik heb ook niet zo veel K3-spullen.

Wat vinden ze ervan dat ze mama soms moeten delen met andere kindjes ?

Kristel : Die zijn dat gewoon. Ze gaan ook vaak mee.

Karen : Sky vindt dat maar niks.

Kristel : Hij moet dan ook vijf keer naar dezelfde show kijken.

Karen : Toen we naar de Sinterklaasshow gingen, zei hij : “Mama, jij gaat toch ook niet zingen, hé ?” Niet dat hij me niet wil horen, maar hij heeft liever dat ik samen met hem in de zaal blijf zitten. Sinds ik een zoon heb, begrijp ik ineens wat al die mensen de hele tijd bedoelden met “mijn kind danst en zingt een hele dag op jouw muziek”. Sky doet nu ook alle dansjes van Bumba mee. Hij vindt K3 ook heel tof, maar niet als ik thuis ben. Onlangs zei hij tegen Antony : “Nu is het genoeg, zet maar af, ik wil mijn echte mama nu.” We waren toen al enkele dagen in Nederland voor optredens.

K3 Dierenhotel, vanaf 12 februari in de bioscoop. www.k3dierenhotel.be

DOOR ELLEN DE WOLF & FOTO’S FILIP VAN ROE