ACHTUNG TOM !

Voor jonge kinderen is enkele uren privéles een goed idee. © GF

DE MEESTE MONITOREN EN EXPERTEN ZIJN HET EENS: VIJF JAAR IS EEN GOEDE LEEFTIJD OM TE BEGINNEN SKIËN. WE DEDEN DE TEST EN LIETEN TOM, VIJF JAAR EN ENKELE MAANDEN, LOS OP EEN SKIPISTE IN ZUID-TIROL.

Stikdonker is het wanneer we aankomen in het Seiser Alm Urthaler hotel in de regio Alpe de Siusi/Seiser Alm in Zuid-Tirol (officieel worden de plaatsnamen altijd in twee talen gegeven : Italiaans en Duits).

De reis was kort en heftig : vanuit Brussel naar Innsbruck gevlogen en dan twee uur met de wagen naar Alpe de Siusi. De route daarheen is overigens alleen geschikt voor kinderen die bestand zijn tegen wagenziekte, wegens de hoge concentratie aan haarspeldbochten.

Zuid-Tirol is geen toevallige bestemming. De meest noordelijke provincie van Italië is vrij zeker van sneeuw en zon. Bovendien worden in de regio heel wat inspanningen geleverd voor een kindvriendelijk toerisme. En Alpe di Siusi wordt omschreven als het grootste bergweidegebied van Europa, met tal van mogelijkheden voor beginnende skiërs.

’s Ochtends zien we meteen waarom alle reclamebrochures over de regio het hebben over ‘adembenemende’ landschappen. Vanuit het hotel – overigens volledig in hout opgetrokken en gebouwd volgens duurzame criteria – hebben we een fantastisch uitzicht op de Dolomieten.

Maar voor sightseeing zijn we niet gekomen. Om negen uur afspraak aan de skischool, dus op tijd uit de veren om het proefkonijn helemaal in te pakken : warm ondergoed check, fleece check, skipak check, speciale kousen en handschoenen check. Keicool allemaal, en dan moet Tom nog zijn skischoenen, -stokken en ski’s en een helemààl coole helm aangemeten krijgen.

BABYPISTE

De piste en de skischool liggen op wandelafstand en wat onwennig waggelend – die rare skischoenen ook – en met de ski’s onder de arm stappen we naar Hubert, de instructeur van dienst. Hij vliegt er meteen in : de rolband op, traag omhoog tot de top van de ‘babypiste’, een zachte helling waar kinderen en andere beginners tussen allerlei figuren – waaronder een grote, paarse Milka-koe – naar beneden kunnen glijden. Het valt Tom tegen dat hij zijn skistokken niet mag gebruiken, maar Hubert leert hem, in een mix van Duits en gebarentaal, hoe hij met zijn armen zijn evenwicht kan bewaren.

Het gaat snel vooruit : rechtop blijven, remmen met de ski’s ‘in ploeg’ en hop weer naar boven. “Achtung Tom, stop Tom.” Onvermoeibaar volgt Hubert zijn leerling op de voet. Als hij dreigt uit te glijden of te vallen, plukt Hubert hem van de piste en brengt hem op het rechte pad.

In de namiddag hangt Tom al aan een skilift, weliswaar in duo met Hubert. Het is een luxe maar als het even kan, is een privéleraar voor jonge kinderen de eerste dag of dagen een goed idee. Daarna kunnen ze de rest van de week nog naar een grotere skiklas. Hou er rekening mee dat twee keer twee uur les per dag een stevig maximum is.

De volgende ochtend wil Tom gezwind uit bed springen, maar de benen werken tegen. Auw, auw, auw ! Hij is compleet stijf en kondigt aan nooit meer te willen skiën. Hem zalvend en bemoedigend toespreken, helpt niet. Dan maar fysieke dwang : na veel trekken, sleuren en binnensmonds vloeken krijg ik hem in zijn skipak en met veel moeite tot op de piste. Gelukkig heeft ‘meester’ Hubert meer pedagogische impact dan ik, wat skilessen betreft dan toch. Met een grote smile neemt Hubert de nukkige kleine onder de arm en voor Tom het zelf doorheeft, skiet hij met Hubert al een serieuze helling af. Zelfs een valpartij nu en dan bederft de pret niet meer. Met een attitude van ‘kijk mama, zonder handen’ zoeft hij door het indrukwekkende sneeuwlandschap. De filmpjes die ik daar maak, worden een hit op familiefeestjes. De mix aan emoties van dat af en toe overmoedige maar enthousiaste jongetje is aandoenlijk.

Na de middagles heeft het proefkonijn er zo’n schik in dat hij het wel eens zonder Hubert wil proberen. Geen goed idee, zo blijkt, zeker omdat ook Toms mama geen ervaren skiër is. Bloed, zweet en tranen, maar de skigoden zijn met ons en we geraken behouden beneden. Moraal van het verhaal : hoewel kinderen er vaak sneller mee weg zijn dan volwassenen, vergt leren skiën meer dan een paar lessen. En een kind dat het meteen goed leert, zal ook liever skiën.

Voor Tom is de balans positief : hij is teruggekeerd met grote verhalen, kan zijn zus die er niet bij was perfect uitleggen hoe je moet remmen en ja, hij wil nog op skivakantie.

TEKST EN FOTO’S TRUI MOERKERKE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content