Schoonheid is verleidelijk en in de automobielindustrie heeft het als kwaliteit lange tijd vooropgestaan. Vooral in de jaren dertig, toen het summum van koetswerkelegantie werd bereikt. Maar over schoonheid valt te redetwisten. Dat wisten de oude Grieken en Romeinen al. Beauty is in the eye of the beholder. Mooie auto’s werden altijd door estheten in de juiste plooi gelegd, maar estheten hebben het allang niet meer voor het zeggen. Omdat de lancering van elk nieuw model een gigantisch risico inhoudt, worden steeds meer mensen betrokken bij de eindbeslissing. Marketingmensen en andere betweters en het resultaat zie je op elke straathoek, waar de banaliteit van de modellen overheerst.
Banaliteit is wel het ergste, veel erger dan lelijkheid. Premier Leterme heeft een banale kop, Serge Gainsbourg een lelijke kop. Maar wel met karakter. Zo’n 22 jaar geleden vertrouwde hij me in een tête-à-tête toe dat hij jaren gebukt ging onder complexen over zijn lelijkheid en het feit dat hij Joods was. Hij voelde zich uitgestoten en praatte mensen naar de mond om erbij te mogen horen. Pas toen hij zijn eigenheid aanvaardde en dat in zijn eigen, provocerende stijl deed, keerde het tij. “Ik kreeg de mooiste vrouwen in bed”, zei hij, en ik hoor zijn krakende stem als ik eraan terugdenk. Ik zie zijn monkelend lachje nog toen hij vervolgde : “Brigitte Bardot, Cathérine Deneuve et les autres.”
Ik dacht deze week aan Gainsbourg toen ik de Nissan Juke ging ophalen. De Juke heeft alles om niet te behagen : oversized wielkasten, vreemde proporties, een te lage daklijn voor de passagiers achterin, uitpuilende ogen en een snuit waarin een mengsel van stijlen verenigd werd. Een Gainsbourgeske cocktail. En toch. Enkele dagen later voelde ik al de onverklaarbare aantrekkelijkheid van die lelijkheid en moest ik aan meneer Nakamura denken. Shiro Nakamura is een dun, minzaam heertje dat als chief designer bij Nissan een eigenzinnige visie op design heeft. Hij wil geen verwantschap tussen de verschillende modellen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld Mercedes, dat altijd voorspelbare lijnen uitzet). Hij gaat voor karakter en persoonlijkheid op elk niveau. In het segment van de compacte SUV’s heeft hij voor deze vreemde cocktail gekozen. En die keuze doorgezet. Zoals André Lefebvre nog vóór de Tweede Wereldoorlog zijn keuze doorzette voor wat de Citroën 2 pk zou worden. Lelijk maar boordevol karakter.
Ik ben dol op mooie auto’s maar besef dat voorspelbare, berekende schoonheid snel gaat vervelen. “Modefotografie gaat gebukt onder symmetrie van de gezichten”, vertrouwde fotograaf Peter Lindbergh me ooit toe. Echte schoonheid zit in het karakter, in de authenticiteit, soms in lelijkheid als die echt is. Op een vreemde manier is de Juke echt, want gedurfd zichzelf. Zoals de Cube of de Figaro. Of Klaus Kinski, in zijn beste rollen.
WWW.KNACKWEEKEND.BE
DOOR PIERRE DARGE
Premier Leterme heeft een banale kop, Serge Gainsbourg een lelijke kop. Maar wel met karakter.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
