Betreft Weekend Knack nr. 15 van 9 april.

Ik heb de reportage gelezen heb over een familie uit Tsjetsjenië, die naar hier gekomen is om te overleven. Ik ben 22 jaar en heet Ruslan. Ik kom uit Grozny. Mijn leven gaat niet goed. In 1991 begon de eerste oorlog. Dat was het begin.

Van 1994 tot 1996 was de wreedste oorlog in de geschiedenis. Veel mensen stierven. Ik begin mijn historie vanaf 1994, toen Russische soldaten kwamen. Ik hou van mijn stad en mijn land. Dat is mijn vaderland. Plots kwamen soldaten en begonnen ons te vermoorden.

Mijn familie : moeder, vader, broer en zusje – niet zo groot. Mijn moeder is dokter en werkt in Grozny. Mijn vader is busbestuurder. Mijn broer gaat naar school 11, hij zit bij een sportclub. In 1997 ging ik naar de hogeschool om olie-industrie te studeren.

Op 11 januari 2000 kwamen Russische soldaten in ons huis. Mijn moeder begon te huilen, ze was in paniek want ze kwamen om mij mee te nemen. Ze hebben mij aangepakt alsof ik een misdadiger was. Ze hebben mij in een vrachtwagen gezet, waarin nog enkele Tsjetsjenen zaten, die ook uit hun huis waren gehaald. Wij werden opgesloten, ze sloegen ons… Ik kreeg vijf dagen geen eten, maar gelukkig kregen we wat water. Na vijf dagen werd ik vrijgelaten omdat mijn moeder 350 dollar betaalde.

In 2001 kwamen de Russen terug, maar nu waren ze gemaskerd. Zonder vragen begonnen ze mij te slaan, mijn vader ook. Moeder, broer en zusje huilden… Wat voor mensen zijn dat ? Wie heeft ze ter wereld gebracht ? Misschien zijn ze niet uit een moeder geboren, o god ! Begrijpt u mij ? Ik zag het : ze reden dronken rond met tanks, ze reden over mensen…

Op 21 juni kwamen ze nog eens terug. Mijn moeder moest 500 dollar betalen en ik werd na zeven dagen vrijgelaten. Ik heb nooit tegen de Russen gevochten. Ze verdienen gewoon geld op die manier. Dat kan niet zo maar blijven duren, iemand moet ze tegenhouden. Maar hoe ?

Ze noemen onze soldaten bandieten. Dat is niet waar. Ze zijn geboren en wonen in Tsjetsjenië. Soldaten van andere landen komen in ons land en wij mogen niet vechten ? Moeten wij onze familie, ons land, onze kinderen niet beschermen ?

In 2002 heeft mijn moeder een paspoort voor mij aangevraagd. We moesten er één maand op wachten. Toen ze dat paspoort ging halen, kreeg ze het niet omdat ik er niet bij was. Dus gingen we samen. Ik kreeg mijn paspoort, maar met de stempel erin dat ik dienstplichtig ben.

Mijn moeder heeft snel contact genomen met haar vriendin in Dagestan en ze heeft haar betaald om de nodige papieren klaar te maken om mij zo spoedig mogelijk naar het buitenland te sturen. Gewoon om te overleven. Op 27 september kreeg ik een dagvaarding voor de legerdienst. Dagenlang moest ik me verbergen in een ingestorte school. Mijn moeder bracht me te eten. Op 2 oktober gingen zij en ik naar Dagestan, en dan naar Moskou met de bus. Daar wachtte een man ons op. Mijn moeder betaalde hem 1500 dollar. Hij heeft alles geregeld en ik kon bij hem overnachten. Op 5 oktober zat ik in de bus op de weg naar België. Ik ben die man zeer dankbaar. Twee dagen later was ik in België en werd ik in een opvangcentrum geplaatst voor zes maanden. Sinds twee maanden zit ik nu in een gesloten opvangcentrum in Brussel.

Hoe onrechtvaardig van jullie ! Ik begrijp er niets van. Mijn moeder zegt dat het hier beter is voor mij, dat men hier de mensenrechten respecteert. Maar is dat waar ? Wat moet ik doen om me van deze martelingen te bevrijden ? Sterven misschien ?

Ruslan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content