Ik ben 54 geworden. Omdat iedereen zo vriendelijk was om luidkeels te roepen : “Zo oud zie je er helemaal niet uit”, is het moment nog een beetje mooi gepasseerd. En natuurlijk zijn er een hele reeks theorieën die me vertellen dat 54 het nieuwe 34 is. Dankzij antirimpelcrèmes, fitness, betere voeding en pure angst zou ik in staat moeten zijn om jeugdige kenmerken nog even vast te houden en heb ik niet meteen een broek met elastische tailleband en een looprek nodig. Want wij zien er zo veel beter uit dan onze grootmoeders op onze leeftijd. Misschien zelfs dan onze moeders.

Dit superioriteitsgevoel is niet van nu. In het boek Cranford van Elizabeth Gaskell merken de dames van 1830 op hoeveel beter ze eruitzien dan hun voorgangers in 1780. Het is vooral sinds de jaren 1920 een blijvend thema : eeuwig jong willen blijven, en geloven dat het met de juiste voorzorgen ook echt kan.

Onze levenskwaliteit is er zeker op vooruitgegaan, zodat je je op je 54ste niet meer ‘belegen’ hoeft te voelen. Er is zelfs een nieuw woord dat moet beschrijven hoe geweldig een vijftiger tegenwoordig is : quintastisch. Victor Hugo noemde veertig de oude kant van de jeugd, en vijftig de jonge kant van de ouderdom. En hoe quintastisch ik me in mijn hoofd ook voel, ik moet onder ogen zien – en dat lukt alleen als ik mijn bril op heb – dat het verval heeft ingezet. Onnozele pijntjes en kwaaltjes, een altijd slechter geheugen voor namen en gezichten, en permanent zere voeten. Ik, die vroeger op hakken vulkanen beklom, begin de charme te zien van wat de Engelsen sensible heels noemen, want mijn voeten doen altijd pijn. Altijd.

Tijd is de grote gelijkmaker. Iedereen wordt ouder. Sharon Stone sloot zich op in haar badkamer met een fles drank tot ze zich verzoend had met vijftig. Michelle Obama, George Clooney, Nigella Lawson, Tilda Swinton, Bono… Ze bevinden zich allemaal in wat schrijver-filosoof Alain de Botton de ‘voorsteden van de sterfelijkheid’ noemt. Volgens The Guardian vindt de Botton verjaardagen na 21 eigenlijk meer weg hebben van een wake, een rouwproces, en hij poneert in de krant deze bemoedigende uitsmijter : “Ja, oudere mensen zien er tegenwoordig een beetje langer en een beetje beter uit, maar in essentie blijft ouder worden een tranendal.” Dank u, mr. de Botton. Dan liever raad van de 55-jarige Michele Pfeiffer : “Wat ik doe op verjaardagen ? Ik overzie mijn leven en besef hoe gelukkig ik ben.”

Lene Kemps – lene.kemps@knack.be

Wij zien er zo veel beter uit dan onze grootmoeders op onze leeftijd. Maar dat superioriteitsgevoel is niet nieuw : in 1830 vonden de dames dat ook al

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content