Yves De Moor is nog steeds op zoek naar de perfecte koffie. Tijdens een welkom rustmoment ontdekt hij een trendy koffiebar in Kigali waar zijn smaakpapillen verwend worden.
Kibuye, Rwanda, dinsdag 25 november
Liefste Barbara,
Ik heb besloten een paar dagen ‘verlof’ te nemen. De route door Ethiopië was enorm boeiend maar heeft me ook uitgeput, zowel op metaal als lichamelijk vlak. Ik moet er even tussenuit.
Woensdag ben ik aangekomen in Kigali, Rwanda. Sowieso een gigantisch verschil met Addis Abeba. De gebouwen, reclamepanelen en luxueuze hotels stralen een bepaalde rijkdom uit. De tocht naar mijn pension aan de andere kant van de stad, brengt me echter langs minder glamoureuze wijken. Nyamirambo is een van de oudste wijken van de stad. Het grootste gedeelte van de bevolking hier is moslim. In de rest van Rwanda is ongeveer 98% van de inwoners christelijk en 60% leeft hier onder de armoedegrens.
Ik kom aan in de late namiddag en heb zin in koffie. De eigenaar van hotel Baobab weet me vriendelijk maar kordaat te vertellen dat de koffie al op is. “Op? Kan er dan geen bijgemaakt worden? Ok, een pils dan maar.”
Via het veel te trage wifi-netwerk probeer ik de volgende dagen te plannen. Ik heb geluk en kan nog een weekendje Akagera National Park boeken, chauffeur en hotel in het park inbegrepen. Jan, de lieve Nederlandse predikant op rust, zoals hij zichzelf omschrijft, zal me accompagneren. Hij is ook degene die me al een pak details, tips en hulp gegeven heeft tijdens de voorbereidingen van deze coffeeroute. Jan heeft 12 jaar, samen met zijn gezin, in Gisenye gewoond, vlak bij het Kivu meer.
Op zoek naar mogelijke uitstappen kwam ik op ‘Living in Kigali’ terecht, een website voor expats waar ik op een heel recent artikel stuit met de titel ‘Coffee bars in Kigali’. Ok, toch weer koffie! Het zit in m’n bloed, ik kan er niet omheen.
Ik kies een viertal bars uit die me het meest frapperen. Na een portie goeie nachtrust ga ik, met de vouwfiets, al vroeg op pad. Inderdaad, ik heb hem nog steeds en geloof me vrij, ‘het land van 1000 heuvels’ heeft effectief een pak kuitenbijters als onze Muur, Koppenberg of Berendries. Komt daar nog bij dat je hier op minimum 1500 meter hoogte zit ,wat de lucht een pak ijler maakt.
Van de vier bezochte bars blijkt er eentje echt de moeite. Ik drink er eerst een perfecte cappuccino, voorzien van de nodige latte art. Gecharmeerd door het professionele werk van de barista kan ik niet anders dan ook een espresso bestellen. Een beetje te lungo maar heel lekker. Het is verdomme bijna drie weken geleden dat ik een koffie dronk van deze kwaliteit. Een verademing!
Ook de inrichting van de bar komt vertrouwd over. Ik durf er geld op inzetten dat de eigenaar de hippe Noord-Europese koffiebars kent. Terwijl ik wat foto’s neem, stapt een lange mooie man op mij af. Hij blijkt het kind te zijn van een Rwandees Koreaans koppel. Zijn vriendelijk gezicht heeft een heel aparte uitstraling. Hij spreekt me, vrij direct, aan om te weten te komen wat mijn bedoeling is. Het komt al heel snel tot een fijn gesprek over koffie en hij biedt me een nieuwe espresso aan. Ik hoor hem de barista iets toeroepen in het Kinyarwanda, waarop de man een ander pak koffie opent en deze, om geen restsmaken van verschillende koffiesoorten te vermengen, door een ander koffiemaler haalt. “Something special” pocht hij wat.
Ik proef de koffie die inderdaad speciaal is. Het is een fairtrade single-origin uit Rwanda. Dju, ik hou van deze koffie. De smaak is lichtzoet en weinig zuur. Het is een ware rode bessenbom. Hij doet me terugdenken aan een espresso die ik dronk bij Valentine van de Superette. Dat was een single-estate en als ik me niet vergis had Jens van Mok hem gebrand.
Mijn gesprekspartner verteld me dat hij, tijdens een reis door Europa, een espresso dronk in een Stockholmse koffiebar. Hij was zo verrast door de smaak dat hij alles wou weten over die koffie. Hij kon maar niet geloven dat het, volgens de barista van dienst, om een single-estate uit Rwanda ging. Nooit had hij in Rwanda zo’n lekkere koffie gedronken, laat staan dat hij wist dat er hier überhaupt koffie van die kwaliteit was. Op dat moment besliste hij om terug te gaan naar Kigali en er deze koffiebar te starten die de naam ‘NEO’ kreeg met als slagzin ‘A New World’. En gelijk heeft hij! Van m’n dipje van de laatste twee dagen is in één klap geen sprake meer. Dit geeft zin in meer!
De weg naar Akagera neemt meer dan drie uur in beslag, waardoor we besluiten om heel vroeg te vertrekken. Om 8u houden we een eerste stop in een lokale taverne annex pension. Jan en ik bestellen allebei een koffie. Opnieuw wordt ik geconfronteerd met een ander, maar niet onbekend, koffiegebruik. Het lijkt enkel vreemd om het op deze plaats en op deze manier te krijgen. De ober brengt ons vier thermossen. Twee ervan zijn gevuld met percolator-koffie, de andere twee met verse hete melk. Elk krijgt dus, voor iets meer dan een euro, een halve liter koffie en melk. Later op mijn tocht blijkt dat dit in Rwanda dé manier van koffiedrinken is, zowel thuis als in horecazaken. Misschien is dit wel het summum van slowcoffee.
De twee dagen door Akagera zijn onbeschrijfelijk. De lange rit van meer dan acht uur werkt bijna therapeutisch. Geconcentreerd ben ik op zoek naar een van de big five of ander loslopend wild. De 4×4, hobbelend over de summier getrokken landwegels, brengt me in een trance. In gedachten ben ik bij jou, ik voel je bij me. Ik weet dat je dit ook wil doen. Het is te mooi om te beschrijven. Wanneer ik thuis ben trekken we een volledige avond uit om de honderden foto’s van dit wildpark samen te bekijken. Misschien met een pot Cascara. Dat is nog iets wat ik verder aan het onderzoeken ben. Het is het gedroogde vruchtvlees van de koffiebes dat soms gebruikt wordt als een soort koffiethee. In het overgrote deel van de koffieproducerende landen is het niet meer dan compost. De boeren zien het hier meer als een last die geld kost om kwijt te raken.
Liefste, ik mis je, des te meer tijdens deze ontspanningsdagen. Zo’n dagen wil je graag samen met je geliefde beleven. Denk maar aan ‘onze plek’ in het Verdronken Land van Saeftinghe. Ik beloof je dat we hier samen naartoe komen, op zeer korte termijn!
Een warme kus uit Afrika,
Je budd…Yves
PS 1: Mocht je een Rwandese koffie wil proeven dan weet ik bijna zeker dat je bij Or terecht kan voor een Gishamwana-koffie, een single-origin waarvan de planten groeien op een klein eiland in het Kivumeer.
PS2: We zijn over halfweg. Tot gauw! xxx
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier