Weduwnaar Jef Mentens (70): 'Dankzij mijn getuigenis In Knack Weekend vond ik een nieuwe liefde'

'Dankzij mijn getuigenis vond ik een nieuwe liefde. Dat had ik vooraf nooit durven te denken. Ik deelde mijn verhaal om te tonen dat ik geen zielige, geïsoleerde weduwnaar was. Ik had veel vrienden en wist alles prima te beredderen, maar kort na de publicatie zat er een brief in mijn bus van Christy, een jonge Zuid-Afrikaanse vrouw. 'Ze was getrouwd met een Belg en woonde al meer dan tien jaar in Leuven. In de wachtzaal van haar huisarts had ze mijn verhaal gelezen en ze schreef dat het haar opviel dat ik veel interesses deelde met haar moeder, die in Kaapstad woonde en sinds drie jaar weduwe was. 'We hielden allebei van Beethoven, tekenen, talen en pianospelen. Bovendien schreef Christy dat haar mama haar man verloren had aan prostaatkanker, terwijl ik in het interview had verteld dat ik genezen was van de ziekte. Christy meende, kortom, dat ik goed zou opschieten met haar moeder en vond dat we elkaar eens moesten ontmoeten. 'Zes maanden lang heeft die brief op mijn keukentafel gelegen. Na mijn verhaal in Knack Weekend was ik ook benaderd door een andere dame, maar die ontmoeting was uitgedraaid op een flop. Omdat ik niet opnieuw teleurgesteld wilde worden, hield ik aanvankelijk de boot af. Na een half jaar zag ik in dat het wel erg onbeleefd was om niet te antwoorden, dus schreef ik Christy dat ik openstond voor de charmes van haar mama. 'Drie dagen later zat haar antwoord in de bus: 'Mijn moeder is nog enkele dagen in België.' Bleek dat Christy's moeder, Annita, tweemaal per jaar voor zes weken naar België kwam, om bij haar dochter en kleinkinderen te zijn. We spraken af om iets te gaan drinken in de Abdij van Park in Leuven, en het klikte meteen. Van koffie kwam lunch en tegen vier uur 's middags belde Christy haar moeder op om te horen of ze wel veilig was in mijn gezelschap. (lacht)De maanden nadien skypeten Annita en ik elke woensdag- en zondagavond, telkens drie uur lang. Ik bezocht haar in Kaapstad en ontdekte dat ze een zeer warme familie en vriendenkring had, maar de enorme kloof in de stad tussen rijk en arm en de streng beveiligde woonwijken gaven mij een onveilig gevoel. Hoewel ik intussen stapel was op Annita, had ik twijfels over een toekomst samen. Kaapstad was wel erg ver weg voor een latrelatie. Uiteindelijk zijn we op 11 maart 2017 getrouwd in Kaapstad, voor Annita's familie, en op 16 september van dat jaar in Mol, voor mijn familie. Vorig jaar verhuisde Annita officieel naar België, omdat haar dochter hier tenslotte ook al woont. Christy is uiteraard - net als ik - dolblij met de gevolgen van haar brief.'