Jean-Paul Mulders mijmert in zijn column over de dingen des levens.
In de woonkamer hangen bloemen ondersteboven te drogen en ik denk aan de voordelen van corona. We denken niet vaak genoeg aan de zonnige kanten van het virus. Zo is er van terrorisme nog amper sprake, terwijl je van niets anders meer hoorde in de jaren voor corona. Ook het boerkaverbod is teruggevallen in de ranking van de media-aandacht, nu we met z’n allen gemaskerd door de straten dwalen. Je zou denken dat Allah bestaat en wil zeggen: we zullen ze leren om wetten te stemmen die het strafbaar maken om je op publieke plaatsen te begeven met het gezicht geheel of gedeeltelijk verborgen.
We denken niet vaak genoeg aan de zonnige kanten van het virus.
Sommige mensen kunnen daar niet genoeg van krijgen en poseren zelfs met een mondmasker op Facebook. Je zult altijd fanatici hebben en gematigden. Zelf heb ik weinig neiging tot uitersten. Ik huldig een principe dat een schaars goed aan het worden is: ik probeer anderen niet aan te doen wat ik zelf niet graag aangedaan wil worden. Voorts probeer ik voldoende te drinken en de planten op tijd te bewateren. Ik heb ze onlangs geteld, over het huis verspreid zijn het er achtentwintig. Enkele heb ik dubbel, zoals de stippenplant die momenteel vrij hip is. De meeste zijn echter unieke exemplaren. Ze dragen leuke namen als pannenkoekenplant of suzanne-met-de-mooie-ogen. Mijn slaapkamergeluk staat helaas in de badkamer. Olifantsoor schijnt dan weer giftig te zijn voor katten. Persoonlijk ben ik van mening, of het nu katten betreft of mensen, dat wie ergens aan knabbelt op de blaren moet zitten.
Wie een kat bezit, heeft doorgaans ook een kattenbak om schoon te houden. Dat was een taakje voor mijn dochter, maar zij heeft aan die belofte verzaakt zodra kat en buit binnen waren. Ik doe het meestal zonder morren, al maak ik soms onthutsende rekensommen. Vijf minuten per dag op een geschatte kattenlevensduur van vijftien jaar: dat betekent dat ik in die tijd een slordige 27.375 minuten met een schepje zal hebben zitten graaien naar drollen. Dat zijn 456 uren of 60 weinig productieve werkdagen.
We dromen van dingen die het hart doen zingen, maar het leeuwendeel van onze tijd gaat op aan vreugdeloze zaken zoals de vaatwasser uitruimen
Zo is helaas het leven: we dromen van dingen die het hart doen zingen, maar het leeuwendeel van onze tijd gaat op aan vreugdeloze zaken zoals de vaatwasser uitruimen en voor het rode licht staan wachten. Toch zijn er mensen die tussen het karwei de passie blijven zoeken. Groots en meeslepend leven: ik ben daar onvoorwaardelijk fan van.
Alvorens groots en meeslepend te leven, bestel ik online een wekker voor mijn dochter, want het nieuwe schooljaar is begonnen. De wekker kost 19,99 euro, maar de verzending is pas gratis vanaf 20 euro. Om dit first world problem te omzeilen, googel ik de lijst van goedkoopste bol.com-producten. Er is zelfs een woord bedacht voor iets dat je alleen maar bestelt om de verzendkost te ontlopen: rekeningopvuller.
Het ‘Beffy liklapje met smaak’ (4,98 euro voor twee stuks) interesseert mij maar matig. Er is ook een boek van 1,99 euro: Learn How to Survive in Fallout Shelter.
Dat kan mij meer bekoren. Het jongetje in mij is gefascineerd door de kunst te overleven in moeilijke tijden op moeilijke plekken, van liften die vallen tot rechtsstaten die wankelen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
