Gisteren vonden de American Music Awards plaats, een prijsuitreiking die bulkt van de celebs en waar logischerwijs ook een rode loper uitgerold lag. Maar waar komt deze traditie eigenlijk vandaan? En waarom is die loper rood, en niet blauw, groen of -we schrijven maar wat- roze met gouden spikkels? Een geschiedenislesje.
Aangezien het ondenkbaar is dat de voeten van goden, koningen of Kim Kardashian dezelfde grond raken als het plebs, werden lopers of wandeltapijten al in de Oudheid uit de kast gehaald om mensen met status te ontvangen en te eren. De vroegste notering van een (rode) loper kan je terugvinden in het toneelstuk Agamemnon (458 v. Chr.) van de Griekse tragediedichter Aischylos. Wanneer koning Agamemnon met zijn troepen terugkeert van Troje wordt hij door zijn vrouw Clytemnestra opgewacht met een tapijt waarover zijn edele voeten naar huis mogen wandelen. Agamemnon moest er niet van weten. “Ik ben slechts een sterveling, een gewone man en geen god, ik kan hier niet over lopen”, woorden waar Kanye West nog een puntje aan kan zuigen.
Hoewel niet alle geschriften en vertalingen eenduidig zijn over de kleur van deze loper (sommigen schrijven dat Clytemnestra een purperen tapijt uitrolde) is het redelijk waarschijnlijk dat rood de kleur was die Aischylos voor ogen had voor zijn vorst. Volgens Maarten Brand, redacteur voor de Nederlandse geschiedeniswebsite GeschiedenisBeleven, heeft rood al sinds de prehistorie een bijzondere betekenis: bij het schilderen van de jachttaferelen in grotten werden dieren in rode oker of ijzeroxide opgetekend om de jacht te bespoedigen of vruchtbaarheid te bevorderen.
Rood heeft niet alleen een symbolische waarde (rood -de kleur van het hart, de kleur van bloed- zou tegen het kwade beschermen, geluk brengen en de goden gunstig stemmen), maar de populariteit van deze kleur in het portretteren en decoreren van adelijk of godelijk gezelschap, zowel in het dagelijks leven als in de schilderkunst, heeft ook een praktische verklaring. Tot ver in de Middeleeuwen was de kleurstof rood immers zo kostbaar dat het alleen voor koningen en goden bereikbaar was.
“Met de introductie van synthetische verven halverwege de 18e eeuw begon rood te emanciperen. Vanaf dat moment is de illusie van het privilege van rode tapijten voor iedereen bereikbaar”, schrijft Maarten Brand. Enter de rode loper als marketingtool.
In 1821 werd Amerikaans president James Monroe verwelkomd in Georgetown met een rode loper die was uitgerold tot aan de rivier en in 1902 introduceerde de New York Central Railroad zachte rode tapijten om zijn eersteklas passagiers van de 20th Century Limited trein naar hun plaatsen te begeleiden. De vervoersmaatschappij gebruikte hiervoor de toepasselijke term “red carpet treatment”, die vandaag nog steeds in de mond genomen wordt.
De rode loper als statussymbool was in ere hersteld, al duurde het nog bijna twintig jaar eer het gebruik de weg naar Hollywood gevonden had. Op 18 oktober 1922 opende Sid Grauman het Egyptian Theater waar de eerste Hollywood filmpremière georganiseerd werd: Robin Hood. Hoofdrolspeler Douglas Fairbanks liep de bioscoopzaal binnen via een rode loper.
Vandaag wordt een rode loper voor zowat iedere gelegenheid uitgerold, van een winkelopening tot een huwelijksverjaardag, maar het bekendste gebruik is natuurlijk De Rode Loper die een groots evenement zoals de American Music Awards of de Oscars voorafgaat en waar sterren de kans krijgen om hun gesponsorde outfits te laten zien en vragen van de pers te beantwoorden.
De Academy Awards van 1961 was de eerste editie de gebruik maakte van een rode loper om filmsterren als Liz Taylor, Burt Lancaster en Janet Leigh te ontvangen, al bekende een woordvoerder van de prijsuitreiking aan Vanity Fair dat het in die tijd niet zozeer te doen was om de vorstelijke status, dan wel omdat de kleur opvallend genoeg was om de gasten de juiste kant op te sturen richting de nieuwe locatie van de Awards; het Santa Monica Civic Auditorium. (Voorheen moesten gasten enkel uit hun auto stappen en de Hollywood Boulevard oversteken om zo het Pantages Theater te betreden, waar de Oscars tot 1961 georganiseerd werden.)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Bovendien konden de mensen thuis die het prestigieuze gebeuren op televisie volgden niet eens zien wat voor tint de loper had: bijna niemand had op dat moment al een kleurentelevisie, en de show werd bovendien ook enkel in zwart-wit uitgezonden.
De Academy Awards 1961 mogen dus wel de toon gezet hebben voor alle grote events die volgden, ze konden dat destijds eigenlijk evengoed middels een roze-goud gespikkelde loper gedaan hebben. We zullen het nooit écht zeker weten.
(KS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier