Het nationale Actieplan tegen alle vormen van gendergerelateerd geweld wordt positief onthaald. ‘Eindelijk komt er schot in de zaak’, zegt Magda De Meyer, voorzitter van de Vrouwenraad. Ook Amnesty International laat weten verheugd te zijn.
Het plan geldt voor de periode 2015-2019 en geeft een duidelijke prioriteit aan het luik seksueel geweld en partnergeweld. Maar liefst 235 maatregelen moeten de strijd aanbinden met gendergerelateerd geweld. ‘Gendergerelateerd geweld blijft een belangrijk, onaanvaardbaar maatschappelijk probleem’, aldus Elke Sleurs.
Seksueel geweld in cijfers
In 2014 werden 39.668 klachten met betrekking tot partnergeweld ingediend bij de politie, terwijl die 2.992 klachten wegens verkrachting registreerde. Maar het probleem is groter dan dat. Er blijft immers sprake van een “dark number”.
Volgens een recente studie heeft 78 procent van de slachtoffers van partnergeweld in België geen aangifte gedaan bij de politie. De veiligheidsmonitor 2008-2009 gaf zelfs aan dat meer dan 90 procent van de seksuele misdrijven niet wordt aangegeven. Met het nieuwe actieplan wil ons land zijn inspanningen opvoeren om gendergerelateerd geweld te voorkomen en te bestrijden.
Positief over actieplan
‘We zijn blij dat de Belgische overheden de ernst van het probleem blijven inzien en een holistische en gecoördineerde aanpak voorstellen’, zegt Eva Berghmans, beleidsverantwoordelijke bij Amnesty International. Voor de Vrouwenraad is het ook een opluchting dat er schot in de zaak komt.
Zal er snel actie komen?
Naast opgetogen zijn de Vrouwenraad en Amnesty International ook voorzichtig. De Vrouwenraad laat weten dat ze willen waken over de omzetting van de maatregelen in de praktijk. ‘Maar het is de omzetting van de geplande maatregelen, acties en campagnes naar het terrein die van belang is. En daar zullen wij als koepel van vrouwenorganisaties streng over waken, want de vrouwen die slachtoffer zijn van een of andere vorm van geweld hebben recht op bescherming en ondersteuning.’
Ook Amnesty wijst erop dat woorden moeten worden omgezet in daden. De vage en losse formuleringen in het plan leiden hopelijk niet tot vage acties. ‘Zal er nu snel actie komen? En worden hiervoor voldoende mensen en middelen ingezet? De ervaring met eerdere actieplannen leert ons dat mooie voornemens vaak dode letter blijven door een gebrek aan voldoende financiering en personeelsinzet. Daar ligt dus de uitdaging: snel werk maken van dit plan,’ besluit Eva Berghmans van Amnesty International. (LP)
