Vrouwen kijken (te) weinig porno: ‘Een vrouw wil niet gewoon een piemel in een vagina zien’

Bijna veertig procent van de Vlaamse vrouwen zegt nooit naar pornografische films te kijken. Dat het mannelijke percentage een pak lager ligt, verbaast waarschijnlijk niemand. Maar hoe komt het toch dat vrouwen erotische films links laten liggen? ‘Als je in de krant niets interessant ziet, ga je die toch ook niet lezen?’

Alvast onze oprechte excuses voor onderstaand expliciet taalgebruik. Maar u klikte tenslotte op een stuk over porno…

‘Colombian girls know how to suck a dick.’
‘Three blonde MILFs molest then fuck their waiter.’
‘Slow Close-Up Blowjob: she’s got skills’

Het zijn allen wellicht Oscarwaardige films, de erotische prenten die we op een normale weekdag op de Amerikaanse website Pornhub terugvinden. En toch lijkt de porno-industrie er maar niet in te slagen om vrouwen wereldwijd hun films te doen bekijken. De ene studie na de andere toont aan dat het nog steeds vooral mannen zijn die erotisch entertainment online zoeken.

Uit het Grote Orgasmeonderzoek van Charlie Magazine en Het Nieuwsblad uit 2016 bleek dat slechts 15 à 17 procent van vrouwelijk Vlaanderen meermaals per maand naar porno kijkt. Een panel van 600 vrouwen gaf inkijk in hun soloseksleven. Uit de open enquête die het magazine en de krant later de wereld instuurden, benaderden de resultaten eerder de veertig procent. De waarheid ligt wellicht ergens in het midden. Hoe komt het toch dat vrouwen hun weg naar dat specifieke deeltje van het wereldwijde web maar niet lijken te vinden?

‘Er zijn een aantal factoren die meespelen’, verduidelijkt seksuoloog Wim Slabbinck. ‘Ten eerste hangt alles af van wat je op je bord krijgt. Als je in de krant niets interessant ziet, ga je die toch ook niet lezen? Veel vrouwen die naar porno surfen, vinden dan ook niet wat ze willen. Ik wil zeker niet veralgemenen: er zijn ook vrouwen die naar “mannenporno” surfen en vice versa. Maar als je niet aangesproken wordt door wat je ziet, is het logisch dat je niet vaak naar porno zal surfen.’

‘Ik denk dat de markt voor mannen letterlijk en figuurlijk verzadigd is’, gaat Slabbinck verder. ‘Het aanbod is zo groot dat alle mogelijke porno zo goed als gemaakt is. Als de industrie zich wil blijven vernieuwen, zullen ze op zoek moeten naar nieuwe modellen. Ik denk dat vrouwen bijvoorbeeld eerder meerwaardezoekers zijn. Ze hebben meer nodig dan een borst hier en een penetratie daar om geprikkeld te worden. Die visuele impulsen doen er niet zo toe. Daarom is de vrouwvriendelijke porno een interessante ontwikkeling. Men gaat het genre echt opnieuw bekijken en dingen toevoegen.’

Mindfuck

‘Ik kijk zelf ook niet naar porno. Wat er nu op de markt is, vind ik veel te plat. Een vrouw voelt niet de behoefte om gewoon een piemel in een vagina te zien.’ Aan het woord is de vrouwelijke pornoproducente Elise van Vlaanderen. Voor haar komen de lage cijfers niet als een verrassing. ‘Het aanbod moet ook boeien, hè? Vrouwen willen geprikkeld worden in hun hoofd. Als de mindfuck goed zit, is seks de afwerking. In realiteit is het vaak enkel seks dat je te zien krijgt. En dat vinden wij niet interessant. Iedereen weet hoe seks in elkaar zit.’

Met een palmares van ongeveer een dozijn erotische films is de 32-jarige regisseur relatief nieuw in de sector. Via haar partner kreeg Elise de kans om mee te werken aan enkele pornoproducties en zo rolde ze in het wereldje. Ze noemt haar werk vernieuwend en vrouwvriendelijk, en ze heeft nog een aantal ideeën om vrouwen te doen inzien dat porno wél interessant kan zijn.

De sleutel daartoe is simpel, meent Elise: ‘Het belangrijkste is dat de beelden echtheid tonen. De mensen die erin voorkomen moeten plezier hebben. En alles moet vanuit wederzijds respect ontstaan. Mensen onderschatten altijd wat die acteurs en actrices allemaal moeten kunnen. Het is noodzakelijk dat ze genieten en dat ze dat genot niet faken. Enfin, een opname is altijd gefaket natuurlijk. (lacht) Maar je weet wat ik bedoel.’

‘Ik heb een heel eigen stijl’, vertelt Elise. ‘Ik start altijd vanuit een bepaalde fantasie en vorm daar een heel verhaal rond. Het is niet altijd eenvoudig om daar vernieuwend in te zijn, want de typische pornoclichéverhalen blijken toch wat het publiek wilt. Als opstartend bedrijf moet je ook wel een beetje rekening houden met wat mannen willen zien, aangezien ze het grootste aandeel kijkers vormen.’

Taboe

‘Het zou goed zijn dat er meer vrouwen opkomen in de sector en uitkomen voor het feit dat ze porno maken’, zegt seksuoloog Slabbinck. ‘Het is ook belangrijk dat niet alleen een vrouw regisseert, maar ook dat de plot door een vrouw geschreven wordt en dat de cameraposities door een vrouw bepaald worden.’

En net daar wringt het schoentje volgens Slabbinck. Het is bijzonder moeilijk om genoeg vrouwen te vinden omdat ook op de job een groot taboe rust. ‘Ook voor mannen trouwens. In Vlaanderen wordt er daardoor heel weinig porno gemaakt. Als iemand meer op de voorgrond kan treden om vrouwen door het bos de bomen te laten zien, zou dat enorm helpen.’

Elise van Vlaanderen gaat deels akkoord met de seksuoloog. ‘Ik denk niet dat het per se ligt aan het aantal mannelijke versus vrouwelijke makers. Er zijn ook mannen die heel gevoelig kunnen denken. Het grootste probleem is gewoon dat er een verkeerde visie over porno heerst. Dat het hard mòet zijn. Zachtere erotische beelden kunnen ook porno zijn, snap je? Niet alles hoeft expliciet in beeld te komen. Dat is een idee dat ik wil proberen te veranderen. Of me dat in dank afgenomen gaat worden, dat is iets anders.’

Hoe ze dat juist wil aanpakken, toont de producente dan ook graag op Internationale Vrouwendag. Met een speciale pornoreeks gebaseerd op zes van de tien meest voorkomende seksuele fantasieën bij vrouwen hoopt Elise nieuwsgierige kijksters voor zich te winnen. Opmerkelijk: de reeks is een combinatie van porno- en horrorfilms. ‘Beide genres maken gelijkaardige gevoelens los’, verklaart ze. ‘In samenwerking met seksuologe Sara Taels selecteerde ik de meest interessante fantasieën. Sara zal nadien elke aflevering bekrachtigen met een uitgeschreven onderzoek.’ Met onder meer een lesbische scène en de eerder duistere ‘verkrachtingsfantasie’ zal de pornoproducente ‘een nieuw soort porno’ brengen. ‘Als de serie aanslaat, volgen de meest voorkomende mannelijke fantasieën.’

Gendergelijkheid

Volgens het panel van het orgasmeonderzoek lijken Elises gedachten toch eerder ijdele hoop. 38% van de ondervraagden vertelde (bijna) nooit naar porno te kijken. En dat terwijl het percentage van pornokijkende mannen om en bij de negentig procent ligt.

‘Uit ons onderzoek naar het orgasme was het zo dat zeven op de tien vrouwen zelfs nooit praten met hun partner of vriendinnen over soloseks’, aldus Slabbinck. ‘Dan is het natuurlijk evident dat dat ook niet gebeurt bij porno. Ik denk dat het recht op het houden van je eigen lichaam en vrijen met jezelf nog een duwtje in de rug nodig heeft bij vrouwen. In het algemeen staan de jongere generaties wel wat meer op gelijke hoogte met hun mannelijke tegenhangers wat betreft masturbatie.’

Elise ziet het taboe liefst zo snel mogelijk verdwijnen. ‘Als mensen al eens eerlijk zouden communiceren, denk ik dat we zouden verschieten van het aantal vrouwen dat porno kijkt. Dat zou meteen heel andere cijfers opleveren!’

‘Ik hoop dus ook dat we naar een tijd evolueren waarin we opener kunnen spreken over onze seksualiteit’, besluit ook de seksuoloog. ‘Gendergelijkheid betekent ook van jezelf kunnen houden. Wat daarvoor nodig is, is dat we bij ouders, op scholen, maar ook onder vrienden wat meer gaan aansturen op een positieve kijk op seksualiteit.Wat ik nog teveel zie in het onderwijs, is de nadruk op soa’s en het aangeven van grenzen. Dat is natuurlijk ook zeer belangrijk, maar je moet ook begrijpen waarom dat net van belang is.’