Krijgt een sekswinkel nog regelmatig volk over de vloer, of verkruimelt zijn bestaansreden stilaan door de tirannie van het internet? Onze stagiair Stijn De Wandeleer kroop een dagje achter de met glijmiddel en vibrators bezaaide toonbank en zocht het voor u uit.
De route naar de redactie leidt me elke ochtend voorbij dezelfde sekswinkel. De gevel is versierd met fuchsia roze panelen waarop in grote letters ‘Libidos-erotheek’ prijkt, naast in elkaar verstrengelde seksesymbolen. Mijn blik blijft telkens nét dat beetje langer hangen aan de deur die steeds uitnodigend openstaat, maar waar ik nog nooit iemand zag binnenwandelen. Ik ben benieuwd naar het publiek dat een sekswinkel aantrekt in een tijd waarin zowat elke seksuele prikkel online te bevredigen valt en besluit om een dagje te observeren in de Libidos-erotheek in Kampenhout. Onder het mom van ‘research’, dat spreekt.
Van penisringen en nepvagina’s tot dildo’s ter grootte van een bovenarm: ik val van verwondering in regelrechte paniek en bezorgdheid.
Schreeuwerige dildo’s
Enkele dagen later parkeer ik mijn auto achter de strategisch geplaatste haagplantjes voor de ingang van de seksshop. ‘Om de nummerplaten van onze klanten af te schermen’, vertelt Dorien, die achter de kassa in de shop staat. Haar koperrode haren steken scherp af tegen de witte wand achter haar, waarop dildo’s in schreeuwerige kleuren en vibrators tentoongesteld staan. Met haar ellebogen leunt ze nonchalant op de tafel voor zich. ‘Deze is echt ge-wel-dig’, stelt ze enthousiast wanneer ze een opvallend klein exemplaar van 180 euro onder mijn neus schuift. Ik moet slikken. Niet zozeer door haar directheid, wel door de prijs die sommige mensen overhebben voor een Spannender Seksleven.
‘Hier kan je je speeltje in het echt zien. Je mag het vasthouden en kan eventueel nog enkele vragen stellen’, zegt Dorien. Dat is dan ook net de sterkte van een sekswinkel: het internet biedt die service niet. Het is beslissen aan de hand van een foto, in ruil voor de zaligheid van een anonieme aankoop. Blijkt je nieuwe hebbeding dan later toch niet garant te staan voor de orgasmes die beloofd werden op de verpakking? Jammer, geld kwijt.
De winkel waarin Dorien werkt, kan haast niet harder verschillen van het stereotiepe beeld dat er onlosmakelijk aan vast hangt. Flikkerende TL-lampen die een anders gitzwarte ruimte moeten opsmukken hebben plaatsgemaakt voor natuurlijk zonlicht. Porno-dvd’s staan in nette bakken gerangschikt en elk product – van rooskleurige pluchen handboeien tot sip kijkende sekspoppen – ligt kaarsrecht in de winkelrekken uitgestald. De keuze aan sekstoys is enorm. Van penisringen en nepvagina’s tot dildo’s ter grootte van een bovenarm: ik val van verwondering in regelrechte paniek en bezorgdheid.
Wanneer ik voorbij een toestel wandel dat – gecontroleerde, weliswaar – stroomstoten door je plasbuis jaagt, pols ik toch even bij Dorien of zoiets veilig en legaal is. Blijkt van wel. Iedereen doet vooral zijn zin tussen de lakens, maar de woorden ‘elektriciteit’ en ‘plasbuis’ hoop ik nooit meer in één zin te moeten gebruiken.
‘Uw spellement hangt uit uw broek’
Hoewel er maar weinig plaatsen zijn waar je je meer met seks kan omringen, voelt deze omgeving statisch en seksloos aan. Later zou ik het vergelijken met groenten verkopen.
‘Als je lang genoeg in een seksshop werkt, heb je na een tijd alles gezien’, vertrouwt Dorien me toe. Ze scande zowat elk denkbaar seksspeeltje in – van pluchen handboeien tot het grovere BDSM-materiaal – maar moest ook een oudere man op de vingers tikken ‘omdat zijn spellement uit zijn broek hing’.
‘Ik verschiet niet meer zo snel’, grinnikt Dorien. Als enige vrouw in de zeven vestigingen van Libidos-erotheek moet ze dus sterk in haar schoenen staan en mag ze nooit of te nimmer over zich heen laten lopen. ‘Ik heb het gevoel dat mannen soms iets verder proberen te gaan, gewoon omdat ik een vrouw ben. Zonder een weerwoord overleef je hier niet.’
Schoorvoetend en schaamrood
De eerste klant is een prille vijftiger. Zijn grijzende haren zijn netjes naar achter gekamd en zijn gezicht verrimpelt een beetje wanneer hij knikt bij wijze van goeiedag. Hij slentert een tiental minuten door de winkel, blijkt dan toch vooral interesse te tonen in de lingerie en schuift wat later een setje samen met een paar jarretellen op de toonbank. Dorien neemt over, scant de aankopen in en vraagt ‘of het in een zakje moet’.
Hoewel er maar weinig plaatsen zijn waar je je meer met seks kan omringen, voelt deze omgeving statisch en seksloos aan. Later zou ik het vergelijken met groenten verkopen. Dezelfde korte gesprekken, dezelfde vluchtigheid en in het geval van wortels en courgettes ook vaak een gelijkaardige vorm. Enkele ongemakkelijke ogenblikken later staat de man weer buiten, met zijn nieuwe aankoop verscholen onder zijn jaszak. Schaamteloos, toch net niet.
Ooit belde een man die een sekspop had gekocht om te zeggen hoe tevreden hij was en dat de pop hem wel zes keer had doen klaarkomen. -Dorien
Daarna blijft de winkel een poos leeg. Dorien hangt elk aangeroerd lingeriesetje weer recht tot er een tweede klant over de deurmat beent. Hij zegt vriendelijk ‘hallo’ en gaat heel wat doelgerichter op zoek dan de vorige klant. Niet veel later staat ook hij aan de kassa, met een dubbele dildo en een fluorroze vibrator, de afbeeldingen netjes naar beneden gedraaid. De man tuurt nietszeggend door de winkel en grabbelt wat later zijn portefeuille uit zijn broekzak. Dorien checkt even of er geen glijmiddel op waterbasis bij moet – tevens de bestseller in de seksshop – en dan verdwijnt ook deze man.
Het valt me op dat de eerste twee mannen vooral producten die hoofdzakelijk op vrouwen gericht zijn onder de arm staken. Wanneer je erover nadenkt, is het aanbod aan seksspeeltjes voor heteromannen dan ook eerder beperkt. Penisringen en nepvagina’s zijn klassiekers, buttplugs weten waarschijnlijk slechts enkele fans te overtuigen en met lichtgevende condooms (goed voor een braaf feestje in het donker, maar daar blijft het ook bij) moeten we deze ietwat treurige lijst al afsluiten.
Batterijen, alsjeblieft
Een paar klanten later stapt er eindelijk een man binnen die een gesprek met Dorien durft aan te gaan dat verder gaat dan ‘alsjeblieft’ en ‘dankjewel’. Hij gooit een donkerblauwe buttplug en nog wat andere gespecialiseerde electronica waarvan ik zelfs de naam niet ken, op de toonbank. ‘Zitten daar al batterijen in?’, vraagt hij zonder schroom. Dorien knikt en zegt dat hij zeker niet mag vergeten om goed te reinigen na gebruik. Wat later haalt de man zijn bankkaart door de betaalautomaat, waarop hij 110 euro armer – maar enkele plezierige nachten in het vizier rijker – naar buiten glipt. ‘Good for you’, denk ik.
De meeste mannen lijken hun bezoekje aan de sekswinkel eerder gênant te vinden, toch is het net de interactie die Dorien zo leuk vindt. ‘We hebben enkele vaste klanten die uitgebreid uit de doeken doen wat ze vonden van hun vorige aankoop, hoe ze hem gebruikt hebben en op welke plaatsen ze hem staken. Ooit belde een man die een sekspop had gekocht om te zeggen hoe tevreden hij was en dat de pop hem wel zes keer had doen klaarkomen. Toen wist ik ook niet goed wat zeggen hoor’, lacht Dorien.
Geen vrouwen?
Er blijven regelmatig klanten binnen en buiten lopen, de ene is al iets vertrouwder met de situatie dan de andere. Eindtwintigers tot heren die al wat krommer wandelen, ze komen hier allemaal over de vloer. Maar waar zijn de vrouwen? Waarom lopen zij de sekswinkel niet binnen? Dorien drukt me op het hart dat de verdeling man-vrouw hier normaal echt in balans is, maar dat ik gewoon op een ongelukkig moment gekomen ben. Er zit niks anders op dan haar op haar woord te geloven.
Na een dag die gekenmerkt werd door heel veel mensjesstaren en al minstens evenveel wachten, besluit ik er de brui aan te geven. Genoeg geobserveerd. Ik vraag me af of ik ooit zelf – wanneer ik me niet onder een journalistieke dekmantel kan verstoppen – naar een sekswinkel zou gaan. Of ik dat zou aandurven. Waarschijnlijk verdwijnt de gêne om een seksshop binnen te wandelen niet. Van het idee dat dat één of andere kassierster weet met welke accessoire ik in bed duik, kleuren mijn wangen nu al schaamrood.
Stijn De Wandeleer
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
