Tip tegen de coronadip van auteur en performer Jaouad Alloul: ‘Durf je kwetsbaarheid te tonen’

Hoe houd je ook tijdens de vijfde coronagolf het hoofd boven water en de rug recht? Knack Weekend sprokkelde tips bij coaches, psychologen en mensen die mentaal welzijn hoog in het vaandel dragen. Vandaag: auteur en performer Jaouad Alloul.

Hoe ontspan jij?

Jaouad Alloul: ‘Dat zijn voor mij twee dingen: hot yoga en relaxen in de zetel. Ik hou van de tegenstrijdigheid die vervat zit in hot yoga. Je plaatst je lichaam in een soort ‘kookketel’ waar je vervolgens moet proberen om tot rust te komen. Nietsdoen in de zetel heb ik echt moeten leren. We zijn met z’n allen verslaafd aan druk bezig zijn. We zijn het niet meer gewend om geen prikkels te krijgen, om niet naar tv te kijken, te lezen of te scrollen. Ik probeer op zo’n momenten heel bewust bezig te zijn met mijn ademhaling: zes keer inademen, zes keer uitademen. Ik focus me op de dingen die ik zie en voel. Ik kijk naar de spullen in de ruimte: mijn dekentje, de zetel waar ik op zit, de decoratie. Ik probeer de kamer te ruiken en me echt te focussen op het moment zelf in plaats van me zorgen te maken over wat moet komen of wat er is geweest. Dat is niet evident, want ons monkey brain is dol op afleiding in plaats van rust. Rustig opbouwen is de boodschap.’

Hoe ga jij om met de voortdurende stroom aan slecht nieuws en de sombere vooruitzichten?

‘Ik sluit heel bewust de toevoer aan nieuws af en ga in plaats daarvan zelf op zoek naar informatie. De afgelopen maanden waren best zwaar, en ik merkte dat mijn aangeboren optimisme een knauw kreeg. Daar had ik het moeilijk mee. Praten met anderen heeft mij uit die negatieve spiraal getrokken. Door te praten leer je anders kijken. Als je een wit blad met een zwarte stip voor je hebt, heb je de neiging om enkel en alleen die zwarte stip te zien. Je vergeet de open ruimte, de perspectieven die er nog wel zijn. Eten en drinken is voorlopig niet verboden en afspreken met mensen evenmin. Door de coronacrisis zijn mijn relaties hechter geworden. Ik zag minder mensen, maar de momenten samen waren wel dieper. In tijden van crisis leer je elkaar echt kennen.’

‘Ik heb wel gemerkt hoe moeilijk het is om je emoties in woorden uit te drukken. Zelfs als schrijver worstel ik daarmee. Ik vrees dat onze samenleving veel te rationeel is en dat we het niet meer gewend zijn om kwetsbaarheid te tonen. We zijn verslaafd aan spreken over anderen tegen anderen, in plaats van te focussen op onze eigen binnenkant en daarover te praten. Ik heb zowel Belgische als Marokkaanse roots en ik merk dat Marokkanen snelle ruzie opzoeken. Emoties hoeven niet te wijken voor de goede vrede. Ik probeer nu vaker dingen uit te spreken. De ervaring leert mij dat er dan best een moderator bij is, zodat je niet gewoon kwetsende dingen naar elkaar kan roepen. Soms heb je de neiging om je eigen gedachten te projecteren op de rest van de wereld. Dan heb je iemand nodig die ons een spiegel voorhoudt. Die eerlijk zegt waar je eigen fouten en verantwoordelijkheden liggen. Ieder mens heeft nood aan minstens één eerlijke vriend die zegt waar het op staat.’

Waar kom jij tot rust?

‘Bij mijn schoonouders in de appel- en perenstreek in Waanrode. Ze hebben een vrijstaand huis met enorm veel plaats en amper 4G. Zelf woon ik midden in het stadscentrum, midden in de drukte. Het leven in een dorp gaat trager. Als ik daar een paar dagen blijf, neemt mijn lichaam vanzelf die traagheid over. Op zo’n momenten voel je pas echt hoe snel je door het leven raast. Bepaalde dingen probeer ik mee te nemen. Mijn schoonouders nemen nog echt de tijd om de tafel te dekken, bijvoorbeeld. Zelf nam ik vroeger gewoon een bord en installeerde ik me snel aan tafel. Nu probeer ik er echt een moment van te maken.’