Spoken word artist Hind Eljadid: ‘Ik wil dat mensen voelen wat mijn woorden betekenen’

Hind Eljadid © BELGA
Lotte Philipsen
Lotte Philipsen Journalist KnackWeekend.be

Hind Eljadid (25) droomt van een inclusieve samenleving. Als jonge moeder probeert ze haar kinderen zo bewust mogelijk op te voeden en ook haar publiek wordt – op poëtische wijze – een geweten geschopt. ‘Ik wil niet met de vinger wijzen, maar mensen uitnodigen uit hun bubbel te treden.’

Ontwikkelde je al van jongs af aan een liefde voor taal?

Hind Eljadid: Ja! Ik ben al met eigen teksten bezig vanaf het moment dat ik leerde schrijven. In het begin waren dat liedjes, kortverhalen, stukjes in mijn dagboek en gedichten. Toen ik tien was probeerde ik zelfs een boek te schrijven. Uiteraard kwam ik niet verder dan enkele hoofdstukken (lacht). Daarnaast was ik ook een podiumbeest. Ik was het kind dat met haar borstel voor de spiegel stond en deed alsof ze aan het optreden was.

Mijn mama heeft me heel erg gesteund en probeerde mijn creativiteit te stimuleren. Ze nam me ook mee naar audities, van Studio 100 bijvoorbeeld, maar laat ons zeggen dat achttien jaar geleden het mollig Marokkaans kind niet meteen het profiel was dat ze zochten.

Ik vind het heel mooi dat spoken word een kunstdiscipline is met mensen van super diverse achtergronden en leeftijden

Ik kom van Den Dam, een achterstandswijk in Antwerpen Noord met veel kinderarmoede, en in die context ben ik ook opgegroeid. Er waren dus niet zoveel middelen om mijn dromen te vervullen. Toch ben ik blijven schrijven en mezelf ontplooien. Ik las ook enorm veel en denk dat boeken een heel grote rol hebben gespeeld tijdens mijn jeugd.

Ook op school zagen leerkrachten dat ik graag op een podium stond. Ik mocht vaak voorlezen in de klas en presenteren tijdens schoolfeesten. Na mijn eerste jaar middelbaar raadden leraren me aan om me in te schrijven in het KSO. Gezien mijn achtergrond is dat er niet van gekomen, maar mijn zus en ik zijn ook zonder kunstopleiding terechtgekomen in een creatieve sector. Ik kan me professioneel bezighouden met taal en mijn zus is illustratrice. Daar ben ik best trots op: we zijn er puur op wilskracht en talent geraakt.

Hoe is je carrière als spoken word artieste gestart?

Op een bepaald moment trok ik naar een studio op een nummer op te nemen. Er zat ook een stuk rap in en de persoon die mijn lied aan het opnemen was, vertelde me dat wat ik daar ten berde bracht eigenlijk spoken word was. Ik zei: “Excuseer, wat is dat?” (lacht). Ik had toen nog nooit van slam poetry of spoken word gehoord, maar toen ik het opzocht, ontdekte ik dat ik er al veel langer mee bezig was, maar gewoon geen idee had dat het bestond.

Sinds toen ben ik me er echt op gaan toeleggen. Omdat spoken word mijn passie is, voelt het haast niet als werken. Natuurlijk kan het ook een harde stiel zijn. Geld verdienen met je pen en stem komt niet vanzelf en je moet er hard voor knokken. Na een dag performen ben ik dan ook doodop en verlang ik naar rust. Hoewel het bikkelhard kan zijn, is het een prachtig beroep. Ik haal er enorm veel voldoening uit en kan constant groeien in wat ik doe.

Hind Eljadid
Hind Eljadid© BELGA

Spoken word is nog niet zo bekend in België, of lijkt dat maar zo?

De laatste jaren wint het aan bekendheid. Spoken word zit echt op een golf. Je ziet het ook steeds vaker op grotere podia, waardoor een breed publiek de discipline kan leren kennen. Er zijn heel veel soorten stijlen binnen spoken word. Dat kan gaan van een meer poëtische aanpak tot hiphop. Ook wordt het op het podium soms gecombineerd met theater, muziek, live painting en andere kunstvormen. Ik vind het ook heel mooi dat spoken word een kunstdiscipline is met mensen van super diverse achtergronden en leeftijden.

Je bent een erg geëngageerde vrouw. Sluipt dat ook in je teksten?

Absoluut. Ik heb er mijn missie van gemaakt om een boodschap mee te geven in mijn teksten. Inspireren en mensen bewust maken is mijn doel. Het is belangrijk om te weten in wat voor samenleving we leven en wat er allemaal dik fout gaat. Ik wil verschillende vormen van ongelijkheid aan de kaak stellen.

Eigenlijk wil ik mijn publiek wakker schudden en vragen om heel even uit hun bubbel te treden

Het is onze plicht om te weten wat er met de mensen rondom ons gebeurt. Daarom zijn mijn teksten een observatie van de samenleving, die ik op een poëtische manier naar voren breng. Ik wil niet met de vinger te wijzen of aanvallen, maar de situatie op mijn manier op het podium brengen. Spoken word is een krachtig medium omdat je in een heel beperkte tijd op een gebalde manier een boodschap kunt overdragen op een publiek. Ik vind zelf het ook lastig om een uur lang geconcentreerd te luisteren naar een preek. Geef mij maar een performance die zegt waar het op staat.

Eigenlijk wil ik mijn publiek wakker schudden en vragen om heel even uit hun bubbel te treden. We leven in een erg individualistische wereld, waarin de meeste mensen vooral bezig zijn met zichzelf. Ik wil mijn publiek uitnodigen om die eenzame manier van leven los te laten en aan hun buren vragen waar zij van dromen of welke problemen zij ervaren. Verbinden, dat wil ik doen.

Ik leg veel emotie in mijn optredens. Dat doe ik omdat ik wil dat mensen echt voelen wat mijn woorden betekenen. Ik heb bijvoorbeeld een tekst over mijn zoontjes astma. “Ik heb het soms moeilijk om te ademen,” klinkt het. Daarmee val ik niemand persoonlijk aan, maar ik hoop wel dat iedereen even voelt hoe het is om astma te hebben.

Probeer je die focus op het inclusieve ook mee te geven in de opvoeding van je eigen kinderen?

Zeker. Ik probeer mijn kinderen op te voeden tot bewuste wezentjes. Vraag ik hen om in mijn voetsporen te treden als schrijver? Neen, zeker niet. Je moet kijken naar de specifieke talenten van ieder kind. Mijn dochter is bijvoorbeeld heel atletisch, dus dat stimuleren we. De middelste is een echte performer, die staat graag op het podium. Als hij meekomt naar een van m’n optredens, gaat hij altijd zelf regelen dat hij ook iets mag zeggen in de microfoon. En de jongste? Dat weet ik nog niet. Universiteit hopelijk (lacht).

Ik neem mijn kinderen mee naar manifestaties en protesten en voed hen vegetarisch op. Het is logisch dat de zaken waar ik in geloof, ook in mijn manier van opvoeden sluipen. Ik omring me met een diverse groep mensen en wil mijn kinderen tonen hoe een inclusieve samenleving eruitziet.

We moeten allemaal stoppen met hokjesdenken. Laten we mensen beoordelen op basis van wat ze kunnen

Op school laat ik hen ieder jaar een andere geloofsovertuiging volgen: van zedenleer tot het Christendom en Islam. Ik wil dat ze van al deze overtuigingen iets oppikken en dat ze de geschiedenis ervan kennen. Die kennis is belangrijk om in onze diverse samenleving te leven. Mijn zus is wel praktiserende moslim en zij leert mijn kinderen ook over de Islam en de Arabische taal. Ook die kant van hun afkomst wil ik hen meegeven. Ook al ben ik geen praktiserende moslim meer, ik neem nog wel heel veel mee van mijn cultuur. Mijn kinderen zijn super gemengd van afkomst en ik wil voorkomen dat ze een identiteitscrisis krijgen. Daarom wil ik hen zo veel mogelijk positieve invloeden van hun verschillende achtergronden tonen. Ik hoop dat ze nooit zullen denken dat ze nergens thuishoren, maar zich verbonden voelen met de verschillende aspecten van hun afkomst. Net zoals ik ook verschillende facetten heb en die allemaal stukje voor stukje maken wie ik ben. Ik heb Belgisch bloed, mijn grootvader langs moederskant was een Jood, mijn vader komt van Marokko.

Daarnaast wil ik ook tonen aan mijn kinderen dat het niet enkel je afkomst is die maakt wie je bent. Je eigen identiteit bestaat uit zoveel meer dan dat. Ik ben bijvoorbeeld moeder en ik voel me ook superhard mama. Op sommige momenten voel ik me heel erg een performer of een schrijver. Dat zijn allemaal deeltjes binnenin mezelf die mijn identiteit vormen.

Hind Eljadid
Hind Eljadid© Jill Bertels

Waarom hebben ze jou gekozen als een van de curatoren van het Antwerp Queer Arts Festival?

‘Ik heb vorig jaar opgetreden tijdens het literaire Lez Fest van Maud Vanhauwaert tijdens het AQAF. Ik denk dat Marcia Poelman (organisator van AQAF, nvdr.) toen heeft beslist me dit jaar als curator te vragen. Toen ze me uitnodigden, was ik meteen overtuigd om mee te doen.

Ik denk dat mijn maatschappijkritische insteek ook zorgt dat ik goed aansluit bij het festival, dat ook een activistische kant heeft. Het feit dat ik sta voor een inclusieve aanpak lijkt me cruciaal. Ik heb tijdens het kiezen van de artiesten dan ook gezorgd voor een diverse groep mensen. Een inclusieve samenleving is gewoon de toekomst. Daar ben ik van overtuigd.

Een inclusieve samenleving is gewoon de toekomst. Daar ben ik van overtuigd

We moeten allemaal stoppen met hokjesdenken. Laten we mensen beoordelen op basis van wat ze kunnen. Daarom heb ik ook hetero-perfomers uitgenodigd, maar uiteraard wel mensen die mee willen strijden voor LGBTQ-rechten. Ik heb twee rappers uitgenodigd, een dj, twee woordkunstenaars en mijn zus komt een live painting maken. Het wordt een multidisciplinaire avond met een diverse groep mensen, zowel in achtergrond, discipline als geaardheid. Ik ben er zeker van dat het gaat resulteren in een unieke energie.

Ik hoop dat mijn diverse programmatie ervoor zorgt dat er ook mensen van buiten onze inner circle langskomen en mee luisteren. Ik wil een domino-effect creëren, dus wees allemaal welkom!’

Dit jaar zoomt het festival in op de relevantie van ‘Riot’ anno 2019. Wat mogen we daaronder verstaan?

‘De Stone Wall Riots, die dit jaar vijftig jaar geleden plaatsvonden, hebben veel verandering en bewustwording in gang gezet. De mensen uit de holebigemeenschap toen hadden niets meer te verliezen, ze gingen er echt voor. Dat ligt nu wat anders. De wereld is veranderd, maar ongelijkheid is zeker nog niet uitgeroeid. Daarom is het goed dat het AQAF een activistische insteek heeft. Het festival is deels entertainment, deels bewustwording. Je krijgt als bezoeker de kans om bij te leren en binnen te stappen in een wereld die je misschien nog niet kende of nog niet op die manier had bekeken. Ik ben er zeker van dat bezoekers met een verrijkte geest naar huis gaan.

Het is ook heel leuk dat er verschillende curatoren zijn, die op verschillende manier omgaan met het concept ‘riot’. Er is het luik dat gaat over verzet en opkomen voor gelijke kansen, maar we hebben het ook over de invulling van ‘riot’ als innerlijke strijd. Hoe ga ik als individu persoonlijk om met queerness? Denk maar aan uit de kast komen, wat een enorme innerlijke strijd is. Of hoe je plaats opeisen als persoon met een andere huidskleur binnen de LGBTQ-gemeenschap? We leggen als festival op een constructieve manier de vinger op de wonde.

Vroeger kwamen mensen meer op straat. Nu spuwen ze hun mening uit achter een scherm

Het festival loopt gelijk met de Antwerp Pride, wat super is. Het feestgedruis van de Pride, waarin we onszelf vieren en feesten omdat trots zijn op wie we zijn, barst van de positieve energie en dat is heel welkom. Het is goed dat er daarnaast ook een meer activistische festival kan bestaan, waar we aan educatie kunnen doen. Die combinatie van de twee vind ik heel uniek.

Wat betekent ‘rellen’ voor jou?

‘Persoonlijk vind ik dat je moet opkomen voor waar je voor staat. Mijn wapens zijn mijn woorden en mijn performances. Vroeger kwamen mensen meer op straat. Nu spuwen ze hun mening uit achter een scherm. De Klimaatacties vond ik daarom erg verfrissend. Ze doen me denken aan de energie van protestacties van vroeger. Heel mooi om te zien hoe de jeugd terug de straat op gaat.

Bovendien vind ik niet dat je kunt opkomen voor rechten van mensen uit de LGBTQ-gemeenschap, maar andere groepen links kunt laten liggen. Ik zie de strijd voor een gelijke behandeling en gelijke kansen erg breed. We moeten ook opkomen voor mensen zonder papieren en mensen in armoede. Voor mij is dat allemaal verbonden. Laat ons de krachten bundelen!’

Hind Eljadid is een Antwerpse queer woordkunstenaar van gemengde afkomst. Ze is nog maar 25 jaar oud, maar bestormt met heel veel enthousiasme podia in heel het land. Ze sleepte al een Van Dale SPOKEN Award en de BILL Award 2018 in de wacht met haar spoken word performances. Er staan ook nog heel wat toekomstige projecten in de stijgers. Zo werkt ze momenteel aan haar eerste boek over haar jeugd, ‘Kruimeldief’, dat verwacht wordt in 2020. Hiervoor werkt ze samen met haar zus, die de illustraties voorziet. In december speelt Hind Eljadid ook mee in het theaterstuk ‘Fenomenal Woman’, dat in de Antwerpse Monty in première gaat.

De artieste cureert woensdag 7 augustus een avond gevuld met spoken word, hiphop, dans en dj-sessies. Surf voor meer informatie over het Antwerp Queer Arts Festival naar queerarts.be.

Meer weten over Zonder Wolk, het gratis platform van Hind Eljadid waarin iedereen – van gevestigde waarden tot rauw nieuw talent – welkom is om op het podium te klimmen? Neem dan een kijkje op de Facebookpagina van het initiatief. Ook organiseert Hind, samen met Jamal Belkadi, events onder de noemer Slam Aleikum: een platform voor slam poetry, storytelling, comedy en een open podium voor nieuw talent.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content