Linda Asselbergs mocht dit weekend vaststellen dat Vlaanderen enkele voortreffelijke actrices rijk is.
Wat een voortreffelijke actrices Vlaanderen rijk is, mocht ik dit weekend eens te meer vaststellen. Eerst in het Antwerpse Theater aan de Stroom, waar de herneming van de succesrijke productie van John Pielmeiers ‘Agnes van God’ in première ging.
Allicht herinneren rijpere filmliefhebbers zich de Oscargenomineerde versie met Jane Fonda, Anne Bancroft en Meg Tilly. Het verhaal is dat van een psychologische whodunit: een jonge, naïeve non van een contemplatieve orde wordt in haar cel aangetroffen met een dode boreling. Omdat ze beweert zich niets van de verwekking noch van de geboorte te herinneren, wordt een vrouwelijke gerechtspsychiater ingeschakeld, die meteen al in de clinch gaat met moeder-overste Miriam. Is Agnes een hysterica of een begenadigde onschuldige ziel zoals moeder Miriam volhoudt?
Alle drie de vrouwen zijn getekend door hun verleden, wat stukje bij beetje ontrafeld wordt, een proces dat onafwendbaar naar een emotionele clash leidt. Een krachttoer van de drie actrices (Marilou Mermans als moeder Myriam, Peggy De Landtsheer als de kettingrokende Dr. Piron en Leen Dendievel als Agnes). Theater ook in zijn meest intense vorm, zonder decor, in een kleine zaal waarbij je als toeschouwer de actrices als het ware op de huid zit, elke nuance in de mimiek registreert en elke ademtocht hoort. Indringend!
Heldin van het dagelijks leven Viel evenzeer onder de noemer straffe kost: de Bierbeekse try-out van An Swartenbroekx’ monoloog ‘Slaande Deuren’, naar de roman ‘The woman that walked into doors’ van de Ier Roddy Doyle. An maakte samen met echtgenoot Guido De Craene een knappe bewerking van de tekst en bedacht voor de voorstelling een doeltreffend stramien, dat ik niet ga verklappen omdat dan een deel van de verrassing weg is.
Aan het woord is Paula, een wat slonzige schoonmaakster van een jaar of veertig met vier kinderen. Een op het eerste zicht banale vrouw die scherp en vol zelfspot vertelt over haar jeugd in een volkswijk waar je ofwel een slet of een trut was, over haar verliefdheid op de bink Carlo die haar eerst op handen draagt en daarna mishandelt, over haar gevecht met de drank. Het prototype van de onzichtbare vrouw, maar net zo goed een heldin van het dagelijkse leven die koste wat kost het hoofd boven water probeert te houden en uiteindelijk de kracht vindt om terug te vechten.
Dit ligt mijlenver van Bieke, 21 jaar lang Swartenbroekx’ alter ego in De kampioenen. Waar ze aanvankelijk nog wat gemaniëreerd acteert, wat overigens past bij de gemoedstoestand van een onzekere vrouw, wint haar vertolking gaandeweg aan kracht en zelfvertrouwen. Pakkend eenvrouwstheater, meeslepend tot de laatste minuut, hopelijk snel op tournee in Vlaanderen.
Linda Asselbergs
Agnes van God, regie Guy Thys, nog tot 19 februari in Theater aan de Stroom, Blancefloerlaan 181, 2050 Antwerpen.
