Matteo Simoni: ‘Mij naar het internaat sturen, was de beste beslissing ooit’

Matteo Simoni (31) is als acteur bekend van onder meer de series Safety First en Callboys en van de films Marina en Patser. Hij is medeoprichter van Brutteo, het productiehuis achter de film Trio, die op 13 februari in de bioscoop verschijnt.

Acteurs die hun eigen baas willen zijn en zelf dingen gaan maken: dat is een tendens in de sector. Onze goesting is groot om met Brutteo na de film Trio nog dingen van nul op te bouwen. Dat kan wat mij betreft alle kanten uit: theater, sketches, een kinderprogramma of talkshow, fictiefilms… Ik zou het fijn vinden als het een soort kameleonbedrijf wordt dat geregeld verrast. De ervaring die ik de voorbije jaren als acteur heb opgedaan, kristalliseert zich nu in de wil om iets te vertellen over de tristesse van de mens, in combinatie met situationele humor. Ik hou ervan als schrijnende dingen tegelijk ook geestig zijn, door de herkenbaarheid. Het hoeft niet complex te zijn, de menselijkheid zit net in de eenvoud.

Ambitie heeft ook een onaantrekkelijke kant. Als acteur wil je uiteraard constant je grenzen verleggen. Je bent blij met de kansen die je in Vlaanderen hebt gekregen en wilt ook weleens op een buitenlandse set staan. Maar je zou ervan schrikken hoe snel ook dat weer went. Je wilt alsmaar meer in plaats van blij te zijn met wat je vandaag hebt. Het gevaar bestaat dat je vergiftigd ambitieus wordt. Daar heb ik ook mezelf al op betrapt. Ik werd op het Filmfestival van Berlijn verkozen tot Shooting Star en dacht dat de wereld aan mijn voeten lag. Greep ik daarna naast een prijs of een kans, dan stelde ik tot mijn schaamte vast dat ik er écht op gerekend had. Dat zijn ongelooflijke lessen in nederigheid geweest, en die omarm ik. Ik zie het genoeg rondom mij: afhankelijk zijn van ambitie maakt je niet gelukkiger.

Ik wil het speelse element behouden. Ik ben soms echt nog een klein kind, met een grote naïviteit. Dat vind ik niet erg, want ik kijk graag met een naïeve blik naar de wereld. Ik heb ook altijd vol energie gezeten. Door minder te roken en te drinken en meer structuur in mijn leven te krijgen, lijkt mijn energie zelfs nog toe te nemen. Ik kan alleen maar hopen dat mijn enthousiasme anderen ook aanzet om uit hun schulp te kruipen.

Van agressie en misverstanden word ik altijd een beetje triest. Wij Belgen kroppen te veel op, tot er plots een uitbarsting komt en blijkt dat iemand al jaren met iets worstelt. Zo wil ik niet zijn. Ik vind het mooi als mensen hun ziel op tafel durven te leggen.

Mij naar het internaat sturen, was de beste beslissing ooit. Mijn ouders gaven me op die manier meer structuur. Ik ben een nakomertje en had twee oudere broers die al op de hogeschool zaten toen ik aan mijn eerste jaar middelbaar moest beginnen. Bovendien had ik een hekel aan studeren, ik haalde liever buiten kattenkwaad uit. Die beslissing van mijn ouders heb ik nooit als een afwijzing gezien, daarvoor kom ik uit een veel te warm nest. Op het internaat heb ik ook discipline gekweekt. Als ik mijn reiskoffer moet maken, gebeurt dat op een heel ordelijke manier – kleren perfect opgeplooid.

Het kan morgen gedaan zijn. Ik heb al genoeg mensen in mijn omgeving zien sterven om dat te beseffen. Mijn broer stierf op jonge leeftijd. Via Erasmus had hij een jaar in Australië gezeten, van waaruit hij surffoto’s stuurde. Later heb ik dezelfde reis gemaakt en bezocht ik alle plekken waar hij was geweest. Ik ben er ook beginnen surfen, met zijn plank. Ik spiegelde me toen echt aan hem en wou door dezelfde bril kijken als hij.

Surfen is mijn manier om te mediteren. De rust die je overvalt als je in de zee ligt, de vogels ziet overvliegen en dolfijnen ziet opspringen: dat is zalig. Je problemen lossen zich dan vanzelf op. Surfen is best moeilijk omdat de wind en het getij voortdurend veranderen. Elke golf is anders. Om het goed te doen moet je echt je tijd nemen. De grootste fout die je kunt maken, is tegen de zee in willen gaan. Tegen die massa water ben je niks. Dan voel je pas hoe nietig de mens is. Als we morgen dood zijn, gaat het leven gewoon verder.