Maria Kleopatra’s leeshonger: ‘De boeiendste mensen zijn zij die mijn liefde voor literatuur delen’

Deze week: Deze week: Maria Kleopatra (32) vond dankzij zijn onstilbare leeshonger een kompas in de liefde.

“Toen ik een van mijn beste vriendinnen leerde kennen, droeg ze een paternoster waarin het kruisje was vervangen door een foto van Marguerite Yourcenar. Ik was 18, erg onwetend en moest uitgelegd krijgen dat zij een heel goede Franse schrijfster was. Ik kocht Herinneringen van Hadrianus, waarin zich een waanzinnige liefdesgeschiedenis tussen de Romeinse keizer en de jonge Antinoös ontplooit. Het maakte een diepe indruk.

Ik bedoel het niet beschuldigend, maar de meeste hetero’s beseffen niet hoe dominant hetero de wereld is, ook die in boeken. Als ik een roman met homoseksuele of personages die queer zijn lees, voelt dat als: oef, ik besta ook. Zeker voor mij als puber was het een opluchting. In mijn omgeving was ik de enige gay die ik kende – pas later kwam de halve school uit de kast – dus fictieve of historische outsiders sterkten mij in mijn anders-zijn. Oscar Wilde bijvoorbeeld, of Quentin Crisp, de Brit met het paarse haar die openlijk homo was in de jaren 50 en 60, toen dat nog bij wet verboden was. Zo’n flamboyante figuur trok mij aan, zeker omdat hij later zijn autobiografie schreef met een enorme openheid en humor.

Marguerite Yourcenar deed me eerder een traantje wegpinken omdat ze een relatie beschrijft die indertijd meestal afgedaan werd als puur op lust gebaseerd, maar die zij tot leven wekt als een allesverterende liefde. Er is toch niets leuker dan in je fantasie te verlangen naar zo’n passie? In het echte leven is ze voor mij geen must, want ze kan gevaarlijk zijn, maar ik ben wel een romantische ziel. Op dit moment heb ik geen partner, maar ik ben ook kieskeurig.

Een van mijn criteria is perfect verwoord door John Waters, de regisseur van heerlijk tacky jaren 70-films, meestal met dragqueen Divine in de hoofdrol. Hij schreef ook boeken en in een ervan zegt hij: If you go home with someone and they don’t have books, don’t fuck ‘em! De uitspraak is niet waterdicht – mijn vorige relatie was met een man die ondanks zijn grote culturele interesse heel weinig las – maar de ervaring leert dat je toch meestal de beste seks hebt met eigenaars van een boekenkast. Misschien omdat intelligente, nieuwsgierige mensen gewoon het leukst zijn in bed? En ik vind het belangrijk dat ik voor, tijdens of na de seks over iets interessants als literatuur kan babbelen. Ja, tijdens… stranger things have happened, baby. (lacht)

Nog zoiets plezants is elkaar voorlezen. Het creëert een connectie en heeft iets zalig ouderwets, alsof je Jane Austen-gewijs met vijf zussen bij de haard zit terwijl een van hen voorleest. Austen zou trouwens gezegd hebben: ‘ The person who has not pleasure in a good novel must be intolerably stupid.’

Zelf zou ik het minder agressief formuleren, maar de boeiendste mensen vind ik wel zij die mijn liefde voor literatuur delen. Ik woon al zeven jaar samen met een vriendin die ik leerde kennen tijdens het uitgaan en die poëzie schrijft. Door haar ontdekte ik Angela Carter, de Britse auteur voor wie ik op mijn blote knietjes ga zitten, al was het maar om wat ze uitspookt met taal.

In het Nederlands vond ik een equivalent bij Peter Verhelst. Toen ik op mijn 21ste Tongkat las, dompelde hij me totaal onder in zijn vleselijke taal en geschifte beelden. Het mooiste was dat het boek meermaals was bekroond. Het weirde kreeg dus validiteit – wow, daar kan ik een half leven mee voort.”