Kunstenaar Pieter Vermeersch: ‘Dagdromen wordt enorm onderschat’

© Alexander D'Hiet

Pieter Vermeersch (46) woont en werkt als beeldend kunstenaar in Turijn. Hij komt uit een West-Vlaams artistiek nest. Vader Rik en broers Robin en Tinus zijn kunstenaar, broer Lowie is designer.

Schilderkunst vertraagt. Die kwaliteit heeft het altijd al gehad. Ik denk dat mijn werk onbewust een alternatief biedt in de overload van de huidige beeldcultuur en in de versnelling en hyperactiviteit van de sociale media. Traag is ook het tempo van mijn ontwikkeling. Mijn evolutie verloopt gestaag en wordt nooit van buitenaf verstoord. Niet dat ik me afsluit voor de chaos en de excentriciteit van de maatschappij, integendeel.

Al sinds ik in 1999 aan het HISK in Gent studeerde, wil ik aan de begrenzingen van het canvas ontsnappen. Repetitie was een manier om met die limieten om te gaan: ik maakte werken die uit verschillende frames bestonden. Een andere manier was vitrines en ruiten beschilderen, waardoor het glas een soort membraan in de werkelijkheid werd. Vandaag integreer ik architectuur in haar meest gestripte vorm in mijn tentoonstellingen. Je kunt mijn werk niet meer loskoppelen van de ruimte waarin het geëxposeerd wordt. De twee interageren met elkaar.

Inspiratie komt alleen op onbevangen momenten.

Er is geen onderscheid tussen leven en werk. Ik werk non-stop en wanneer ik niet actief bezig ben, reflecteer ik erover. Een hobby is vandaag onbestaande. De gesprekken met mijn vrouw Lilou Vidal, die curator is, gaan automatisch grotendeels over kunst en onze job. Zelfs toen we vier jaar geleden een kind kregen, is daar – in tegenstelling tot wat veel mensen voorspelden – niets aan veranderd. Onze zoon gaat gewoon mee met de stroom. Natuurlijk heeft het ouderschap een impact op je leven, maar het doet geen afbreuk aan onze werkethiek. Het vaderschap leer je mondjesmaat. Je kunt er wel een visie op hebben, maar de realiteit corrigeert je constant.

Dagdromen wordt enorm onderschat, het stelt de geest open. Met een leeg hoofd door het atelier lopen, kan heel interessant zijn. Ik geloof in serendipiteit. Veel dingen ontstaan incidenteel. Soms leiden ideeën jaren een sluimerend bestaan voor ze tot bloei komen. Als je een concept voor een tentoonstelling zoekt, kom je nergens als je geconcentreerd aan een tafel gaat zitten. De inspiratie komt alleen op onbevangen momenten.

We mochten ons als kind vrij ontwikkelen, maar onze ouders vonden discipline wel belangrijk. Elk kind kreeg taken waar deadlines op waren gekleefd. Toen de boerderij waar we woonden verbouwd moest worden, hielpen wij met schilderen en andere klusjes. Alle materiaal was natuurlijk voorhanden om te tekenen en te creëren. Als 14-jarige wou ik architect worden. Een jaar lang heb ik zeer intensief gedetailleerde plannen voor villa’s getekend. Tot ik het op een gegeven moment beu was om aan het functionele te denken. Ik bleek er allergisch voor. Onze ouders hebben ons nooit in een richting geduwd en toch kwamen we allemaal in de kunst terecht. We waren volledig vrij in wat we gingen doen, als het maar met passie gebeurde.

De onzekerheid brengt algemeen een gevoel van vrijheid met zich mee.

De verwondering staat het dichtst bij de werkelijkheid. Verwondering is iets waarnemen vóór het verstand en de ethiek de kans hebben gehad er een idee over te vormen. Cynisme blokkeert de naïviteit die de conditie is om de verwondering binnen te laten komen. Cynisme laat niets toe. Naïviteit wordt vaak weggewuifd als een teken van domheid, terwijl het net het omgekeerde is.

Logica is in onze branche een relatief begrip. De aandacht voor kunstenaars is aan een grote wispelturigheid onderhevig. Je ziet vele namen komen en gaan. Mensen die kwalitatief werk blijven maken, deemsteren toch om de een of andere duistere reden plots weg. De boodschap is: je kunt nergens op rekenen. De kunstenaar zit constant in de zone van de onzekerheid. En dan heb ik het niet alleen over de markt; ook op creatief vlak heb je geen enkele zekerheid. De twijfel is een vehikel om kritisch naar je eigen ideeën te kijken. De onzekerheid brengt algemeen een gevoel van vrijheid met zich mee.

Pieter Vermeersch stelt tentoon in M Leuven, van 15 maart tot 11 augustus 2019. In de galerieruimte Maniera in Brussel is tot 4 mei een setting te zien met objecten die Vermeersch samen met Office Kersten Geers David Van Severen heeft ontwikkeld.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content