Een taxirit in Gent: ‘Had ik al die uitspraken nu écht gehoord?’

Wat een doordeweekendse taxirit naar huis had moeten worden, werd voor Thijs een confrontatie met de realiteit die vrouwen dagelijks treft. Een heuse eye opener. “Het kan niet de bedoeling zijn dat het achterwerk van vrouwen uitgelicht wordt door traag rijdende taxichauffeurs, dat ze nagestaard en geïntimideerd worden door één of andere hitsige vent. Het kan niet de bedoeling zijn dat we al die dingen tolereren.”

Het was al laat (of vroeg, zoals je wil) toen ik zaterdagnacht in Gent in de eerste de beste taxi naar huis stapte. Net wanneer we de eerste straat waren ingereden, liepen enkele – overduidelijk zatte – meisjes van de straat het voetpad op. Ze waren verrast door de aanstormende taxi. Meteen begon de chauffeur openhartig te praten: “Man, wat zou ik die graag doggy style neuken. Lekker in hun kontje. Maar hoe pak ik die zatte wijven mee in m’n taxi hé?”

“Man, wat zou ik graag… Maar hoe pak ik die zatte wijven mee in m’n taxi hé?”

Ik negeerde wat hij zei in de hoop dat hij zou zwijgen, maar helaas. Even later kwamen we opnieuw een jonge vrouw tegen. Deze keer bleef hij traag op een afstand rijden zodat de taxilichten haar achterwerk uitlichtten. “Zie dat kontje op en neer gaan, wat lekker. Die zou ik ook wel willen.” Hij claxonneerde en staarde de vrouw enkele seconden aan door het raam. Ik negeerde de man opnieuw, maar hij had nog nog zoveel meer te vertellen.”Sommige mensen zijn verslaafd aan gokken, drank en drugs. Ik ben verslaafd aan kut. Aan vrouwen. Aan seks. Ik neuk graag. M’n pik staat alweer stijf door wat ik vandaag zag.”

Aan de verkeerslichten staarde hij opnieuw naar een vrouw in de auto naast ons. Hij bleef tijdens de hele rit staren en claxonneren naar alle vrouwen die we tegenkwamen. Aan de volgende verkeerslichten vond hij het spijtig dat er enkel mannen de straat overstaken.

Sociaal experiment

Ik begon rond me te kijken in de taxi, op zoek naar verborgen camera’s. Ik waande me in een sociaal experiment, maar het was pure realiteit. Ik vond geen camera’s en helaas ook geen naam van de chauffeur. Had ik al die uitspraken nu écht gehoord? Had mijn taxichauffeur net traag achter elke vrouw gereden en geclaxonneerd? Helaas wel. Net voor ik de voordeur opende sms’te ik de nummerplaat van de taxi naar mezelf. Op maandag deelde ik m’n verhaal met de politie van Gent, gewoon omdat ik het mezelf nooit zou vergeven als ook maar één vrouw zich geïntimideerd of aangevallen zou voelen door die taxichauffeur.

Ik heb getwijfeld over wat ik hiervan moest denken. Was ik nu een watje dat niets kan verdragen? Of deed die man echt iets fout?

Wat doet die taxichauffeur als hij alleen rondrijdt? En wat doet hij als een zatte vrouw bij hem in de taxi stapt, in de hoop op een veilige manier thuis te raken?

Toen dacht ik aan de reacties op een Facebookbericht dat ik zaterdag las. Het was een nieuwsbericht over een jonge vrouw die in Gent slachtoffer werd van een groepsverkrachting. De reacties waren hallucinant en deden uitschijnen dat een zatte vrouw het zelf had gezocht als ze verkracht werd. Na de taxirit realiseerde ik me dat zo’n mensen niet alleen Facebookreacties posten, maar ook echt rondlopen.

Wat doet die taxichauffeur als hij alleen rondrijdt? En wat doet hij als een zatte vrouw bij hem in de taxi stapt, in de hoop op een veilige manier thuis te raken? Hoe moeten die vrouwen zich gevoeld hebben toen de chauffeur hen aanstaarde? Zoveel vragen spookten door m’n hoofd.

Wat schaam ik me dat ik zaterdagnacht niet gewoon uitstapte en te voet naar huis wandelde. Wat schaam ik me dat ik waarschijnlijk stomverbaasd geglimlacht heb bij een zoveelste seksistische en gemene uitspraak.

“Wat schaam ik me”

Hoewel de man naar niemand een vinger uitstak, toont het wel aan dat er iets fout zit. Het kan niet de bedoeling zijn dat het achterwerk van vrouwen uitgelicht wordt door traag rijdende taxichauffeurs, dat ze nagestaard en geïntimideerd worden door de blik van een of andere hitsige vent. Het kan niet de bedoeling zijn dat we al die dingen tolereren.

Alles aan die taxirit was degoutant, wansmakelijk. Wat schaam ik me dat ik zaterdagnacht niet gewoon uitstapte en te voet naar huis wandelde. Wat schaam ik me dat ik waarschijnlijk stomverbaasd geglimlacht heb bij een zoveelste seksistische en gemene uitspraak. Al z’n opmerkingen en handelingen leken voor hem zo evident, maar waren het absoluut niet. Ze waren niets meer dan misplaatst. Ik heb zo’n spijt dat ik hem niet meteen op z’n plaats zette.

Ik wil dat m’n vriendinnen overal en altijd vrij kunnen rondlopen zonder nagestaard of -gefloten te worden. Ik hoop dat ze zo ladderzat kunnen zijn als ze zelf willen en op een veilige manier alleen thuis kunnen raken, zonder zich ook maar op één moment onveilig te moeten voelen.

Ik hoor en lees te vaak verhalen van vrouwen die nagefloten worden, aangestaard worden, zich geïntimideerd voelen. Dit mag geen gewoonte worden.

Thijs Vandepoele.