Drie geëngageerde verhalen uit het nachtleven: ‘Je moet óveral veilig kunnen uitgaan’

Ariana Van Tongerloo. © JORIS CASAER
Wim Denolf
Wim Denolf Wim Denolf is journalist bij Knack Weekend. Liefst schrijft hij elke week over een ander thema.

Je bent jong en je wilt wat. Uitgaan en dansen bijvoorbeeld, maar ook dingen in beweging brengen en anderen beroeren. Drie geëngageerde verhalen uit het nachtleven bewijzen dat je geen club moet bezitten om toch een stempel te drukken.

Ariana Van Tongerloo (22), Antwerpen

Studeert rechtspraktijk en richtte in januari Burenhinder op, een collectief van acht vrouwelijke dj’s en kunstenaars die op hun feesten vrouwelijkheid herdefiniëren en komaf maken met seksuele intimidatie in de ravecultuur.

Als kind was ik megabraaf, heel stil en verlegen. Toen ik op mijn achttiende met vrienden het nachtleven ontdekte was dat een uitdaging. Mijn beste vriendin is het type dat haverwege de avond gewoon verdwijnt. (lacht) Ik moest mijn plan maar trekken en zelf vrienden maken. Op een dansfeest bleek dat makkelijk te zijn, want uiteindelijk wil iedereen hetzelfde: zich amuseren, alles even loslaten en opgaan in de massa. Hoe dat mensen bij elkaar brengt en verbindt, dat is mooi.

Toen ik me een jaar geleden als dj WLTR lanceerde, liep ik snel tegen genderstereotypen aan. Als je een meisje bent dat hardcore en gabber draait, mag je het horen. Vrouwelijke dj’s worden in mannelijke omgevingen als de ravecultuur en de dj-wereld ook steevast onderschat. Mannen vragen me nog steeds of ik de installatie wel begrijp, en bij het afspreken van de verloning moeten vrouwelijke dj’s meer op hun strepen staan dan mannen. Of we worden geseksualiseerd. Een clubbaas zei me dat hij genoeg had aan mijn looks om me te boeken en ook achter de draaitafel is een club niet altijd een safe space. Ik had vroeger op de dansvloer weleens last van opdringerige mannen, maar ook wanneer ik werk, moet ik uitkijken voor vervelende aanrakingen.

Je moet óveral veilig kunnen uitgaan.

Ariana Van Tongerloo

Burenhinder is opgericht vanuit het idee dat een verhaal altijd sterker is als je het samen vertelt. We trekken nadrukkelijk de vrouwelijke kaart, maar dan op onze manier. Zo was onze jongste avond in muziekclub Trix in Antwerpen visueel heel barbieachtig, met veel roze en paars, maar ondertussen draaien we keiharde beats. Tegelijk vragen we de organisaties en clubs waar we feesten houden om vrouwelijk barpersoneel in te zetten en doen we ter plaatse aan sfeerbeheer met een gemengd team. Dat bestaat uit vooraf opgeleide vrijwilligers die de veiligheid van iedereen waarborgen. Dat gaat van toezicht houden, aanspreekbaar zijn en ingrijpen wanneer iemand lastiggevallen wordt tot het opruimen van onbewaakte drankjes waar mogelijk drugs in gegooid werden.

We zijn vertrokken van onze eigen teleurstellingen met uitgaan en securitypersoneel, maar ondertussen delen we onze knowhow met andere spelers in het nachtleven, want de nood is hoog. Sommige clubs zien alles zodanig vanuit organisatorisch perspectief dat ze amper voeling hebben met de beleving op de dansvloer, anderen zijn nalatig in het opvolgen van seksuele intimidatie en beloven – zoals de Brusselse Fuse onlangs – pas beterschap wanneer de media een voorval oppikken. Voor ons stopt het werk niet bij onze eigen feesten: je moet óveral veilig kunnen uitgaan.’

facebook.com/burenhinder

Rob Van Remoortere (36), Antwerpen

Werkt als steward bij KLM en organiseert in Antwerpen onder meer de maandelijkse Woodpop-party’s en het Unicorn Festival, dat jaarlijks vijfduizend man op de been brengt.

‘In mijn derde jaar handelswetenschappen kreeg ik de vraag om barman te worden in gayclub Red & Blue. Voor een avond, maar ik ben het jaren blijven doen. Al die gelukkige mensen en de leuke muziek, met een hecht team van collega’s samen door de nacht gaan en iets creëren: ik was verkocht.

Rob Van Remoortere
Rob Van Remoortere© JORIS CASAER

In 2010 ging ik me ook met het creatieve aspect bezighouden, want de clubscene veranderde snel. Er was een explosie van nieuwe evenementen, pop-upinitiatieven en festivals waar je meteen een hele reeks top-dj’s kon zien. Mensen wilden niet meer elk weekend naar dezelfde club met dezelfde muziek en hetzelfde publiek. Daarnaast hadden homomannen ook geen gayclub meer nodig om elkaar te ontmoeten. Ik wilde de programmatie differentiëren en ontwikkelde concepten voor verschillende doelgroepen, maar daar deinsde het management destijds voor terug. Toen het evenementenbureau Lucky Lemon me in 2014 bij het Unicorn Festival wilde betrekken, was de keuze snel gemaakt. Een nieuw en hedendaags initiatief dat de verscheidenheid aan subgroepen binnen de community en ook hetero’s samenbrengt, dat sprak me me aan.

Als een volle tent uit haar dak gaat, heb ik mijn deel gedaan.

Rob Van Remoortere

Als feestorganisator heb ik veel aan mijn diploma marketingmanagement en de strikte omgang met veiligheidsvoorschriften in de luchtvaartsector, maar het belangrijkste zijn je passie en karakter. Dat je graag onder de mensen bent en aanspreekbaar bent bijvoorbeeld, en vooral dat je koelbloedig blijft. Sommige evenementen moeten op de water- en elektriciteitsaansluiting na helemaal van nul opgebouwd worden en zelfs de best doordachte plannen sluiten onvoorziene omstandigheden niet uit. Defecte toiletten, een generator die uitvalt, een dj die niet komt opdagen, een leverancier die een nooduitgang blokkeert of een agressieve klant: je mag niet panikeren, maar moet oplossingen bedenken en desnoods zelf de handen uit de mouwen steken.

Op mijn achttiende bruisten het Antwerpse nachtleven en de LGBTQ+-scene echt. Je kon elke week van woensdag tot zondag gaan stappen, er viel altijd iets te beleven. Nu lijkt alles me vaak zo braaf. Daarom organiseer ik ook kleinere feesten als Oh Honey en LocalSundance, evenementen die niet per se geld in het laatje brengen, maar wel een bepaalde leegte vullen. De combinatie met mijn werk als steward is intens, maar op deze manier geef ik wel iets terug aan de stad en de gemeenschap. Een volle tent die uit haar dak gaat: dan heb ik mijn deel gedaan.’

facebook.com/woodpopparty, facebook.com/unicornfestantwerp

Max Gaublomme (19), Leuven

Studeert idee- en innovatiemanagement in Brussel en richtte in april mee Affair op, een jongerencollectief dat ruimte wil bieden aan elektronische muziek in Leuven, met aandacht voor architectuur en inclusie.

‘Een diploma behalen is belangrijk, maar daarnaast wil ik zo veel mogelijk ervaring opdoen. Na de centrale middenjury deed ik een lange vrijwillige stage bij concertzaal en muziekcentrum Het Depot in Leuven en deze zomer volgde een stage bij Onkruid, het bedrijf achter het Horst Arts & Music Festival. Ik ben actief als dj en muziekproducer onder de naam Maito en luister zonder overdrijven zestien uur per dag naar alle mogelijke genres.

Affair vult een gat in de markt. Leuven is goed om op café te gaan en commerciële muziek te horen, maar echt verbondenheid voelen op de beat in een donkere club, daarvoor moet je meestal naar andere steden. Dat is voor veel tieners een grote stap. Voor ons eerste evenement begin september kozen we bewust voor een open-air, want ook dat was er hier niet echt. Met een subsidie van de jongerendienst, wat sponsorgeld en een zestigtal vrijwilligers brachten we in de Velodroom 450 man op de been, en nu bereiden we met de opbrengst onze eerste clubavond voor, op 5 maart in jeugdcentrum Stelplaats.

Max Gaublomme
Max Gaublomme© JORIS CASAER

Als jongere word je niet altijd voor vol aangezien. Toch gaan we niet over een nacht ijs. Met medeoprichters Timothé en Manou had ik vorig jaar al een klik toen we met andere jongeren en onder begeleiding van de jeugddienst werkten aan Greenspace, een pop-uptuin met dj’s en workshops op het Damiaanplein. Daarna waren we maandenlang bezig met het uitdenken en versterken van Affair, want op ons eentje zouden we het niet redden. Uiteindelijk zijn we met elf: jongeren tussen 19 en 23 met verstand van zaken als productie, podiumontwerp, boekhouding en communicatie, waarvan er tien nog studeren. De veelheid aan specialisaties en ideeën stimuleert de creativiteit en elk van ons heeft zijn netwerk van mensen en organisaties bij wie we desnoods ons licht kunnen opsteken. We doen ons eigen ding, maar we zijn niet naïef: ofwel vraag je het aan mensen die al eens onderuit zijn gegaan, ofwel ga je zelf op je bakkes.

Mensen samenbrengen nu alles zo versnipperd is.

Max Gaublomme

Mijn drijfveer is mensen samenbrengen, zeker nu alles zo versnipperd is. De polarisatie in kampen rond kenmerken als kleur en seksuele geaardheid, het toenemende hokjesdenken: daar maak ik me vaak zorgen over, temeer omdat de frustraties en eisen van minderheidsgroepen terecht zijn. Voor mij is er niets mooier dan een crowd op de dansvloer. Al die verschillende mensen, een safe space waar iedereen zichzelf kan zijn: dat maakt me gelukkig.’

facebook.com/affair.club

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content