Dorianne Aussems, radiopresentator (MNM): ‘Ambitie kan ook zijn dat je de lat net iets lager legt’

Dorianne Aussems (28) woont in Antwerpen en ging in haar tweede jaar journalistiek aan de slag bij Qmusic. Ze werkt sinds 2014 bij MNM, waar ze momenteel de interactieve radiotalkshow Generation M presenteert en deze maand Nu is ooit voorstelde, een videoreeks voor en door jongeren over loslaten en afscheid nemen.

Een duidelijke passie maakt de dingen een stuk gemakkelijker. Niets komt vanzelf, je moet er hard voor werken, maar ik voel me gezegend dat ik al redelijk vroeg wist dat ik voor journalistiek en presentatiewerk op de radio wilde gaan. Dat heeft me wellicht een lange zoektocht bespaard. Laat de sociale media jongeren maar oproepen om hun hart en interesses te volgen. Dat vergroot alleen maar de kans dat ze terechtkomen op een plek die echt bij hen past en hen gelukkig maakt.

Ambitie kan ook zijn dat je de lat net iets lager legt. Vroeger zag ik dat niet: zowel in mijn studies als later in mijn werk stelde ik zulke hoge eisen aan mezelf dat ik soms over mijn grenzen ging. Tot ik mocht invallen voor de ochtendshow van Peter Van de Veire als hij met vakantie was. Elke ochtend moest de beste ochtend zijn, waardoor ik te zenuwachtig was om deftig te slapen. Ondertussen besef ik dat het ook anders kan. De druk durven te lossen, aanvaarden dat je niet alles in de hand hebt: dat is ook een manier om ervoor te gaan.

Mensen zijn meer dan de uitspraken die ze doen. Tegenwoordig is één afwijkende mening genoeg om jezelf volledig buitenspel te plaatsen, waardoor iedereen nu op zijn hoede is en we helemaal de indruk krijgen dat onze eigen mening meteen de enige is. Als ik dat met Generation M wil doorprikken, moet ik daar consequent in zijn. Het uitgangspunt is dus dat álle meningen welkom zijn, los van wat ik daar zelf van denk. Af en toe zegt iemand iets waar ik van schrik, maar ik besef altijd hoeveel geluk ik heb: luisteren naar mensen, vragen mogen stellen, achterhalen waarom iemand zus of zo denkt – dat is een voorrecht.

Ik kan heel moeilijk in de toekomst denken. De dood van mijn mama was zo onverwacht dat ik denk: morgen kan het gedaan zijn.

Jongeren moeten vaker afscheid nemen dan we beseffen. Ik was zelf amper twaalf toen mijn mama overleed, maar ook op andere vlakken kunnen jongeren daarmee te maken krijgen. De overgang van de middelbare school naar hogere studies, een lief dat het uitmaakt, een oma die dement wordt, je eigen identiteit ontwikkelen en merken dat niet al je vrienden je daarin volgen: ook dat hoort bij de puberteit. Volwassenen banaliseren zulke momenten in een jongerenleven vaak, met uitspraken als ‘je kende dat lief nog maar twee maanden’, maar daardoor zien we ook niet welke impact ze hebben.

Voor mij is echtheid de sleutel tot een sterk programma. Ik stel in Generation M vragen die ik zelf ook heb, en zo is ook Nu is ooit ontstaan – omdat ik het zelf vaak moeilijk vind om mensen en situaties te laten gaan en van daaruit verbinding wilde maken met anderen die dat herkennen. Maar dat lukt alleen maar omdat het thema me oprecht bezighoudt en mijn gesprekspartners dat ook voelen.

Thuis jezelf kunnen zijn betekent niet dat het je daarbuiten ook lukt. Mijn vader zei altijd dat het oké was dat ik op meisjes viel, maar daarom was ik daar zelf nog niet mee in het reine. Uit de groep vallen, anders zijn dan de rest: als tiener was ik daar als de dood voor. Zelfs nu betrap ik mezelf erop dat ik me soms meer gedraag zoals men verwacht van ‘een vrouw’ dan ik zou willen – mijn leerproces is dus nog niet ten einde.

Alles in het leven krijgt meer zin als je het kunt delen. Een mooie zonsondergang, de koelkast die het plots begeeft: dat wil je toch gewoon eens kunnen zeggen tegen iemand? Maar voor mij hoeft dat niet per se een partner te zijn, want zulke momenten van verbinding kun je ook met goede vrienden en zelfs kortstondige contacten hebben. Sowieso gruw ik van het idee dat alles zou draaien om het vinden van die ene persoon. Een leegte of een gemis invullen: voor sommigen werkt het, voor mij is dat geen goed vertrekpunt om in een relatie te stappen.

Ik ben ermee gestopt nieuwe kleren voor een andere keer te bewaren. De dood van mijn mama was zo onverwacht, zo plots, dat ik denk: laat ik die nieuwe aanwinst nu maar al dragen, want morgen kan het gedaan zijn. Die gedachte is zo sterk dat ik maar heel moeilijk in de toekomst kan denken. Als vrienden me vertellen over hun plannen voor volgend jaar in april, ben ik een tikkeltje jaloers, want zo ver reikt mijn verbeelding niet. Tegelijkertijd maak ik me ook geen zorgen over de toekomst. Ja, het kan op een dag afgelopen zijn bij MNM, maar dat zien we dan wel – ik leef in het nu.