Annelies Mentink, opruim- en minimaliseercoach: ‘Efficiënt leren opruimen is slechts een begin’

© DEBBY TERMONIA

Annelies Mentink (42) woont in Lummen en begon na haar studie moderne geschiedenis als hr-medewerker. Na een postnatale depressie in 2014 besloot ze een andere richting uit te gaan. Haar tweede boek Meer luxe met minder verscheen dit voorjaar.

Als je niet vertrekt, zul je je later altijd afvragen hoe het geweest zou zijn. Zo reageerde mijn moeder toen ik haar op mijn 27ste vertelde dat ik in Honduras verliefd was geworden en erover dacht om naar daar te verhuizen. Als rolstoelgebruiker heeft ze haar kinderen altijd graag in de buurt gehad, maar ik ben haar nog altijd dankbaar voor die woorden. Met die Hondurese man bleef het niet duren, maar ik zou zo opnieuw vertrekken. Een jaar in de sloppenwijken wonen, mijn weg zoeken in een onbekende wereld met een andere mentaliteit – dat zijn lessen voor het leven.

Je hebt niet veel spullen nodig om gelukkig te zijn. Op vakantie gaan de meesten onder ons daarmee akkoord, maar thuis is het een ander verhaal: dan kopen we geregeld toch graag iets nieuws, wat ons even een geluksgevoel bezorgt. Terwijl een overdaad aan spullen veel stress creëert, en het onderhouden en opruimen ervan tijd kost die we beter kunnen besteden aan familie, vrienden en andere dingen die ons écht gelukkig maken. Voor mij is sneller en efficiënter leren opruimen slechts een begin. De echte vraag is of je al die spullen nodig hebt. Besteed je geld liever aan ervaringen opdoen, want daar houd je herinneringen aan over.

De echte vraag is of je al die spullen nodig hebt.

Mensen veranderen niet omdat je hen met de vinger wijst. Ik inspireer mijn klanten graag om na te denken over hun consumptiegedrag en de impact op het milieu van alles wat ze kopen, maar je zult me nooit horen zeggen dat hun levensstijl niet oké is. Dat leidt alleen maar tot polarisering. Het enige wat werkt is advies geven, en inspireren door op basis van eigen ervaringen aan te geven hoe het anders kan.

Hoe beter je jezelf kent, hoe minder je moet. Honduras bracht me de waarde van familie en vrienden bij, maar ik heb aan mijn extra studiejaar in Denemarken ook een zeker individualisme overgehouden. Voor mij gaat minimaliseren ook daarover: niet louter leven naar de verwachtingen van je omgeving of de maatschappij, maar je eigen waarden en normen respecteren en oog hebben voor je eigen prioriteiten en doelen. Niet dat ik dat zelf altijd zo makkelijk vind. Als gescheiden vrouw en alleenstaande moeder ben ik er best trots op dat ik het op mijn manier doe. Maar er zijn ook momenten dat de vele vragen daarover me het gevoel geven dat ik anders ben, een uitzondering.

Je eigen kennis delen is die kennis vergroten. Wanneer ik andere coaches opleid, creëert dat altijd een dialoog waar ik zelf iets van opsteek. Wanneer iemand me vertelt dat hij het anders ziet of dat hij iets anders zou aanpakken, houd ik ook mijn eigen methodes tegen het licht. Wellicht speelt daarbij mijn achtergrond in hr: ik geloof rotsvast dat iedereen zijn eigen sterktes heeft en iets kan bijdragen.

Ik had de erkenning van een arts nodig om de ernst van mijn postnatale depressie in te zien. In de jaren daarvoor was er veel gebeurd: een reorganisatie waardoor ik mijn werk verloor, de premature geboorte van mijn kinderen, mijn zoon die met een autismespectrumstoornis gediagnosticeerd werd, mijn dochter die een huilbaby was – dat laat allemaal zijn sporen na. Toen het ergste voorbij was, had ik twee vrolijke kinderen, maar was ik zelf een wrak en lagen het huishouden en mijn huwelijk op apegapen. Wat niet hielp, was dat ik mezelf vertelde dat het erger had kunnen zijn: sommige mensen kunnen helemaal geen kinderen krijgen of moeten zoals mijn moeder zelf een beperking overwinnen. Als zij ervoor blijven gaan, dan moest ik dat ook. Maar zo ontkende ik ook hoe diep ik zat.

Echte luxe is tijd, maar die moet je jezelf ook willen gunnen. Een van de redenen waarom ik crashte, is dat ik vroeger amper stilstond bij wat ik zelf belangrijk vond en nodig had. Gaat alles goed met mijn omgeving, dan gaat het ook goed met mij, dacht ik. Tijdig bijtanken en tot rust komen kwam niet eens in me op, ik zei ja op alles. Wanneer mensen me zeggen dat ze geen tijd voor zichzelf hebben, herken ik het probleem maar al te goed. Niet bewust bezig zijn met je tijdsindeling, niet je eigen prioriteiten stellen: dan heb je het inderdaad altijd te druk.

Meer luxe met minder (19,99 euro), Manteau. anneliesminimaliseert.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content