Elodie Ouédraogo: ‘Doe je best, maar wees ook niet te streng in de queeste naar gezond leven’

Inmiddels is 2016 goed vertrokken. We proberen krampachtig onze goede voornemens waar te maken, maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Elodie Ouédraogo sloeg daarom de handen in elkaar met Alpro voor een haalbaar 14-daags voeding- en sportprogramma. De ex-atlete schreef een nieuwjaarsbrief voor onze lezers waarin ze haar eigen zoektocht naar een gezonde levensstijl uit de doeken doet.

A state of mind

Laat ik het nieuwe jaar inzetten met een bekentenis: Ik ben niet zo goed met goede voornemens. Uiteraard maak ik ze wel, ieder jaar opnieuw, maar de meeste lijken luttele maanden later niet meer dan een bevlieging. Zo ook mijn voornemens om gezond te leven, voldoende te sporten en veel te rusten.

Ik ben niet zo goed met goede voornemens.

Enkel met dat laatste had ik tot voor kort nagenoeg geen problemen. Toen ik in 2012 na mijn, overigens behoorlijk traag, laatste rondje in het Koning Boudewijnstadion mijn spikes en lycra looppakkje voorgoed opborg, had ik nooit gedacht dat ik het ooit moeilijk zou vinden om sport en gezonde voeding een prominente plaats in mijn leven te geven.

De benen, en af en toe ook de achillespees, wilden dan misschien niet meer helemaal mee, maar die topsportersmentaliteit laat je nooit in de steek. Of toch?

Nog geen jaar later werd de avond regelmatig met een Campari orange ingezet tijdens het wachten op de verlossende ping van de oven. Et voila, Jeroom en ik waren er weer in geslaagd een heerlijke kant-en-klaarmaaltijd uit te kiezen in de dichtstbijzijnde supermarkt.

Sporten werd eerder een periodiek gegeven, of beter gezegd een wanhoopspoging wanneer de zomer eraan kwam en het nog maar eens duidelijk werd dat ik vooral goed stond met die crop tops en heel korte shortjes toen ik twee keer per dag trainde. Overdreven veel sporten zonder echte visie, koolhydraten skippen, sapjes, maaltijden op basis van proteïnes en andere extreme diëten, you name it, i’ve tried it.

Zonder succes overigens, want een vervelend neveneffect van een crashdieet is nu eenmaal dat het enkel werkt zolang je het volgt. Geloof me, je doet er langer over om de kilo’s te verliezen dan om ze er opnieuw aan te vreten, vaak met nog een paar kilootjes extra. Als straf van je metabolisme.

Ik had het te druk en een sociaal leven om u tegen te zeggen. Na een hele dag werken nog eens gezond koken? Niet ten huize Snelders-Ouedraogo

Eigenlijk was dit allemaal erg gênant en onbegrijpelijk voor iemand met mijn achtergrond, maar ook hier had ik een verklaring voor. Voor mensen die namelijk iedere dag moeten gaan werken, die in de “echte wereld” leven, is dat allemaal niet haalbaar.

Ik had het te druk en een sociaal leven om u tegen te zeggen. Na een hele dag werken nog eens gezond koken? Niet ten huize Snelders-Ouedraogo, want daar moet alles altijd rap gaan. Een beetje later afspreken met de vriendinnen, omdat ik eerst nog wil gaan sporten? Not going to happen.

Je kan dus werkelijk alle middelen en kennis ter beschikking hebben, gezond leven begint bij jezelf.

Mijn zwangerschap bracht voor het eerst rust in mijn eeuwig gevecht tussen een appel of suikerwafel, wel of niet sporten, omdat ik gewoon deed waar ik zin in had. Wel maakte ik met mezelf de afspraak dat ik het na de geboorte van mijn zoon anders zou aanpakken. Ik ben een ex-topsporter, met een olympische medaille en nota bene een eigen sportcentrum. Je kan dus werkelijk alle middelen en kennis ter beschikking hebben, gezond leven begint bij jezelf. Het gaat in de eerste plaats om een mentaliteitsverandering. Voor mij betekende dit een beter evenwicht vinden.

Je moet aanvaarden dat je in het begin nu eenmaal een lastige periode door moet waarin je veel tijd en energie in je gezonde levensstijl steekt, zonder daar een grote transformatie van te merken. Het vergt zelfdiscipline en de resultaten zijn miniem.

Maar ook regelmaat is belangrijk. Je bouwt geen conditie op als je steevast de eerstvolgende afslag neemt als de rit lastig wordt.

Tegenwoordig sport ik 6 dagen op 7, maar vaak niet langer dan 40 minuten.

Tegenwoordig sport ik 6 dagen op 7, maar vaak niet langer dan 40 minuten. Ook nu zijn er periodes waarop de timing wel erg ongunstig lijkt of dat ik gewoon geen zin heb. En als ik dan toch doorzet, plichtsgetrouw mijn schema afwerk, word ik precies nog harder gestraft. Want uiteraard begint het op zo’n dag te gieten net wanneer ik op het verste punt van mijn looproute zit. Of als ik me uiteindelijk dan toch aan die saaie krachtcircuit heb gezet, beslist baby Remus halverwege mijn gevecht met de halters dat het welletjes geweest is.

Mijn advies voor 2016: doe je best, voor niets gaat de zon op, maar wees vooral niet te streng voor jezelf in je queeste naar een gezonde(re) levensstijl. Heb je er eens een dag allemaal geen zin in, laat je sportschoenen dan in de hoek liggen en werp je vol overgave op alles wat slecht en ongezond is. Waak er gewoon over dat ‘geen zin’ uiteindelijk niet gewoon weer ’te lui’ wordt.

Happy 2016

(LP)