Op deze vaas (40 cm ) staat er onderaan “Bay” en “West-Germany”. Gaat het om iets waardevol?
West- Germany keramiek.
Deze vaas komt uiteraard uit West-Duitsland, meer bepaald uit het atelier van Edouard Bay te Ransbach Baumbach. Zijn belangrijkste designer was Bodo Mans. In de jaren ’50 en ’60 produceerde Bay dergelijke moderne keramiek die we nu als vintage bestempelen. De gehele vorm en kleur stralen de stijl uit van de Golden Sixties. In die streek waren er heel wat keramiekateliers actief, zoals Scheurich, Carstens, Es en Dümler & Breiden. Ze bloeiden op in de jaren ’50, ’60 en ’70.
Oorlog.
De reden? Dit heeft alles te maken met de oorlog. De Duitse industrie zat na de oorlog aan de grond. Maar het land had ooit een rijke keramiekindustrie en beschikte over uitstekende kleilagen. Dat is trouwens nog steeds zo. En wat is er goedkoper dan keramiek? De klei vind je bij wijze van spreken en je hebt enkel wat brandstof nodig voor de oven. En die was destijds goedkoop. Met karige middelen kon je dus iets produceren dat er vrij rijk uitziet. Feit is ook dat die West-Germany keramiek zeer snel op industriële schaal werd geproduceerd. Slechts weinig stukken werden op het pottenbakkerswiel gedraaid. Het gaat om een semi-industriële productie op grote schaal. Dit verklaart het feit dat er zoveel van is bewaard. En zorgt er nu voor dat de prijzen laag blijven, want de artistieke keramiek uit die tijd, bijvoorbeeld uit de ateliers van Perignem en Amphora, wordt veel hoger gewaardeerd. Terecht, want het gaat op echte pottenbakkerskunst. In tegenstelling tot de meeste West-Germany keramiek die op grote schaal werd verkocht en destijds amper tot de echte designkeramiek werd gerekend. De West-Germany potten stonden dan ook bij een ander publiek op de vensterbank…. Het was een soort design voor de arbeider. Deze leuke vaas is een 30 euro waard.
