Troosteloze Brusselse bunker wordt prachtige bel-etage
Hoe kun je een werkplek, een woonruimte voor een jong gezin met baby en een studio voor de vrienden samenvoegen in een duplex van 127 vierkante meter? Met een uitgekiende indeling en focus op de essentie. En passant kreeg het interieur een Scandinavische toets mee.
Ze zochten een plaats om met z’n twee te wonen, waar Anna Lehmusniemi ook kon werken aan NO/AN, haar collectie minimalistische en vaak oversizede handtassen, en waar ze bovendien vrienden en familie uit Finland en Frankrijk konden uitnodigen. Liefst wilden ze een casco ruimte, leeg, want ze wisten goed wat ze wilden. Toen ze op deze mooie bel-etage van een oud Brussels huis uit het begin van vorige eeuw botsten, aarzelden ze niet. Nochtans bood het huis, dat zich in vervallen staat bevond, een troosteloze aanblik. Alleen de plafondornamenten waren nog intact. Maar niets hield het koppel tegen: noch de slechte staat van deze ‘vernielde bunker’, noch de kelder, waar wilde duiven jarenlang onderdak hadden gevonden.
Omdat we voor de vloer zeker van ons stuk wilden zijn, bezochten we de showroom in Kopenhagen. Om van achterover te vallen, zo mooi was ie!
Al snel hadden Anna en Simon door dat ze externe hulp moesten inschakelen om de indeling te hertekenen, een noodzakelijke voorwaarde om van het pand hún duplex te maken. Zo kwamen ze terecht bij Hylé, een jong Frans-Belgisch architectenkoppel dat afstudeerde aan La Cambre. ‘Het duo is bijzonder complementair. They think outside the box !’ zegt Anna, die vlot met verschillende talen jongleert. Fins kreeg ze mee van haar vader, Zweeds van haar moeder, Engels beheerst ze goed omdat ze het vaak spreekt en Frans omdat ze sinds 2012 met Simon in België woont – voor de liefde gaat een mens op reis, maar soms blijft hij er ook ergens door plakken.
Nachtelijke vergaderingen
De (zeer) grote renovatie van deze bel-etage, met haar typische architectuur uit de jaren 1900, startte begin maart 2019, na eindeloze besprekingen over details met de architecten. ‘Onze vergaderingen duurden soms tot 1 uur ’s nachts, ze hebben geduld met ons gehad…’ Vijf maanden later verhuisden Anna en Simon naar de kleine studio van 20 vierkante meter, de plaats die zal dienstdoen als gastenkamer, maar wellicht later ook als tienerkamer. Want ondertussen werd Aino geboren en zullen ze hun woonruimte moeten herdenken, met eventueel een uitbreiding naar de koer. Maar dat is voor later.
Momenteel leggen ze de hand aan de laatste details: ze zijn nog op zoek naar de perfecte zitbank en de deuren van de kast in meranti in de atelier-showroom moeten nog een lik verf krijgen. Die laatste ruimte vormt de toegang tot de duplex, met een oppervlakte van 40 vierkante meter en twee in elkaar overlopende ruimtes. De houten vloer loopt over het hele oppervlak door, zonder onderbreking: brede, met witte zeep behandelde douglasplanken brengen eenheid in de ruimte en maken haar ook groter. ‘Dit hout zal mooi verouderen. Het is een Deens merk, Dinesen, waar we tijdens onze zoektocht verliefd op zijn geworden. Maar omdat het moeilijk was om op staal te kiezen en we zeker van ons stuk wilden zijn, bezochten we in Kopenhagen de showroom. Om van achterover te vallen, zo mooi was ie!’
Het daglicht valt uitbundig binnen langs het grote raam dat uitkijkt op een smeedijzeren balustrade en op het koertje dat een verdieping lager ligt – binnenkort komen er planten op de muur, de volgende stap in deze renovatie die tot op de millimeter is uitgewerkt. De houten ruimteverdeler die de inkomdeur en de toegangsdeur tot de studio aan het zicht onttrekt, illustreert de zin voor het kleinste detail bij deze verbouwing. De kleine studio is overigens bijzonder doordacht ingericht, met een kleine keuken, bed, douche en zicht op de lichttunnel boven de koer.
Rolls-Royce in de keuken
Om naar de gezellige en huiselijke woonruimte op de benedenverdieping te gaan, moet je de trap nemen. De eerste drie tredes zijn met douglashout bedekt, de rest met ruw beton. De trap mondt uit in een kastelement, dat ook bedekt is met ruw beton. Twee gelijkaardige elementen duiken aan de overkant op. Het ene fungeert als werkvlak inclusief koelkast en het andere is het keukenelement, waar het Lacanche-fornuis, de Rolls-Royce onder de kookfornuizen, alle aandacht opeist. Om het toestel in huis te krijgen moest een kraan worden ingeschakeld – wanneer je graag kookt, kijk je niet op een cent meer of minder. ‘We hebben echt gezocht naar een evenwicht tussen functionaliteit, een industriële touch en een karaktervol interieur met een ziel. Er was hier niets, alleen een kelder en muur, we hebben enkel de steunbalk behouden en zwart geschilderd. We moesten de grond uitdiepen om aan een plafondhoogte van 2 meter 50 te komen. Om de vloerverwarming te plaatsen hebben we een betonvloer laten gieten en daarop hebben we een eiken vloer geplaatst, ook van Dinesen: ruw parket, met de nerven en de houtstructuur er nog in, we wilden een stevige vloer. We hadden hem gezien bij Noma en zijn er toen voor gevallen, het is een karaktervloer.’
Less is more
Rond de grote, gezellige eettafel heeft het koppel de ergonomische en comfortabele CH20-stoelen van Hans Wegner voor Carl Hansen geplaatst. De tafel, die eruitziet alsof ze vroeger dienst heeft gedaan als werktafel in een bakkerij, was het eerste meubel dat Anna en Simon samen kochten bij Via Antica in de Blaesstraat. De deuren van geolied meranti, het Finse servies van Iittala, de keramiek van Alyssia Belloso en de Tripp Trapp-stoel van kleine Aino illustreren dat het jonge koppel het less is more-principe hanteert en een voorkeur heeft voor pure en tijdloze vormen en materialen. ‘We proberen ons te beperken tot de essentie.’ Dat geldt ook voor hun slaapkamer, die overloopt in de marmeren badkamer. Daar springt de douche meteen in het oog, gemaakt van steenpoeder gemengd met hars en kleurpigmenten, een realisatie van Atelier Muku naar een ontwerp van kunstenares Olga Maldonado, de moeder van Simon. ‘We hebben ons hart en onze ziel in deze renovatie gestoken’, zegt het koppel, terwijl Aino al stampend zijn eerste stappen zet op het zachte parket.
ID Anna Lehmusniemi
Studeert mode in Lapland in 2009.
Ze komt in 2012 in België wonen.
In 2016 richt ze het handtassenlabel NO/AN op.
Hylé Romina Dargenton en Valentin Thevenot studeren in 2012 af aan La Cambre, afdeling architectuur.
Ze richten Hylé op in 2015. Het duo vestigt zich in 2017 in een oud pand in Molenbeek dat ze volledig renoveren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
