Spiegelpaleis in Gent: stylist Jan Dendievel tovert oude dancing om tot woon- en werkplek

Na jaren in de buitenwijken van Gent te hebben gewoond, liet stylist Jan Dendievel zijn oog vallen op een historisch pand met een rumoerig verleden. Hij verbouwde een oude dancing tot een thuis en werkplek waar je ogen tekortkomt.

Vandaag staan er nog maar een paar statige huizen op de Gentse Kuiperskaai. Maar wie afgelopen zomer naar de podcast De Nacht van Ben Van Alboom luisterde, weet dat negentiende-eeuwse gevels het nightlife-mekka van de stad vormden doorheen de twintigste eeuw. Meer nog, in de jaren zeventig was het de bakermat van de eclectische Gentse sound. Naast de verschillende dans- en eetgelegenheden die tegen de grond zijn gegaan om er in 1991 het Urbiscomplex neer te poten, stond ooit de dancing Funky Vision.

Het is op die plek dat Jan Dendievel zijn intrek nam, negen jaar geleden. De gevel was toen nog overladen met muurschilderingen en neonreclame die om de paar seconden van rood naar blauw knipperde. Hij viel voor het bijzondere appartement vanwege de vele niveauverschillen en de ruimtes die doorheen twee opengebroken herenhuizen lopen. Waar gasten vroeger in mooie ronde zitnissen plezier maakten, richtte hij zijn woonkamer in. De bar verving hij door een keuken in Pocahodas-marmer, rondom de oude dansvloer staat nu een indrukwekkend spiegelpaleis dat dienstdoet als pasruimte en dressing. Niet alleen voor hem persoonlijk. Onder de naam La Tirette is Jan namelijk al jarenlang actief als stylist voor magazines, televisie en film. Zijn laatste wapenfeit zal volgende zomer te zien zijn in de bioscoopzalen: de langverwachte film The Emperor, waarin de Amerikaanse acteur Adrien Brody in de rol van Keizer Karel kruipt.

Gestripte club

Jan Dendievel: “Het interieur is eigenlijk net klaar. Ik moest alleen nog bepalen welk tapijt ik achter en op de trap naar mijn home office wilde hebben. Daar heb ik jaren over gedaan, door alle werken die eraan voorafgingen.” Hij koos voor een paars dat dicht aansluit op de nieuwe Very Peri-kleur van Pantone. Geheel toevallig, want de tint spookte al negen jaar geleden door zijn hoofd. “Meer dan ooit maak ik bewuste keuzes. Ik wacht liever dan dat ik snel alles klaar heb.”

Jan trof het Funky Vision-interieur nog in bijnaoorspronkelijke staat aan. De vorige bewoners – een professionele dj en daarna een muziekproducer – hadden de toog intact gelaten, net als de dj-booth en de lichten. Daarvoor stond het meer dan vijftien jaar leeg. Het geheel oogde totaal uitgeleefd. Jan stripte het pand dan ook tot op het bot. “Elk jaar heb ik een onderdeel van het interieur aangepakt. Eerst kwamen de voor- en achtergevel aan de beurt. Die heb ik voorzien van nieuwe raampartijen zodat er meer daglicht binnenkwam. De breukstenen vloer kwam in het tweede jaar, daarna de veertien meter lange consolekast in een Indisch appelhout dat je ook op de muren van de inkomhal ziet.” Zijn lila spiegelpaleis en lichtblauw gelakte slaapkamer gingen de keuken en de oranje badkamer voor. “Een voormalige danceclub verbouwen, dat vraagt wat tijd en creativiteit”, glimlacht hij. “En geld.” Het grootste deel van zijn budget ging op aan de opvallende vloer. “Ik heb zelf de blauwe steen kapotgeslagen en samen met een tegelzetter gelegd, met dit als eindresultaat. Ook al lijkt de vloer vrij willekeurig te liggen, er is een mooie balans gezocht én gevonden tussen de grote en kleine stukken.”

Experimenten uit het hart

Het interieur is op z’n minst eclectisch te noemen. Een verrassende combinatie van objecten, stijlen, texturen en materialen. Wanneer de voordeur opengaat, zoek je onmiddellijk naar onderlinge verbanden, een mogelijke rode draad. Maar die is nergens te vinden. Het is ook niet zo dat alles klakkeloos is neergezet, er zit een visie achter, een funky vision. Jan: “Als ik mijn stijl zou moeten omschrijven, zou ik beginnen met een spel van contrasten. Ik maakte een eigen wereld waarin je James Bond, een psychedelische nachtclub of een Chanel-boudoir kunt herkennen, maar dat was niet wat ik vooraf wilde bekomen.” Want specifiek naar een meubelstuk of kunstwerk zoeken doet hij niet. Ze kruisen zijn pad. Jan spotte ze doorheen de jaren bij familie en vrienden, op tweedehandsmarkten, online of op bijzondere veilingen. Zoals een werk van Stief DeSmet. Jan wist het voor zich te winnen op HIV Ontrafelen, een benefiet dat met de verkoop van kunstwerken geld inzamelde voor hivonderzoek. Florian Tomballe, die we onlangs nog tipten als doorbrekend talent, maakte de muurschildering in de badkamer na een persoonlijke klik op een vernissage. Jan: “Met de jaren is mijn interieurstijl nogal geëvolueerd. Ik luister nu vooral naar mijn hart. Mijn vorige loft was helemaal in beton, erg donker en strak. Hier ben ik meer gaan experimenteren, ook met kleur. Ik wilde geen trends volgen, maar mezelf echt weerspiegeld zien.”

De witte wanden, de sierlijsten en het stucplafond, waarvan sommige delen nog origineel zijn van de 19de eeuw, vormden samen met de stalen balken en kolommen zijn canvas. “Dankzij deze witte basis kon ik eigenlijk alles plaatsen wat ik mooi vond.” Waaronder blikvangers als de messingbar van Maison Jansen in de keuken of de zwarte UP7-voet van Gaetano Pesce in de woonkamer. Boven de kasten van de pasruimte prijkt nog de originele neonlamp van danceclub Funky Vision. Of toch de helft ervan. Alleen het Funky-gedeelte bleek het nog te doen. “Ik wilde de nostalgie van de club en de uitgaansbuurt behouden”, zegt Jan. Een lichtgevende relikwie, want intussen zijn de clubs en peepshows verdwenen en de knipperende gevelneonlichten voorgoed uitgedoofd. Maar de eclectische geest uit de hoogdagen van de wijk, die dwaalt hier duidelijk nog even rond.