Nomad: een rondreizende designbeurs voor een select publiek van designliefhebbers

Nilufar. © Fillipo Bamberghi

Design wordt vaak verhandeld op gigantische beurzen, in klinisch witte hokjes of op standplaatsen die per lopende meter worden verkocht. Maar een nieuw circuit duikt op. ‘Eigenlijk is kleiner beter.’

Design wordt vaak verhandeld op gigantische beurzen. De belangrijke meubelmerken hokken in duizendvoud samen op het Salone del Mobile in Milaan of, dichter bij ons, Interieur in Kortrijk. Voor exclusieve verzamelstukken zijn er toegewijde beurzen zoals Design Miami, in Miami en Basel. Er is geen lucht, de verlichting is te fel en iedereen is opgejaagd.

Sabine Marcelis chair.
Sabine Marcelis chair.© FILLIPO BAMBERGHI

Nomad – het vorig jaar opgerichte, zwervende designevenement – wil daar verandering in brengen. Begin februari streek het neer in het Zwitserse Sankt Moritz, het geprefereerde winterverblijf van de jetset, in Chesa Planta, een gigantische 16de-eeuwse woning van een aristocratische familie uit de streek. Achttien galeries toonden er design, en hier en daar wat kunst (toch twee David Hockneys gezien), in achttien authentieke kamers. De deelnemerslijst telde ronkende namen: Almine Rech, die galeries heeft in Parijs, Londen, New York en Brussel; de legendarische David Gill uit Londen; het trendy Etage Projects uit Kopenhagen (met werk van Sabine Marcelis en Superpoly); pioniers Nilufar en Luisa Delle Piane uit Milaan; en de veelgeprezen galerie Maniera uit Brussel, die werk toonde van Christoph Hefti.

Mirage #4, Giorgia Zanellato.
Mirage #4, Giorgia Zanellato.© GF / GALLERIA LUISA DELLA PIANE

Er waren ook nevenevenementen: een dialoog tussen chaletmeubilair van Charlotte Perriand (voor Les Arcs in skioord Méribel, uit 1967) en Carlo Mollino (een stapelbed voor zijn Casa del Sole, uit 1947); een installatie van Matali Crasset; een project van kunstenaar Rob Pruitt voor e-tailer Yoox; en conferenties van onder andere de designers Formafantasma. Voor vipbezoekers werden er lunches en diners georganiseerd. Cocktails in de woning van kunstenaar Rolf Sachs; een soiree bij Dracula, de mythische privéclub van zijn vader wijlen Gunter Sachs, de bodemloos rijke playboy die nog met Brigitte Bardot is getrouwd. Er was zelfs een skimoment, zij het alleen voor gevorderden.

Maniera.
Maniera.© FILLIPO BAMBERGHI

Zeg niet beurs, zeg showcase

Er komen gemiddeld zo’n drieduizend bezoekers naar Nomad.

Fervente, gefortuneerde designliefhebbers vooral, maar ook veel vrienden en kennissen van de organisatoren, Nicolas Bellavance-Lecompte en Giorgio Pace. Je moet al redelijk gemotiveerd zijn om de haarspeldbochten naar Sankt Moritz, de sneeuw en de -12 graden Celsius te trotseren, om nog maar te zwijgen van de dure hotels en restaurants. En dat voor achttien galeries en een kaasfondue.

Superpoly Cabinet.
Superpoly Cabinet.© FILLIPO BAMBERGHI

Bellavance-Lecompte en Pace gruwen van het woord beurs. Ze noemen Nomad een showcase. Want het is net zo goed een sociaal evenement als een verkoopmoment. ‘In 2011 ben ik een designgalerie begonnen in Beiroet’, zegt Bellavance-Lecompte. ‘Ik deed mee aan alle belangrijke beurzen: Design Miami, Miart, Dubai. Ik had voortdurend het gevoel achter mensen aan te lopen. Je jaagt op klanten, lokt hen naar je stand en probeert hun iets te verkopen. Ik vond dat er iets ontbrak. In deze wereld moet je connecties creëren, relaties die iets dieper gaan. Zo kun je begrijpen wat ze nodig hebben. Ik begon na te denken over een evenement dat anders zou zijn. Om galeries samen te brengen op een prachtige locatie, en om elkaars klanten uit te nodigen.’

Renaissance d'Olivier (2018).
Renaissance d’Olivier (2018).© CHIHIBO OWAKI / ALMINE RECH.

Een gemeenschappelijke vriend stelde Bellavance-Lecompte voor aan Giorgio Pace, een entrepreneur die nog uitgever is geweest van bladen als Visionaire en Garage, maar ook tentoonstellingen organiseerde, en kunst verzamelt. ‘Onze visie was heel gelijklopend. Een jaar na onze eerste ontmoeting hebben we de eerste editie van Nomad georganiseerd, in Monaco, in La Vigie, de woning waar Karl Lagerfeld twaalf jaar heeft gewoond. Zonder elkaar was het ons nooit gelukt. Ik ben architect van opleiding, ik ben goed in praktische zaken, in logistiek. Giorgio is goed in public relations en vips. We hebben ook een verschillend netwerk. Ik breng jongere mensen aan uit het Midden-Oosten en Italië, designprofessionals uit Europa en de Verenigde Staten. Giorgio kent veel oudere, meer established klanten met een groot vermogen, mensen die verlangden naar iets jongers en frissers.’

Piasa.
Piasa.© GF / NILUFAR

Schoenendoos in een tent

‘Er zijn enorm veel beurzen, en ze hebben bijna allemaal min of meer hetzelfde format’, zegt Sam Pratt van de Londense galerie Fumi. ‘Meestal krijg je een soort schoenendoos in een grote tent. Bij Nomad krijg je een prachtig historisch gebouw en moet je je aanpassen aan de bestaande architectuur. Deze keer hebben we een vloer laten maken door de Italiaanse designer Francesco Perini. Behalve de locatie is er het publiek: de mensen komen hier specifiek naar design en kunst kijken. Beurzen zijn belangrijk voor ons omdat we er nieuwe mensen ontmoeten. Je kunt in theorie elke maand wel aan een beurs deelnemen, maar dan zou je een fortuin uitgeven. Nomad is zo bijzonder dat mensen bereid zijn ervoor te reizen. En dat betekent dat mensen graag komen.’ Nina Yashar van Nilufar uit Milaan houdt het bondig: ‘Nomad geeft me de mogelijkheid te experimenteren met wat me het meest dierbaar is: het interpreteren van ruimte. Daarom is het mijn ideale show.’

Chesa Planta in Sankt Moritz.
Chesa Planta in Sankt Moritz.© GF / NOMAD

‘Toen wij met Maniera begonnen, maakten we tentoonstellingen in woningen. Eerst bij ons thuis, daarna in een huis van Henry van de Velde’, zegt Amaryllis Jacobs. ‘Toen Nomad bij ons kwam aankloppen, waren we dus van meet af aan geïnteresseerd. Bij Nomad kun je als bezoeker niet zomaar binnenstappen: je moet op voorhand registreren. Maar dat betekent wel dat de mensen die je ziet echt geïnteresseerd zijn. Ze nemen ook de tijd om naar je verhaal te luisteren. Dat komt ons goed uit omdat er achter onze stukken altijd een enorm verhaal schuilt.

Cabinet Tiger
Cabinet Tiger© MARTIN SLIVKA

‘We gaan binnenkort voor de vijfde keer naar Basel. Daar zie je alle collectioneurs, maar bijvoorbeeld ook musea. Hier zie je meer mensen die gewoon een stuk zoeken voor in hun woning en decorateurs. Omdat Nomad reist, krijg je ook telkens andere mensen. Om eerlijk te zijn: ik vind het publiek van Sankt Moritz boeiender dan dat van Monaco, waar de eerste editie plaatsvond. Daar was iedereen op zoek naar blingbling. Hier soms ook, maar je hebt net zo goed andere mensen. Onze stukken zijn natuurlijk niet goedkoop, maar de bezoekers hier laten zich daar niet door afschrikken. Die vinden dat normaal. En wij zijn hier dan nog een van de goedkoopste galeries.’

Mobili Nella Valle, 1972, Mario Ceroli.
Mobili Nella Valle, 1972, Mario Ceroli.© STUDIO CEROLI

Flirten met verzamelaars

Maniera was vorig jaar opvallend aanwezig tijdens de designweek van Milaan, in een verlaten panettonefabriek. ‘In Milaan bouw je je netwerk. Er komt veel meer pers. Milaan doe je voor de visibiliteit. Maar je verkoopt er niet echt.’

Bahraini Danish Coffee Table.
Bahraini Danish Coffee Table.© GF

In maart participeerde de galerie ook aan Collectible, net als Nomad een beurs die een alternatief wil zijn voor de gevestigde waarden, met een relatief klein aantal, kwalitatief hoogstaande exposanten. ‘Op Collectible kunnen designers ook zelf verkopen en dat maakt toch een verschil. Voor een galerie als de onze is dat niet evident. Een designer kan zijn stukken goedkoper prijzen omdat hij geen percentage moet afstaan aan zijn galerie. Anderzijds is een designer die door een galerie wordt vertegenwoordigd geloofwaardiger. Dat speelt dan weer in ons voordeel. Door mee te doen aan de grote beurzen hebben we een internationaal publiek opgebouwd. We moesten onze eigen stad Brussel nog veroveren. Dat is een van de redenen waarom we meededen aan Collectible.’

Edenic Throne.
Edenic Throne.© MARTIN SLIVKA

‘In België verkopen we vooral aan particulieren, niet zozeer aan collectioneurs of musea, maar aan mensen die stukken kopen waarmee ze willen leven. Daar houden we nu ook meer dan vroeger rekening mee. We maken meubelen voor interieurs, terwijl we vroeger meer experimenteerden. Destijds dachten we: in Brussel wonen veel kunstverzamelaars, laten we daarmee flirten. Maar dat bleek een foute gok. Die mensen zijn toch vooral op zoek naar meubelen. Zoals architect Kersten Geers onlangs zei: ‘Gij zijt een meubelwinkel.’ En we zijn daar trots op. Het zijn goede meubelen.’

Amendolagine e Barracchia.
Amendolagine e Barracchia.© GF / NILUFAR

Van 5 tot 7 september zal Nomad voor een derde editie neerstrijken in Venetië. nomad-circle.com

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content