Journalistenkoppel in schrijverswoning: van alle rommelmarkten thuis

Het keukenblad is een stuk marmer dat Thijs en Iris op straat vonden. © Luc Roymans

Hoe een ouderwets bommahuis transformeerde tot een writer’s place where the magic happens. Binnenkijken bij journalisten Iris De Feijter en Thijs Demeulemeester.

9050 is de postcode van Ledeberg (en Gentbrugge), ook wel The Bronx van Gent genoemd. Denk: pitazaken en veel neon van nachtwinkels. Maar er wonen best veel jonge creatievelingen, en sinds kort telt Pitatown ook exact één hippe koffiebar. 9050 is ook een beetje Knack Weekend-land. Ondergetekende woont er, net als de fotograaf van deze reportage, Luc Roymans. En journalisten Thijs Demeulemeester en Iris De Feijter. Hij schrijft vooral voor De Tijd, zij voor De Morgen. En ook voor dit blad schrijven ze, over mode, kunst, architectuur, design of interieur (p. 52).

Het lijkt alsof geld en dure smaak hier van de muren spatten, terwijl de juiste termen eerder ’tweedehands’, ‘koopjes’ en ‘gevonden op straat’ zijn

Hun gevel doet niet vermoeden dat erachter een writer’s place met Victoriaanse allures schuilt. “Wij zijn allebei freelancejournalisten en onze thuis is ook onze werkplek”, zegt Thijs. “Hier groeien onze teksten. Hier bedenken we creatieve ideeën voor magazines. Onze omgeving moet ons inspireren.”

Binnen val je van de ene verbazing in de andere. Mochten Thijs en Iris rondleidingen geven in hun interieur, die zouden gegarandeerd uitverkocht zijn. Waarom? Omdat het lijkt alsof geld en dure smaak hier van de muren spatten, terwijl de juiste termen veeleer ’tweedehands’, ‘afval’ en ‘gevonden op straat’ zijn.

Spiegels uit de Holiday Inn

Een interieur inrichten waar iedereen jaloers op is? Verder denken dan Ikea maar liefst geen 5000 euro betalen voor een kast? Een handleiding. Om te beginnen: trek een dode klimop uit de grond en zet hem in je gang (zoals op p. 118). “We zagen deze verdorde stam ergens staan en namen hem mee naar huis”, vertelt Iris. “We proberen van alles uit en dat is een van onze grootste trucs.” Er zijn wel meer objecten in hun interieur streetwise. Hun marmeren keukenblad bijvoorbeeld. “Dat stond hier in de buurt klaar voor het grof vuil.” Het brokkelt wat af, maar wat deert dat? Het past perfect op het ruwhouten onderstel en zo bouw je dus een keukeneiland met karakter.

Journalistenkoppel in schrijverswoning: van alle rommelmarkten thuis
© Luc Roymans

De eyecatcher in de zitruimte, een papieren waaier die meteen de aandacht trekt, kostte 2 euro. Wie kringt, die wint. Kringloopwinkels, rommelmarkten en tweedehandswebsites: Thijs en Iris kennen de weg. In de keuken/eethoek staat een grote driehoekige spiegel met een eightiesvibe. “Het zijn verschillende driehoekjes samen die we voor 8 euro in de Kringloopwinkel vonden”, vertelt Iris. Ze stapelden de spiegels op elkaar en ziedaar: een kunstobject. Google vertelde hen achteraf dat de spiegels in kamers van het Holiday Inn-hotel aan Flanders Expo hingen, voor de renovatie. “Met een tweedehands object haal je ook altijd een verhaal in huis. Onze objecten hebben geleefd.” Of hebben de grens met de dood opgezocht: dingen die niemand wilde en klaar waren voor de vuilbak, krijgen hier een ander leven. In het bureau – noem het liever een eclectische werkplek – staat een tafeltje waarmee een begrafenisondernemer lijkkisten vervoerde. “Gekocht op Kapaza”, vertelt Thijs. “Als ‘industriële kar’. Pas later begrepen we de context omdat iemand er nogal emotioneel op reageerde. Je kunt het uittrekken naargelang de grootte van de kist. Het fotootje op internet was banaal, maar kijk naar het mechanisme: dat radarwerk intrigeert.”

Koopjes uit veilinghuizen

“Wij hebben voelsprieten voor stukken die weinig potentieel lijken te hebben. Haal ze uit hun smaakloze of ordinaire context, en ze zien er plots helemaal anders uit. We proberen maar wat, en zorgen dat het er een beetje leuk uitziet. We isoleren dingen uit hun stoffige context, zodat ze iets nieuws kunnen worden.” Antieke meubels, bijvoorbeeld. In hun eclectische werkplek zitten de bureauspullen niet in een typische kast, van dat verschrikkelijk kantoormeubilair. Nee, printer en papier zijn verstopt in een tweedehandse 19de-eeuwse mastodont. “Antieke stukken kunnen magnifiek zijn. En ze kosten nauwelijks geld omdat niemand ze nog wil.”

Het resultaat: een huis vol verhalen waar je ogen te kort komt. Minimalistische vrienden noemen het een museum, wij vergelijken het liever met het atelier van een kunstenaar. Naast de kast doen vier houten blokken dienst als salontafel. “Gevonden op een verlaten bouwwerf. Soms gaan we daar tussen het afval snuisteren.” Ze kruipen net niet over hekken en hun trouvailles gaan in de fietszak.

Toegegeven, in dit interieur staan ook gekendere stukken: een tafel van Zanotta en van Oormerk, een zetel van Gispen, een Maarten van Severenstoel, een lamp van Florian Schulz en een tekening van Pierre Caille. Ook hun keramiekcollectie mag gezien worden (met enkele topnamen zoals Antonio Lampecco en Derek Wilson). Hier en daar staat een opgezet beest. Objecten die niet onder de noemer ‘on a budget’ vallen. “Maar ook daar kopen we niet via de klassieke kanalen. We zoeken op internet, gaan naar stockverkopen of doen veilingen, off- en online.”

Tweedehands werkbank uit een atelier, chaise longue van Pastoe (Maarten Van Severen), opgezette pauw (in bruikleen van een vriend), Replextafel van Oormerk, zelfgemaakte hanglampen met lampenkappen van de rommelmarkt en buizen van Brico. Spiegels uit de kringloopwinkel.
Tweedehands werkbank uit een atelier, chaise longue van Pastoe (Maarten Van Severen), opgezette pauw (in bruikleen van een vriend), Replextafel van Oormerk, zelfgemaakte hanglampen met lampenkappen van de rommelmarkt en buizen van Brico. Spiegels uit de kringloopwinkel.© Luc Roymans

Bij een veilinghuis denkt iedereen aan Sotheby’s en Christie’s en de records die het journaal halen. “Maar er zijn ook een heleboel kleinere huizen waar je koopjes kunt doen, zoals Debaveye in Harelbeke, DVC in Gent of Carlo Bonte in Brugge. Mensen zijn dat een beetje vergeten.”

Het bureau van Mathieu Lehanneur vond Thijs op een stockverkoop van Objekten. “We gaan zelden of nooit naar een designwinkel om een meubelstuk te kopen. En het ergste wat je kunt doen, is in één keer je hele interieur in een winkel gaan kopen. Dan zit er toch geen ziel in? Wij hebben ons interieur in laagjes gebouwd, bijna als een collage.”

Doe de Aladdin

Het zijn bekendere namen maar de objecten zijn geen klassiekers die iedereen kent. En ze hebben altijd een filosofie die in dit huis past, zoals de keukentafel van Oormerk die gemaakt is van oude meubelpoten. Het is de uitzonderlijke en onverwachte mix tussen anonieme en ‘echte’ designstukken die dit interieur zo bijzonder maakt. Je kunt niet inschatten wat duur is en wat niet. Doe de test: in de slaapkamer hangen negen schilderijen, allemaal zonder veel waarde, op ééntje na. (Zoek de litho van Sonia Delaunay, een textielontwerpster en printdesigner, de moeite waard om te ontdekken.) “Je moet durven en geen schrik hebben. Wij nemen soms de meest vreemde objecten mee naar huis, maar ze vinden altijd een plek”, zegt Thijs. “Als je iets mooi vindt, begin dan niet te denken ‘waar zou dit passen’ want dan ben je al verloren.”

Nog een laatste tip: doe de Aladdin. Bijna maandelijks komt Thijs met een tapijt thuis. Dan wordt het zoeken naar een (onbestaande) plek in huis waar nog geen tapijt ligt. “Ik heb een zwak voor tapijten”, zegt Thijs, “Ik word daartoe aangezogen en kan ze moeilijk links laten liggen. Ze geven een ruimte warmte en kleur.” Ooit liepen ze over de Brafa-beurs in Brussel, waar toen een tapijt met tekeningen van Julien Colombier op de grond lag. “Ze gingen dat wegsmijten! Ik heb een deel kunnen redden van de vuilbak, dankzij een goede vriendin die het meenam van Brussel naar Ledeberg.” Een beurstapijt, dat komt met een vuile voet hier en een champagneplek daar. Vandaag ligt het in hun slaapkamer. Hashtag #9050.

(Tekst Veerle Helsen)

In de bureaukamer werd het behangpapier verwijderd en zijn de sporen van oude muurretouches zichtbaar gelaten. Tafel Quaderna van Zanotta, 'boucherouite'-tapijt uit Marokko. Gerecupereerd keukenkastje. vintage bureaustoel van Preben Fabricius. Collectie oude schilderijen met de rug naar de ruimte gezet, als in een schilderatelier. De biljartlampen komen van de rommelmarkt.
In de bureaukamer werd het behangpapier verwijderd en zijn de sporen van oude muurretouches zichtbaar gelaten. Tafel Quaderna van Zanotta, ‘boucherouite’-tapijt uit Marokko. Gerecupereerd keukenkastje. vintage bureaustoel van Preben Fabricius. Collectie oude schilderijen met de rug naar de ruimte gezet, als in een schilderatelier. De biljartlampen komen van de rommelmarkt. © Luc Roymans
Journalistenkoppel in schrijverswoning: van alle rommelmarkten thuis
© Luc Roymans
Een collage van portretten (vintage foto's, tekeningen, schilderijen), opgehangen aan een stuk recuperatiehout. Sixtiesslaapbank van Gijs van der Sluis voor Gispen, voor een prikje gevonden op Kapaza. Bijzettafeltje uit de kringloopwinkel, de kandelaar is van Jens Fager voor Muuto.
Een collage van portretten (vintage foto’s, tekeningen, schilderijen), opgehangen aan een stuk recuperatiehout. Sixtiesslaapbank van Gijs van der Sluis voor Gispen, voor een prikje gevonden op Kapaza. Bijzettafeltje uit de kringloopwinkel, de kandelaar is van Jens Fager voor Muuto.© Luc Roymans
Bureautafel van Objekten (Mathieu Lehanneur), pasteltekening van Pierre Caille, vintage oranje Brionvega-radio (rommelmarktvondst), oude schoenleesten. Tapijt van Julien Colombier. De stoel vond Iris jaren geleden op straat, het oranje kussen maakte ze zelf. De kamer is geschilderd in koningsblauw van paon-Lin.
Bureautafel van Objekten (Mathieu Lehanneur), pasteltekening van Pierre Caille, vintage oranje Brionvega-radio (rommelmarktvondst), oude schoenleesten. Tapijt van Julien Colombier. De stoel vond Iris jaren geleden op straat, het oranje kussen maakte ze zelf. De kamer is geschilderd in koningsblauw van paon-Lin.© Luc Roymans

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content