De beste gesprekken voer je in een goedkope plastic tuinstoel

Een beknopte geschiedenis van het meest gebruikte meubelstuk ter wereld dat iedereen lelijk vindt.

Bij de zoektocht naar geschikt tuinmeubilair durft een mens al eens in clichés te vervallen. We waren er vrij snel uit, mijn lief en ik, dat we voor de groene tuinset van Dat Ene Deense Label zouden gaan dat in vrijwel elke interieurwinkel trots geëtaleerd staat. Dat je een flinke duit kwijt bent aan tuinmeubilair was een van die levenslessen die ik graag had meegekregen in de middelbare school, naast hoe belastingbrieven in te vullen (leve mijn boekhouder) en wanneer je best een kamerplant verpot.

Nochtans had het helemaal anders kunnen lopen als ik gewoon even geluisterd zou hebben naar het wijze wereldwijde web. Elk jaar duikt immers dezelfde meme weer op wanneer de zomer nadert (je kan er het zomeruur bijna op gelijkzetten), vergezeld van een onverhuld vleugje nostalgie: late night talks in these hit different. Op de foto: de goedkope, witte plastic tuinstoel waarvan het wiskundig gezien onmogelijk is dat je er nog nooit op hebt gezeten. Als we het internet mogen geloven, zou je er, niet zelden aan een kampvuur, de beste gesprekken van je leven voeren. De meme komt om de zoveel tijd weer boven water en levert steeds honderden tot duizenden likes op. Gezien zijn populariteit lijkt het alsof elke psycholoog beter in zo’n set zou investeren.

Vijftigste verjaardag

Gespreksstof leverde de stoel alleszins al genoeg op doorheen de jaren. Er bestaan boeken, YouTube-video’s en sinds vorig jaar zelfs een heuse documentaire over de Monobloc. Want ook al is zijn geestelijke vader onbekend, het kind heeft een naam. Er zijn allerhande theorieën over hoe de stoel tot leven kwam. Het enige waar kenners het eens over zijn, is hun onenigheid.

Er wordt verwezen naar een designer genaamd D.C. Simpson, die in 1946 de eerste aanzet gegeven zou hebben met een ontwerp, vaak worden ook de plastic stoelen van Verner Panton, Joe Colombo of Pierre Paulin genoemd als verre verwanten, maar toch wordt vooral de Fauteuil 300 van de Franse ontwerper Henry Massonnet gezien als archetype van de plastic stoel zoals we hem vandaag kennen. Hij lanceerde zijn design in 1972, waardoor je zou kunnen stellen dat de Monobloc dit jaar zijn vijftigste verjaardag viert. Dat dit vrijwel in alle stilte gebeurt, zegt heel veel over hoe er in de designwereld naar de Monobloc wordt gekeken.

Hoewel hij wereldwijd enorm populair werd door zijn goedkope productieprijs, in zijn geheel vervaardigd uit één stuk kunststof, zijn weerbestendigheid en het feit dat je ze kan stapelen, zal de gemiddelde designexpert zich toch niet bijzonder positief uitlaten over dit stukje anonieme designgeschiedenis. Dat de stoel zo goedkoop gemaakt kan worden (slechts drie dollar per stuk), lijkt voor velen in te druisen tegen hun zin voor kwaliteit en duurzaamheid. Wanneer een van de poten bijvoorbeeld sneuvelt, is meteen de hele stoel rijp voor het containerpark. De Amerikaan Ethan Zuckerman wierp dan weer het argument op dat het design zijn waarde verloor doordat het net wereldwijd gebruikt wordt. Wat zegt het dan nog over zijn gebruiker? Dat hij evenzeer inwisselbaar en contextloos is?

Ban in Brussel

Het meest gebruikte argument is echter dat men de stoel simpelweg niet mooi vindt. De stad Basel bande de Monobloc zelfs gedurende negen jaar om het beeld van de stad niet te verstoren. Van een harde aanpak gesproken. Pas sinds 2017 is het er wettelijk opnieuw toegelaten om de plastic stoel in het straatbeeld te plaatsen. In de Duitse buurstad Weil Am Rhein zou er in datzelfde jaar meteen ook een expo in het Vitra Design Museum op poten worden gezet over de Monobloc. Dat het museum een exemplaar in zijn collectie opnam, toonde aan dat het belang van de stoel in de designgeschiedenis niet te ontkennen valt.

Hoe komt het dan dat vooral mensen op het internet de verguisde stoel zo blijven verdedigen? Misschien kunnen we het vooral wijten aan een zeker gevoel van nostalgie. Wie heeft er immers niet als kind de stoelen op elkaar gestapeld tot een troon van waaruit de wereld aan je voeten lag? En wie beleefde er nog nooit een leuke zomerse avond vanuit het plastic tuinmeubilair, in iemands achtertuin of op een terras tijdens een reis? Wanneer ik in mijn geheugen graaf naar de belangrijkste gesprekken uit mijn leven, besef ik plots dat de voorbode van mijn coming out op een Monobloc gebeurde. Het was de eerste keer dat ik onder woorden zou brengen dat ik niet helemaal goed in mijn vel zat.

Wil je dan ook nog snel een nieuwe tuinset kopen om de vakantie mee in te gaan, maar is Dat Ene Deense Label je te duur? Zie de Monobloc dan niet meteen over het hoofd als je een memorabele zomer wilt beleven. De beste gesprekken voer je naar verluidt in een goedkope plastic tuinstoel.