Totaalrenovatie in de natuur: binnenkijken in een cottage aan het Zwin
Tijdens de week leven Nina Rouwens, haar zus en ouders in verschillende uithoeken van Antwerpen, maar in het weekend komen ze allemaal samen in de rand van Knokke-Heist, waar ze buren zijn. Zonder continu op elkaars lip te zitten weliswaar. Daar zorgde architect Sam Peeters voor.
“Zolang ik me kan herinneren brengen we de weekends door in Knokke-Heist”, vertelt Nina Rouwens (28). Dat de social-mediamanager van het Belgische knitwearlabel I love Mr Mittens van Antwerpen is, kan ze door haar accent niet verstoppen. Dat ze zwanger is van haar eerste kindje ook niet. Ze straalt.
Haar ouders hadden in haar kindertijd een appartement aan zee, maar vijftien jaar geleden trokken ze naar een cottage aan de rand van de badstad. In het Zwingebied, richting Retranchement, waar het rustiger toeven is. “Na een hele week in het drukke Antwerpen, waar alles tussen vier muren verloopt en heel wat verplichtingen zijn, kom ik hier tot rust. We kunnen hier continu buiten zijn, midden in de natuur, en uren wandelen.”
Een paar jaar geleden kwam het huis van de buurman, die hier al zestig jaar alleen woonde, vrij. In al die tijd had hij niets aan zijn interieur veranderd, maar hij bouwde bij en bricoleerde erop los. Piepkleine kamers, een aaneenschakeling van koterijen die het zicht op het omringende natuurgebied belemmerden, een verwilderde tuin en daarin een stuk of zes volières waren het gevolg. “Toen ik hier voor het eerst kwam, voelde het aan als onbewoonbaar”, herinnert Nina zich.
VAKANTIEGEVOEL
Om dat beklemmende gevoel weg te nemen, nam Nina meteen interieurarchitect Sam Peeters onder de arm, medevennoot van Contekst in Antwerpen. Of kortweg mijnheer Pilar, van het mooie boetiekhotel dat hij renoveerde aan de Leopold de Waelplaats. Hij maakte er een totaalrenovatie van. Ook al lijkt het huis er van buitenaf altijd zo te hebben uitgezien, toch is enkel de helft van de buitenmuren nog origineel. “Typisch in het Zwingebied zijn ze wel, die met witte kalei bestreken bakstenen huisjes met rode pannendaken. Maar we wilden die twee kenmerken toch subtiel herinterpreteren”, legt Sam uit. “Overal zie je dat de bakstenen horizontaal gemetseld zijn. Omdat we het volume van Nina’s huis wilden verhogen, besloten we de bakstenen van de nieuwbouw een kwartslag te draaien en verticaal te metselen. Zo bewaarden we het gevoel van het oude huis nog, zonder voor de nieuwbouw alles klakkeloos over te nemen van de buurt”, gaat hij verder. Trouw blijven aan de lokale bouwstijl, maar niet ten koste van de eigenheid van de bewoners, zo heet dat. Hij doopte zijn interieurarchitectenbureau niet voor niks Contekst.
Het interieur maakt ook deel uit van dat totaalplaatje. Dat werd van bij de ruwbouw uitgedacht in plaats van achteraf, zoals vaak het geval is. Het vakantiegevoel waar de zussen naar hunkerden hebben ze in beide huizen gecreëerd. Dat zie je aan het kleurgebruik, maar ook aan het betegelde werkblad in de keuken. “Dat doet ons denken aan vakanties in het Zuiden, waar tegels in de keuken wel vaker op die manier worden gebruikt.” Ook de badkamers voelen zuiders aan door hun ontwerp. In de slaapkamers vormen ze een op zichzelf staand betegeld blok waar je in loopt en waar alles in verwerkt is, zoals op hotel.
Tegels en baksteenstrips, ze duiken regelmatig op in de projecten van Contekst. Merken we daar een signatuur op? “Ik vind ze interessant omwille van de patronen die je ermee kunt creëren”, bevestigt Sam Peeters. “Je kunt tekeningen vormen met de schakeringen, je kunt spelen met de legrichting, er is een waaier aan kleuren. De mogelijkheden zijn eindeloos, waardoor je jezelf niet hoeft te herhalen.” Want het moet niet allemaal standaard zijn voor de architect. “Op dat vlak kijk ik op naar de Amerikaanse beeldhouwer Alexander Calder (bekend voor zijn abstracte mobiles, red.). Hij duldde geen enkel gestandaardiseerd object in zijn woning. Zelfs zijn broodrooster maakte hij zelf. Die gedrevenheid om alternatieven te onderzoeken is iets wat ik ook heb. Zelfs nog in volle werf.”
AFSPRAAK AAN DE HAARD
Zussen kunnen weleens ruziën over materiële kwesties, ik spreek uit ervaring. Hoe bepaalden ze wie welk huis zou inpalmen? “Het was allemaal heel simpel”, lacht Nina. Zus Eva, die keramiste is, reisde in die tijd de wereld rond, was single en kinderloos en hechtte minder belang aan een vaste stek in Knokke-Heist waar ze vrienden kon uitnodigen. In tegenstelling tot Nina, haar tegenpool. “Intussen zijn er kinderen en partners bij gekomen. De deuren staan daarom altijd open en er gaat geen avond voorbij waarop we niet even samen zijn op het terras, bij de haard. We zijn heel close.”
Toch zorgde Sam voor genoeg privacy. Door de oriëntatie van de ramen, maar ook van de terrassen en de bijbehorende claustra’s. Stel dat Nina en haar zus tegelijk op hun terras zitten, dan kunnen ze beiden van het uitzicht op het nabije bos genieten, zonder elkaar te zien. De oriëntatie van de vensters zorgt ervoor dat er zo weinig mogelijk inkijk is. Het tuinhuisje bij het bos waar zus Eva verblijft, kreeg een blinde gevel, waardoor Nina’s uitzicht rustig en eenvoudig blijft en niets haar afleidt van het omringende natuurgebied. Zonder continu op elkaars lip te moeten zitten, behouden ze naast een diepe zusterliefde ook de beste burenvriendschap.
ID Sam Peeters (39)
Interieurarchitect bij Contekst, het architectenbureau uit Antwerpen dat hij samen met Toon Martens runt.
Ze startten tien jaar geleden en hebben vandaag 8 medewerkers.
Van in het begin besloten ze om zich niet te specialiseren in een bepaalde niche. Hun projecten variëren van residentiële verbouwingen, horeca tot kantoren en productdesign. Het bekendste is wellicht Hotel Pilar, een boetiekhotel in Antwerpen dat 17 kamers en suites telt, een bar, een interieurshop en een vergaderruimte. De plak wordt er gezwaaid door Sams man, Christophe Ysewyn.
Hun naam zegt het zelf, de context en inplanting van hun projecten zijn van tel. “We zoeken naar aansluiting, maar dan zonder de eigenheid van de bewoners te moeten opgeven.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier