Aftellen tot de lunch: dit zijn de vijf mooiste bedrijfskantines

Bestaat er iets treurigers dan een lauwe prak op een dienblad in een kille cafetaria tijdens dat ene uurtje ontspanning op het werk? Dat niet elk bedrijfsrestaurant zielloos of oubollig hoeft te zijn, bewijzen deze vijf knappe kantines.

Mauro Brigham, designer bij NCBHAM: ‘Het Zenithgebouw ligt in het noorden van Brussel – ook wel de Manhattanwijk genoemd wegens zijn torenhoge gebouwen. De eigenaar van het gebouw wachtte met in het restaurant te investeren tot hij voldoende bedrijven had gevonden die kantoren wilden huren. Na twee jaar realiseerde hij zich echter dat het gebouw niet gevuld raakte omdat mensen te ver moesten lopen voor lunch. Toen schakelde hij ons in om de gigantische lege ruimte onder handen te nemen.

Een van de belangrijkste vragen die we onszelf moesten stellen was hoe we een plek waar mensen elke dag lunchen interessant konden houden. We wilden verschillende ervaringen creëren in de ruimte, zodat het niet zou aanvoelen alsof je telkens weer in hetzelfde restaurant zit te eten. We voorzagen daarom verschillende zithoeken en speelden met de aanwezige hoogtes. Zo zijn er zones waar je kunt eten naast elf meter hoge ramen, waardoor je buiten lijkt te zitten, maar net zo goed plekken waar we een meer afgeschermd en intiem gevoel creëerden door op maat gemaakte lampen die boven de tafels hangen. Omdat we naast het restaurant ook de keuken ontwierpen, konden we die laatste zo klein mogelijk houden om extra veel ruimte aan het eetgedeelte te wijden.

De kantoortoren geeft uit op een urban omgeving met streetart en grenst aan een park. Gezien de hoogte van het restaurant leek het ons een logische zet om de tuin uit te breiden tot in de kantine en een boom te integreren in de zaal. Daarrond maakten we een zitzone zodat je echt onder de boom kunt zitten alsof je in het park zou lunchen of werken. Het hout dat we voor de bank gebruikten werd gerecycleerd van oude treinsporen. Deze ruimte is een mooi voorbeeld van hoe onze werkomgeving is veranderd de laatste jaren: je hoeft niet achter een bureau te zitten om kwalitatief te werken.’

zenith-building.com, ncbham.be

Sam Peeters van ontwerpbureau Contekst: ‘Het was de bedoeling dat de kantine niet alleen tijdens de middag gebruikt zou worden. Vaak is de cafetaria een plek die onderbenut wordt, een dode ruimte voor en na de lunch, en dat wilden we met ons ontwerp absoluut vermijden. We installeerden daarom een grote schuifdeur die de kantine zou afsluiten van de rest van het kantoor en waarop geschreven kon worden, zodat ze meteen ook kon dienen als extra vergaderruimte. Door voor tafels op wielen te kiezen, is het heel gemakkelijk om de plek te herschikken en is de kantine niet langer een tweederangsruimte.

Onze initiële pitch sloot heel nauw aan op de vraag van In The Pocket. Ze vroegen een duurzaam ontwerp dat rekening hield met de groei van het bedrijf en een eventuele verhuizing in de toekomst. Daarom hebben we zwarte sokkels ontworpen doorheen heel het kantoor waaraan verschillende elementen opgehangen kunnen worden. Op die manier zouden ze onder meer de blauwe keuken volledig kunnen meenemen naar een nieuw pand, als verschillende puzzelstukken die later weer in elkaar geplaatst kunnen worden. Zo kun je werken met een volwaardige keuken die nadien een tweede leven krijgt.

Het ontwerp moest aan de ene kant volwassenheid uitstralen, maar mocht zeker niet te corporate worden. Door te werken met kleur en materialen als blank staal, brachten we een zekere eigenheid in de ruimte. In de muur slepen we heel ruw de leidingen voor de verlichting als eyecatcher. Dat alles combineerden we met een humoristisch accent: boven de keuken spanden we een hangnet waar je naartoe kunt met een trapladder. Het is een soort focusplek waar de werknemers zich kunnen terugtrekken, met een mooi zicht over het dak en een stukje van Leuven. Het is een leuk extra element dat aanzet tot gespreksstof – zonder een gimmick te worden.’

inthepocket.com, contekst.be

Mieke Warmoes van human resources: ‘Door de sterke groei van het bedrijf werd ons oorspronkelijke kleine keukentje al snel te klein, waardoor mensen van de verschillende departementen vaak in shifts gingen eten. We merkten dat dat de samenwerking niet ten goede kwam en dat de werknemers hierdoor onderling minder connectie maakten. Als je je collega’s niet persoonlijk kent, worden mensen al snel herleid tot ‘die van de boekhouding’. Een nieuwe, losstaande cafetaria moest de banden tussen de collega’s opnieuw bevorderen.

The Barn is meer dan een kantine: het is een coworking space en multifunctionele ruimte waar we salades, brood en soep voorzien voor het personeel. Onze werknemers kunnen de volledige ruimte benutten in functie van hun behoefte op dat moment. We vergelijken het graag met studenten die de bibliotheek opzoeken om te kunnen studeren. Er staat onder meer een pingpongtafel die gretig gebruikt wordt, er speelt zachte jazzmuziek op de achtergrond… We merken nu dat er meer gemixt wordt en mensen sneller met elkaar praten.

CEO Stefaan Bettens wilde in The Barn een gezellige Oostenrijkse chaletsfeer opwekken en schakelde architectenbureau Goedefroo+Goedefroo in omdat ze meesters zijn in het combineren van hout en beton. Een haardvuur kon niet ontbreken in het ontwerp, net als een humoristische knipoog hier en daar. Zo is er een tafel in de vorm van vliegtuigvleugels, een verwijzing naar Red Bull als een van onze belangrijkste producten. We wilden ook een onmiddellijke link met de sector waarin we werken en installeerden een echte horecabar, ontwikkeld door Creneau, een specialist in het design van hotels en restaurants. Hier geven we regelmatig opleidingen aan onze werknemers, zoals cocktails maken met de merken die we verdelen. Van de bar werd ondertussen al gretig gebruikgemaakt: vroeger hadden we één personeelsfeest per jaar, nu zijn dat er vier.’ (lacht)

jetimport.be, goedefroo-architecten.be

Chef Julien Limbach: ‘Het eerste wat ik ’s ochtends doe, is de grote schuiframen opengooien die het restaurant scheiden van de tuin. Vervolgens zet ik een muziekje op en start ik de voorbereidingen. Ik geloof dat ik als chef een van de mooiste jobs van Antwerpen heb.

Als bedrijfsrestaurant voorzien we elke middag lunch voor onze werknemers en een honderdtal externe klanten. Mijn dag begint om zes uur, wanneer ik naar de groothandel ga en bij de groente-, vis- en vleesboer dagverse ingrediënten haal. Van de klassieke Vlaamse keuken tot verse pizza’s: elke dag koken we in een ander thema, wat het ook leuk houdt voor het personeel. Eén keer hebben we zelfs ketokeuken gebracht.

We zorgen dat we ons personeel verwennen, zodat je na de lunch nog een extra inspanning kunt verwachten. Ook de filosofie van de keuken is meegeëvolueerd met het bedrijf: als je je klanten een aangename maaltijd kunt serveren, voelen zij zich meer op hun gemak en stimuleert dat de verkoop. Een tijd geleden werd er bij de klanten van Fashion Club 70 een enquête gehouden over de werking van het bedrijf: het restaurant stak er met kop en schouders bovenuit. (glundert)

Vijf jaar geleden werd de lounge naast het restaurant onder handen genomen door Devos Interieur. De ruimte dient eerder als ontvangstruimte of coffee corner, waar nog een drankje genuttigd kan worden, en is tevens de ideale plek voor informele besprekingen. Het restaurant zelf baadt in een industriële sfeer, heel open en modern, als een soort pakhuis. We krijgen nog steeds complimenten over de indeling: niet mis voor een project van bijna twintig jaar oud. Dat wil zeggen dat architect Jo Peeters best vooruitstrevend was bij het ontwerpen van het restaurant.’

fashionclub70. be, devos-interieur.be, jopeeters.be

Tom Mares, designer bij PJ Mares: ‘We wilden met ons ontwerp ver wegblijven van de clichékantine. Denk een grote, witte zaal met al even witte tafels en plantenbakken als afscheiding – een mislukte poging om het reftergevoel weg te krijgen – en een verschrikkelijk lawaai dat door de ruimte klettert. We hebben daarom erg gelet op het akoestische gegeven van de kantine. We schilderden bovendien de muren grijs, wat meteen een veel intiemer gevoel geeft. Het is de bedoeling dat je je in een intieme, chique bar waant in plaats van in een bedrijfskantine.

Wat betreft het design hebben we carte blanche gekregen. De ruimte was er natuurlijk, maar verder waren er geen elementen waarmee we rekening moesten houden. We wilden de kantine geraffineerd doen ogen zonder dat het er te blingbling zou uitzien, vandaar het betonnen plafond, het gebruik van notelaar en degradé-spiegels. Onze eigen Nomax-keukens zijn daarbij een soort meubel dat functioneert als keuken, maar in de eerste plaats echt deel uitmaakt van het interieur. We hoefden geen volledig geëquipeerde keuken te voorzien, alleen twee microgolfovens, een koelkast en een vaatwasmachine. Een kookplaat was niet nodig, want elke middag komt er een cateraar met vers, lekker eten waarvoor iedereen kan aanschuiven. Het voordeel is dat je daardoor niet met een dampkap zit, die meestal toch een weinig elegante uitstraling heeft.

Naast een ruimte voor het personeel is de keuken ook een showcase voor nieuwe klanten. ABS gebruikt het als visueel visitekaartje om te tonen wie ze zijn en wat ze doen. Voor de werknemers doet het dan weer veel voor de werkkwaliteit. Soms gebeurt het dat men na een lange werkdag niet meteen naar huis gaat, maar nog even blijft plakken om met de collega’s iets te drinken. Zo schep je een band tussen het personeel die ongetwijfeld de efficiëntie ten goede komt.

absbouwteam.be, pjmares.com