Zesmaal Italiaanse rode

Bordeauxwijn zit in een hachelijke situatie. Wat met het edel vocht uit Italië? We proeven zes wijnen.

Saint-Emilion wordt opnieuw geklasseerd. Het is de enige AOC waarvan de klassering om de tien jaar herzien wordt. De klassering van 2006 werd echter in 2008 nietig verklaard, op last van ontevreden eigenaars die uit de boot waren gevallen. Van de appellatie hebben 72 chateaus de status van cru classé (880 ha of 16% van de totale oppervlakte van Saint-Emilion). Volgens de nieuwe regeling moet nu een integraal Parijse commissie van het INAO (Institut National des Appellations d’Origine) de beoordeling uitvoeren, om heibel te vermijden.

Het gaat goed én slecht in Bordeaux. De uitvoer van grote bordeaux is in de voorbije twaalf maanden met 10% gestegen tot 1,68 miljoen hectoliter (ter waarde van 1,39 miljard euro of een stijging met 7%). Die groei is bijna helemaal te danken aan Aziatische landen. De gemiddelde prijs per liter bedraagt 8,27 euro.

Ondertussen is het bij de kleine wijnboeren in Bordeaux nog altijd miserie. Hun bulkwijn wordt vaak verhandeld tegen de helft van de kostprijs (0,7 euro/l voor een productiekost van 1,5 euro). De woede richt zich ook tegen het CIVB (Comité Interprofessionnel des Vins de Bordeaux), dat alle actoren, van productie tot handel, vertegenwoordigt, maar dat ervan verdacht wordt in de kaart van de groothandel te spelen. De individuele wijnboeren zijn verplicht aan het CIVB een bijdrage te betalen van 4 à 10 euro per hectoliter. Dat voert tot grote ergernis: er werden zelfs actiecomités opgericht om het CIVB voor de rechtbank te dagen. Het comité voert wel een audit uit bij de 57 appellations die Bordeaux rijk is, jaagt op vervalsingen (een honderdtal in 2010) en voert scherpe kwaliteitscontroles uit, vooral bij handelaars en boeren die deze veel te lage prijzen aanhouden.

Ook Italië deelt in de klappen. In de grote appellations, zoals Chianti, Brunello en Vino Nobile, zou ongeveer een jaarproductie onverkocht blijven. Maar de consortia houden, officieel althans, de hoge prijzen aan (bv. 30 euro voor een fles barolo, terwijl hij hier in de Aldi lag voor 8 euro!). Het grote prijsverschil bij de twee Nobile’s die we vandaag proeven, wijst op een onstabiele markt.

De selectie

Chianti 2009, Da Vinci
Goede, verse kleur met frisse nuance. Fijne neus maar zonder diepte. Smakelijke, mooi gebonden, eenvoudige wijn.
Delhaize: 6.99 euro.

Vino Nobile de Montepulciano 2007, Loggia delle Sassaie
Goede kleurconcentratie met een nuance van vers. Brede multicépage-neus met iets onderbouw. Vrij evenwichtig van smaak met structuurtannines. Streng accent.
Colruyt: 4,99 euro.

Chianti 2009, Piccini
Open kleur met evolutietoets. Neus van fijn oud hout maar zonder diepte. Korte smaak. Tafelwijnkwaliteit.
Carrefour: 4,79 euro.

Piemonte Barbera 2008, Villa Ilaria
Goede, verse kleur met frisse nuance. Neus met rijpe kers en kruidig maar zonder diepte. Schrale smaak met dominant zuur accent. Geen tafelkwaliteiten.
Colruyt: 3,99 euro.

Vino Nobile de Montepulciano 2007, Piccini
Goede kleurconcentratie met wat evolutie. Neus eerder breed dan diep. Evenwichtige smaak met gebonden structuur. Voor bij geroosterd vlees.
Carrefour: 10,49 euro.

IGT Toscana, Villa Antinori 2006
Goede kleur met zacht rood en wat spanning van de houtlagering. Ook in de neus fijn hout en wat rijpheid in de diepte. Smakelijke, gevulde wijn met wat lengte. Voor bij geroosterd vlees.
Delhaize: 14,90 euro.

Herwig Van Hove