Wijn van de week: witte bourgogne

Wijn van chardonnaydruif heeft vele gedaanten. Herwig van Hove bespreekt en proeft chardonnay en alligoté.

Wijn van chardonnaydruif heeft vele gedaanten. In de Bourgogne alleen al, zijn moederland, gaat hij van ondrinkbaar schraal en zuur in het noorden, over fris en puntig iets meer zuidwaarts in Chablis (waarbij de stevige alcohol wat compenserend werkt), tot de grote witte wijnen (Corton, Meursault, Montrachet) nog zuidelijker. Zakt men nog wat verder, tot in de buurt van Mâcon, dan krijgen de chardonnaywijnen een zekere gronderigheid.

Al deze types vindt men ook terug in de Nieuwe Wereld, naargelang van de ligging van de wijngaarden en de opties voor rijpheid van de wijnmaker. Hooggelegen wijngaarden geven chablisachtige wijnen, te rijpe druiven genereren een soort getemde ranzigheid van te ver geëvolueerde boter.

De Fransen hebben het nogal snel over ‘de grootste wijnen ter wereld’ als het over producten van eigen bodem gaat: Yquem is de grootste zoete, de premiers van Bordeaux vormen de grootste rode, witte bourgognes zijn de grootste witte droge wijnen. Om een beetje van het excellente imago van bourgogne en bordeaux mee te pikken, zijn chardonnay en cabernet zowat in alle wijnlanden ter wereld aangeplant.

Een grote wijn is een wijn die past bij grote gerechten. Maar dan moet er op het bord ook een soort eenheid zijn: het gerecht moet een identiteit of persoonlijkheid hebben. Die eigenschap treft men vooral bij traditionele klassiekers zoals geroosterde tarbot of een stuk hagelblanke gepocheerde kabeljauw op een heuveltje van fijne aardappelpuree.

In de recentste gastronomische ontwikkeling, die wat verkeerdelijk ‘moleculair’ genoemd wordt, wordt die smaakeenheid echter vaak opgeofferd aan de veelheid in de primaire samenstelling of aan het gebrek aan rijpingstijd, waarvan nochtans smaakversmelting moet komen. Bij een eenvoudige juxtapositie of smakenwaaier op het bord, kan geen grote wijn passen. Bij de eenvoudige wijnen die we vandaag proeven, moeten we deze problemen echter niet verwachten.

In de selectie zit ook wat aligoté. Aligoté wordt overal beschreven als een ‘eenvoudige’ druivensoort uit Bourgogne, die in het beste geval frisse, lichtzure, jong te drinken wijntjes oplevert. Hij wordt beschouwd als een tweede optie: regelmatiger dan chardonnay, dat wel, maar met een hogere zuurgraad, en tevreden met minder gunstig georiënteerde en minder goed gelegen percelen.

In elk geval mogen we van chardonnay, ook de kleine aligoté, verwachten dat hij een zekere stevigheid voert die hem aan tafel kan doen functioneren.

De selectie

Bourgogne Aligoté 2008, La Chance au Roy
Bleke, lichtgele kleur en een frisse, presente neus zonder diepte en niet specifiek voor de soort: hij ruikt niet naar aligoté. De smaak is gevuld met finale accenten op zuurheid. Kan passen bij wit vlees en bij visgerechten.
Delhaize: 6,29 euro.

Bourgogne Aligoté 2008, Jouterie-Sallambert
Erg bleke kleur en een frisse, dun-puntige neus die alleen bij opschudden wat verbreedt. Gezonde, flink droge, eenvoudige, korte wijn. Nauwelijks gastronomische mogelijkheden.
GB/Carrefour: 5,99 euro.

Bourgogne Blanc 2008, La Chance au Roy
Bleke, lichtgele kleur. Uiterst dunne, haast afwezige neus die niet aan chardonnay doet denken. Smaak zonder vulling en met een simpel zuur accent. Geen gastronomische mogelijkheden.
Delhaize: 5,94 euro.

Bourgogne 2006, Chausseron
Volgele kleur en een florale neus met wat zwaarte na opschudden. Smaak van goede, eenvoudige chardonnay, met zelfs wat lengte. Kan al bij visgerechten in saus.
GB/Carrefour: 6,29 euro.

Bourgogne 2008, Les Cailloux, Albert Bichot
Volgele nuance in de kleur en een zachtaardige, presente neus. Ook de smaak is eenvoudig en zeker niet te zuur. Kan bij lichte voorgerechten.
Colruyt: 5,49 euro.

Viré-Clessé 2008, Cave de Viré
Volgele kleur. Neus van rijp met iets diepte na opschudden. Smaak met vulling en lengte. Goede wijn. Moet passen bij kip en vis uit de oven.
Colruyt: 7,40 euro.

Herwig Van Hove