Vriendelijke groenten: The Green Kitchen maakt gezond gezellig

De Zweed David Frenkiel en de Deense Luise Vindahl ontmoetten elkaar in Rome. Hij was een junkfood etende vegetariër, zij een carnivoor met een voorkeur voor de gezonde keuken. Ze verdienen hun vegetarische boterham met een blog, apps en kookboeken die ons bord as green as it gets willen maken.

Eerst was er de prijswinnende foodblog Green Kitchen Stories, vervolgens lanceerden jullie twee succesvolle kook-apps en nu is het vierde kookboek er. Wat maakt jullie recepten zo succesvol?

David Frenkiel: ‘Misschien onze positieve benadering: we vertellen waarom groenten goed zijn in plaats van op te sommen wat slecht voor je is. We zeggen bijvoorbeeld niet dat je geen vlees mag eten, maar proberen groenten en recepten op een mooie en aantrekkelijke manier te presenteren. Ik wil dat ook niet-vegetariërs naar de foto’s kijken en denken: dat wil ik eten vanavond. We willen met de foto’s mensen verleiden om de recepten uit te proberen.’

Wie volgt jullie?

‘Voor Instagram bestond, was het veel moeilijker om na te gaan of mensen de recepten überhaupt maakten, welke populair waren en wat het resultaat was. Nu taggen ze ons en zo kan je zien wie wat uitprobeert. Soms maken ze werkelijk elk recept uit het boek klaar en word je veel getagd, zo leer je wie die mensen zijn. We krijgen ook vaak mails van vrouwen die een eetstoornis hadden en door onze recepten getriggerd werden om weer te beginnen eten en normaal te leven. Zoiets maakt je nederig. Daarnaast worden we gevolgd door families met kinderen. We begonnen een achttal jaar geleden met onze blog, ongeveer tegelijk met de geboorte van onze dochter, daarna kwamen de kookboeken én twee zoons. Ik denk dat onze volgers dezelfde weg hebben afgelegd als wij: ze hebben ook kinderen gekregen, ze zijn samen met ons geëvolueerd.’

Waarom moest dat vierde kookboek er komen?

‘We zijn veranderd sinds het laatste boek. We leerden vooral efficiënter te koken. Je hoeft niet alle ingrediënten uit het recept in huis te hebben. In dit boek vertellen we echt: ‘Heb je dit niet in huis, gebruik dan dit’, ‘Ben je veganistisch, dan is er deze optie’, ‘Eet je glutenvrij, probeer dan dat’. Of we vermelden dat je een dubbele portie kan maken van sommige bereidingen die je later in een ander recept kan gebruiken. We hebben het erg doenbaar gemaakt voor mensen die het niet gewend zijn vegetarisch te koken en weinig tijd hebben.’

Wat eten jullie buitenshuis?

‘We zijn niet moeilijk. Het is oké om soms gewoon ongezond te eten. Dat is een van de dingen die we proberen te vertellen. Balans is belangrijk en dat betekent ook af en toe minder gezond eten. Toen onze kinderen geboren werden, besloten we dat ze hetzelfde zouden eten als wij. Omdat Luise ook vis eet, kunnen onze kinderen dat ook, maar ze eten het eigenlijk bijna nooit. Ze vragen ook niet om iets anders, maar dat komt nog wel, als ze oud genoeg zijn.’

Doen ze dan nooit moeilijk over eten?

‘Ook hen willen we een positief verhaal vertellen. We zeggen waarom spinazie goed voor ze is en proberen hen te motiveren. Elke dag houden we na het eten een worstelwedstrijd en dan zeg ik: ‘Hm, ik had vandaag meer groenten op dan jij, ik denk dat ik de match ga winnen.’ In plaats van hen dingen te verbieden, zeggen we wat goed voor ze is. Ze kennen het verschil tussen hoe we thuis koken, het eten op school en bij opa, die meer snoep koopt dan je op kunt. Kinderen begrijpen die verschillen en limieten, je kan erg open met ze zijn over waarom je niet elke dag cola moet drinken. Ze accepteren dat, zonder dat we het hen moeten verbieden. Het is dus oké om limonade te drinken bij een vriendje, maar als de vriendjes naar ons komen, eten ze op onze manier.’

En hoe vlot dat?

‘Dat is natuurlijk een andere zaak. Het is echt opvallend hoe slecht kinderen zijn in het eten van groenten. Onze kinderen krijgen kikkererwten bij elke maaltijd. Bij sommige van hun vriendjes is dat echter ondenkbaar. We leren nog steeds bij als ouders en weten natuurlijk niet hoe het over 10 à 15 jaar zal gaan, maar ik hoop dat we hen een dienst bewijzen en dat zij op hun beurt hun vrienden kunnen beïnvloeden. We hebben niet alle antwoorden, maar we proberen koken zo gezond en toegankelijk mogelijk te maken.’