Vissen met zware sleepnetten is even vervuilend als luchtvaart

De uitstoot uit boomkorvisserij, waarbij zware netten over de bodem gesleept worden, is ongeveer even groot als die van een vliegtuig in de atmosfeer, stelt een studie in Nature. Een klein deeltje van de oceaan beschermen kan de uitstoot sterk verminderen.

Amper zeven procent van de oceanen is momenteel beschermd gebied of voorgesteld als beschermd gebied. Minder dan 3 procent wordt volledig of sterk beschermd tegen visserij, oliewinning en andere praktijken die destructieve impact kunnen hebben op de habitat.

De studie onderzocht de gevolgen als dat gebied zou worden uitgebreid naar minstens dertig procent, een doel waarop wordt aangedrongen bij regeringen die later dit jaar nieuwe klimaatdoelen moeten vaststellen om schade te stoppen en herstellen die door de mensheid is aangericht.

Samenwerken is nodig

Hoofdauteur Enric Sala van de National Geographic Society zegt dat het oceaanleven wereldwijd is afgenomen door overbevissing, klimaatverandering en schade aan mariene habitats.

‘Het is duidelijk dat de mensheid en de economie zullen profiteren van een gezondere oceaan’, zegt hij. ‘Dat voordeel kunnen we snel realiseren als landen gaan samenwerken om minstens 30 procent van de oceanen voor 2030 te beschermen.’

De boomkorvisserij heeft een verrassend zware impact op het klimaat, goed voor een jaarlijkse uitstoot van gemiddeld een gigaton koolstof. Dat is meer dan de jaarlijkse uitstoot van alle landen bij elkaar, uitgezonderd China, de Verenigde Staten, Rusland, India en Japan, zeggen de wetenschappers.

Verzuring van de bodem

Medeauteur Trisha Atwood van Utah State University legt uit dat de ‘destructieve’ praktijk een verstoring van de zeebodem veroorzaakt en zo koolstof dat in de bodem is opgeslagen doet vrijkomen. Die koolstof wordt vervolgens afgebroken door microben en omgezet in CO2.

Het is nog onduidelijk hoeveel van die CO2 vanuit het water in de lucht belandt, waar het een bijdrage zou leveren aan de opwarming van de aarde. Maar als het in het water blijft, draagt het bij aan verzuring die schadelijk is voor koraalriffen, en betekent het dat de oceaan minder CO2 uit de atmosfeer kan opnemen, zegt ze. ‘De activiteiten op de zeebodem kunnen moeilijk genegeerd kunnen worden in toekomstige klimaatplannen.’

Industriële visserij

Regeringen keken tot nu toe nog nauwelijks naar manieren om koolstofopslag in kustgebieden te waarderen en in stand te houden, zoals in mangrovebossen, laat staan in de oceaan zelf.

De studie stelt echter dat het voldoende is om 3,6 procent van de oceaan te beschermen tegen industriële visserij, om het risico op koolstofverstoring door trawlers op de oceaanbodem met 90 procent te verminderen. Dat zou vooral moeten gebeuren in exclusieve economische zones (EEZ’s) die zich uitstrekken tot 200 zeemijl (370 kilometer) voor de kust van landen.

Landen met het grootste potentieel om de emissie terug te dringen door de koolstofreserves in de oceaan te beschermen, zijn landen met uitgestrekte EEZ’s en industriële boomkorvisserij.

China

Uit data blijkt dat China het land met de grootste emissies uit boomkorvisserij is, met ongeveer drie kwart van de totale uitstoot. Daarna volgen Rusland, Italië, Groot-Brittannië, Denemarken, Frankrijk, Nederland, Noorwegen, Kroatië en Spanje.

Tot de gebieden waar betere bescherming de koolstofemissie kan terugdringen en de biodiversiteit en voedselvoorraden sterk kan verbeteren, behoren de Chinese Zee, de Noordzee en de Adriatische Zee, zegt Atwood.

De CO2-uitstoot verminderen door de trawlervisserij te beperken, kan ook koolstofkredieten opleveren en kansen bieden voor financiering van meer beschermde zeegebieden, terwijl economische verliezen gecompenseerd worden, stellen de onderzoekers.

–Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij IPS-partner Thompson Reuters News Foundation