Vraag een negentienjarige naar zijn favoriete snack en de kans is klein dat je ‘oesters’ te horen krijgt. Toch zijn dat exact wat Aldwin Camus associeert met een gezellige avond. Hij startte leverdienst aan huis Eat My Oester, en dat is niet zomaar een coronaprojectje.
‘Ik ben altijd al fan geweest van oesters en miste daar nog iets. Als je naar een viswinkel gaat, heb je de keuze tussen een of twee soorten oesters en dat is het. Maar er is zoveel meer! Op een bepaalde avond tijdens de tweede lockdown had ik zin in oesters. Dus ik keek online waar ik ze kon bestellen, maar vond er nergens. Dus dacht ik maar: oké, dan begin ik er zelf mee. In december startte ik Eat My Oester op, net voor de feesten.
Daarmee lever ik oesters aan huis, en in het weekend sta ik met een goed gevulde bakfiets in de Antwerpse Kloosterstraat. Ik heb veertien verschillende soorten op mijn kaart staan en ze zijn allemaal anders. Je hebt er romige, zilte, nootachtige,… Als mensen mij vragen welke oesters ze moeten nemen, praat ik even met hen om hun smaak te achterhalen en hen de juiste suggestie te kunnen doen. Er is voor iedereen iets.
Je zou van een negentienjarige misschien niet meteen verwachten dat hij zot is van oesters, maar het is iets wat ik via mijn familie heb meegekregen. Als het gezellig was, kwamen er oesters op tafel. Dat idee wil ik ten volle bewaren. De insteek was: hoe kan ik oesters fun maken? Ik wil niets te stijf of strikt, en vind een persoonlijke aanpak erg belangrijk. Zo kan je bestellen door me gewoon een berichtje te sturen. Oesters met een drankje erbij om opnieuw te kunnen genieten van minder leuke tijden: heerlijk toch?’
Vlak nadat ik had besloten om van Eat My Oester iets te maken, heb ik ontslag genomen op mijn werk. Dat was een risico, maar ik ben nog jong en dit was het moment
‘Ik kom uit een totaal andere wereld. Ik werkte al een jaar in een consultancy agency in de haven van Antwerpen en heb daarvoor regelmatig freelance-opdrachten gedaan in de marketing. Ik heb nooit verder gestudeerd. Er waren gewoon zoveel dingen die ik graag deed en waar ik meteen mee wou starten. Vlak nadat ik had besloten om van Eat My Oester iets te maken, heb ik ontslag genomen op mijn werk. Dat was een risico, maar ik ben nog jong en dit was het moment. Ik doe nu mijn best en de rest zien we wel weer.
Ook oesters zijn een risico op zich. Als je een restaurant opent, kan je je winst doordat je iets verwerkt en aanbiedt als een ander product. Mijn oesters blijven oesters. Soms met een dressing of een aangepaste drank erbij, maar enorme marges zitten er niet in. Dat hoeft gelukkig ook niet voor mij. Ik haal er zoveel voldoening uit als ik zie dat mijn klanten een leuke tijd hebben of als ze me achteraf een berichtje sturen om me te bedanken.’
‘Ik heb alles zelf gedaan. Ik heb zelf het logo ontworpen, ik koop zelf aan, bezorg en verkoop zelf, ik verzorg zelf mijn sociale media,… Ik wist heel goed wat ik wou, en had als starter nog geen budget om dingen uit te besteden. Ik steek veel moeite in mijn sociale media. Dat is dan ook het kanaal waarmee mensen mij op dit moment vooral leren kennen. Dat, en mond-aan-mond-reclame. Op dat vlak helpt ook de heropleving van liefde voor lokale handel.
Het zijn bijzondere tijden. Maar ik zeg altijd: bijzondere tijden, bijzondere opportuniteiten. Zonder lockdown was ik misschien nooit op het idee van Eat My Oester gekomen. Het zijn tijden waarin je veel nadenkt over wat je wil en wat je hebt. Ik wist altijd al dat ik mijn eigen zaak zou willen, al dacht ik wel dat ik eerst nog wat ervaring zou opdoen in een bedrijf. Maar nu had ik dat idee en de tijd om het uit te werken, dus smeet ik me maar meteen voor de volle honderd procent. De eerste tijd focuste ik me op leveringen aan huis, en het kraam nu is voor mij de apotheose.’
Zonder lockdown was ik misschien nooit op het idee van Eat My Oester gekomen
‘Toch moet ik toegeven dat ik momenteel nog een beetje op mijn honger blijf zitten met mijn kraam. Mensen mogen door de gezondheidsmaatregelen niet blijven staan, dus ze moeten hun bestelling kiezen, betalen en hun oesters wat verder gaan opeten. Ik moet hen daar echt toe aanmoedigen en zou zelf ook veel liever nog wat langer blijven babbelen of informatie geven, maar het is nu eenmaal wat het is.
De grootste uitdaging aan starten in deze tijden is de onzekerheid. Mijn zaak marcheert nu, maar zal mijn concept nog aanslaan na corona? Ook sommige administratieve zaken lopen vertraging op, zoals het aanvragen van vergunningen. En de allergrootste uitdagingen aan het starten van een horecazaak wanneer de horeca dicht is, is dat je je moet aanpassen aan wat mag en kan op elk moment. Je cliënteel leert je kennen op een andere manier; ze kunnen niet gewoon even binnenspringen tijdens het voorbijwandelen. Alle prospectie verliep online. De hamvraag was dus: gaan mensen mijn idee wel leuk vinden? De eerste week na lancering zat ik constant aan mijn gsm gekluisterd, op berichten aan het wachten. Dat enkel online omgaan met je klanten maakt het extra spannend. Maar je leert er ook nieuwe dingen door. Alle moeilijkheden leren je wel iets bij.
Veel mensen dachten dat Eat My Oester een coronaprojectje was, maar dat is zeker niet het geval. Ik heb nog grote plannen. Daarover kan ik nog niet te veel vertellen, kwestie van nog wat verrassing te houden. Zeker is dat oesters iets zijn waar je echt plots zin in kan hebben, en dat ik lang niet de enige ben die dat denkt.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
