Restaurant Cantine Copine in Brugge: tussen ster en nonchalance

Chef Karen Keygnaert kent haar stiel en ontvangt haar gasten in een warme zaak op een mooie, gezellige locatie, maar onze recensente miste nog wat coherentie in de geserveerde gerechten.

Ergens in mijn hoofd dwarrelt een theorie over vrouwelijke chefs. Dat hun keuken puur en zonder poespas is, wars van patserij en spektakel. Fijngevoelig, zorgend en rustig. Maar omdat er helaas zo weinig vrouwelijke chefs koken op hoog niveau, kan ik deze theorie maar weinig aftoetsen. Vandaar mijn verhoogde alertheid toen ik las dat de enige Vlaamse vrouwelijke sterrenchef, Karen Keygnaert, haar restaurant inruilt voor een ongedwongener eetconcept: Cantine Copine.

Gastvrouw Päivi kent haar stiel. Hoewel we hoog in de nok van het fabrieksdak zitten, op de duplexverdieping, weet ze intuïtief wanneer ze de trap op moet hollen om ons glas wijn bij te vullen. De service is top, ontspannen, vriendelijk en extreem professioneel. De kaart laat aan de klant de keuze om een aantal kleine gerechten te nemen of om op te bouwen met voor- en hoofdgerecht. De wijnkaart is klassiek, al vinden we toch één flesje natuurlijke wijn dat de leverancier heeft kunnen doorduwen. De lichte rode A Toi Nous van Andréa Calek – met 35 euro de goedkoopste wijn op de kaart – wordt licht gekoeld geschonken en toont zich de hele avond een lichtvoetige en soepele compagnon.

De service is top, ontspannen, vriendelijk en extreem professioneel

Aan tafel

Al probeer ik niet in hokjes te denken, toch brengt de combinatie van klassieke smaken en Ottolenghi-achtige gerechten mij een beetje in de war. Ik laat mijn weerstand varen bij mijn bestelling, maar merk later op de avond toch dat als honger wordt opgewekt door een voorgerecht met asperges en gerookte paling, de overgang naar een bordje met linzen, hummus en feta stroef verloopt.

De varkensrillette met huisgemaakte zure groenten (12 euro) is loepzuiver. Het verse witte brood is te verleidelijk om met mate te eten. De salade van asperges en paling (20 euro) is lekker, fris en simpel. Al zijn de ingrediënten iets te koud gedresseerd, de kwaliteit is goed. Ook de zachte tartaar van kalf met gebrande sla (20 euro) werkt goed in zijn eenvoud. Daarna volgt een gargouillou met linzen, feta en hummus (18 euro). Het gerecht is goed op smaak en alles is kundig bereid. Maar zelf zag ik het eerbetoon aan de eerste peultjes, erwtjes en jonge worteltjes van het seizoen graag iets bedaarder. Het lam (36 euro) aan de overkant is krachtig van smaak en botermals, de couscous veeleer droog, en er zijn geen groenten. We delen nog een bordje kaas (12 euro) en een rabarbertaartje (12 euro). In het bijbehorende kokos-yoghurtijs laat de chef haar kunde schitteren, maar het taartje is geen hoogvlieger. Het bladerdeeg is wak en overvloedig.

Cantine Copine is een warme zaak op een mooie, gezellige locatie. De chef omringt zich met een topteam en is haar stiel meester. Mits nog iets meer coherentie in de gerechten, en een injectie van dezelfde gecontroleerde nonchalance als er heerst in de zaal, krijgt het de allures van een echte kantine – eentje waar je elke dag graag je middagmaal komt eten.