‘Little Paris’: Franse bistro in Waterloo

© Daniel Geeraerts

Little Paris opende ruim twee jaar terug als Franse bistro met terroirkeuken. Het eethuisje is geliefd bij een ouder publiek. Maar ook Gault&Millau ontdekte de kwaliteiten van de chef, die werden beloond met een score van 14/20 en de nominatie ‘Ontdekking van het Jaar 2015’.

Restaurants waar vooral oudere mensen komen, serveren bijna altijd eten met een goede prijs-kwaliteitverhouding. Oudere mensen zijn gelouterd door het leven, houden het bij de essentie, laten zich niet misleiden door vergankelijk trendy gedoe en denken twee keer na voordat zij hun geld uitgeven.

Eigenaars Arold Bourgeois en zijn vrouw Marie Ayral kwamen met hun twee kinderen van Parijs naar Waterloo. Arold Bourgeois kan goede papieren voorleggen: hij werkte bij grote Parijse chefs, zoals Jacques Cagna, Michel Rostand en Jacques Chibois. Zijn postuur en zijn optimistische inborst zijn zoals zijn bereidingen: royaal en sympathiek.

Little Paris heeft een bescheiden inrichting met de knusse beslotenheid van een Franse bistro. Voor de open keuken staat een eettoog met een vijftal plaatsen. Wij troffen een gevulde eetzaal. Bijna iedereen deed zich te goed aan de democratisch geprijsde driegangenlunch met keuze (30 euro). De kaart van Little Paris vermeldt wat de Fransen ‘les plats canailles’ noemen, traditionele bistrogerechten.

'Little Paris': Franse bistro in Waterloo
© Daniel Geeraerts

Heel wat bereidingen zijn ook als tapas te bestellen. Er is een ruime keuze wijnen per glas en de prijzen van de flessen en de glazen zijn correct. De chef komt zelf aan tafel, hemd uit de broek, de bestellingen opnemen.

'Little Paris': Franse bistro in Waterloo
© Daniel Geeraerts

Ook wij kozen het lunchmenu met keuze en bestelden verschillend. Er waren twee voorgerechten. Tartaar van gekookte kalfstong kwam in een salade met piccalillysaus en crumble van Parmezaan. Op lage temperatuur gegaard ei kwam met op zijn Zweeds gemarineerde zalm, mousseline en broodsoldaatjes.

Er waren ook twee verschillende hoofdgerechten. Kort op de plaat gebakken bonito werd vergezeld door gekonfijte tomaat, aardappelpuree en fijne groenten. Parmentier van rundswangen was een op de tong smeltende smaakbom. Het glas werd gevuld met een nerveuze syrah, L’Appel de Sereines 2013 van François Villard (32 euro).

We sloten af met een fondant van chocolade met pistache-ijs en verloren brood met karamel van gezouten boter. Wij kwamen tevreden buiten en waren blij dat dit soort ongekunstelde eethuizen bestaan en succes hebben. (PvD)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content